حسین خضوعی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}حسین خضوعى (اصفهان 1253ش- اصفهان 1323ش) | }} | ||
[[پرونده:خضوع.jpg|بندانگشتی|357x357پیکسل|حسین خضوعی]] | |||
حسین خضوعى (اصفهان 1253ش- اصفهان 1323ش) | |||
(میرزا حسین ساعت‌ساز، متخلص به سرورالشعرا) استاد آواز و موسیقىدان برجسته‌ی ایرانی. پدرش -میرزا محمدحسن خان- قارى بود. میرزا حسین موسیقى را نزد میرزا عبدالوهاب (خواننده و موسیقىدان قدیمى اصفهانى) یاد گرفت. هنگامى که از سه نفر از اساتید برجسته‌ی آواز در دوره‌ی قاجار سخن به میان آید، نام میرزا حسین خان ساعت‌ساز، یکى از آن اسامى خواهد بود. | |||
در سنین نوجوانى به تهران رفت و حدود بیست و پنج سال در دربار ناصرالدین شاه رفت و آمد داشت. او در این دوره با هنرمندان نامدار [[انجمن اخوت]] همکاری داشته و در کنسرتهاى آن انجمن، به عنوان خواننده با هنرمندانی چون [[طاهرزاده، حسین (اصفهان ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۳۴ش)|سید حسین طاهرزاده]] (استاد آواز) و ناصر سیف (خواننده و شبیه‌خوان) همکاری کرده است. بعد از این دوره به اصفهان بازمی‌گردد و به خاطر داشتن سواد و خط خوش، در اداره‌ی دخانیات به امور دفترى مشغول مىشود. میرزا حسین جز کار اداری، تعمیر ساعت را هم به صورت تفریحى در منزل انجام مىداد. رسالهى خطى‌ای که از او به جا مانده، نشان مىدهد که با نواختن تار نیز آشنایى داشته است. | |||
از شاگردان نامدارى که از محضر او بهره بردند مىتوان از [[جلال تاج اصفهانی (اصفهان ۱۲۷۵ـ۱۳۶۰ش)|تاج اصفهانى]]، [[ادیب خوانساری، اسماعیل (۱۲۸۰ـ تهران ۱۳۶۱ش)|ادیب خوانسارى]]، [[حسین یاوری]]، [[مهدی فروغ]] و [[دردشتی، یونس (اصفهان ۱۲۸۸ـ امریکا ۱۳۷۴ش)|یونس دردشتى]] نام برد. | |||
میرزا حسین خضوعی به خاطر ابتلا به دیابت درگذشت و در تخت فولاد اصفهان، | میرزا حسین خان به علم عروض و فنون ادبی هم کاملاً مسلط بوده و در شعر به سرورالشعرا تخلص می‌کرده است. علاوه بر این، او به خاطر تبحرش در موسیقى، سمتِ معین‌البکایى (تعزیه‌گردانى) داشته است. خضوعی صفحه‌ای پر نکرد اما یک لوله فونوگراف از او ضبط شده که تک‌نسخه‌ی آن نزد خانواده‌ی "عمومی" در اصفهان نگه‌داری می‌شود. | ||
میرزا حسین خضوعی به خاطر ابتلا به دیابت درگذشت و در تخت فولاد اصفهان، تکیه‌ی شهدا، به خاک سپرده شد. | |||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۳
| حسین خضوعی | |
|---|---|
| زادروز |
اصفهان 1253ش |
| درگذشت | اصفهان 1323ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| شغل و تخصص های دیگر | موسیقی‌دان |
| سبک | سنتی |
| لقب | میرزا حسین ساعت‌ساز |
| گروه مقاله | موسیقی |
حسین خضوعى (اصفهان 1253ش- اصفهان 1323ش)
(میرزا حسین ساعت‌ساز، متخلص به سرورالشعرا) استاد آواز و موسیقىدان برجسته‌ی ایرانی. پدرش -میرزا محمدحسن خان- قارى بود. میرزا حسین موسیقى را نزد میرزا عبدالوهاب (خواننده و موسیقىدان قدیمى اصفهانى) یاد گرفت. هنگامى که از سه نفر از اساتید برجسته‌ی آواز در دوره‌ی قاجار سخن به میان آید، نام میرزا حسین خان ساعت‌ساز، یکى از آن اسامى خواهد بود.
در سنین نوجوانى به تهران رفت و حدود بیست و پنج سال در دربار ناصرالدین شاه رفت و آمد داشت. او در این دوره با هنرمندان نامدار انجمن اخوت همکاری داشته و در کنسرتهاى آن انجمن، به عنوان خواننده با هنرمندانی چون سید حسین طاهرزاده (استاد آواز) و ناصر سیف (خواننده و شبیه‌خوان) همکاری کرده است. بعد از این دوره به اصفهان بازمی‌گردد و به خاطر داشتن سواد و خط خوش، در اداره‌ی دخانیات به امور دفترى مشغول مىشود. میرزا حسین جز کار اداری، تعمیر ساعت را هم به صورت تفریحى در منزل انجام مىداد. رسالهى خطى‌ای که از او به جا مانده، نشان مىدهد که با نواختن تار نیز آشنایى داشته است.
از شاگردان نامدارى که از محضر او بهره بردند مىتوان از تاج اصفهانى، ادیب خوانسارى، حسین یاوری، مهدی فروغ و یونس دردشتى نام برد.
میرزا حسین خان به علم عروض و فنون ادبی هم کاملاً مسلط بوده و در شعر به سرورالشعرا تخلص می‌کرده است. علاوه بر این، او به خاطر تبحرش در موسیقى، سمتِ معین‌البکایى (تعزیه‌گردانى) داشته است. خضوعی صفحه‌ای پر نکرد اما یک لوله فونوگراف از او ضبط شده که تک‌نسخه‌ی آن نزد خانواده‌ی "عمومی" در اصفهان نگه‌داری می‌شود.
میرزا حسین خضوعی به خاطر ابتلا به دیابت درگذشت و در تخت فولاد اصفهان، تکیه‌ی شهدا، به خاک سپرده شد.