مسکو، حوضه زغال سنگ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مُسکو، حوضۀ زغال‌سنگ (Moscow Coal Basin)<br/> معادن عظیم لیگنیت (زغال قهوه‌ای) در غرب فدراسیون روسیه<ref>Russian Federation</ref>، با حدود ۱۲۰هزار کیلومتر مربع وسعت. این حوضه استان‌های (نواحی)<ref>(oblast (region</ref> لنینگراد، نووگورود<ref>Novgorod </ref>، تِوِر<ref>Tver </ref>، اسمولنسک<ref>Smolensk </ref>، مسکو، کالوگا<ref>Kaluga </ref>، ریازان<ref>Ryazan </ref>، و تولا<ref>Tula</ref> را دربر می‌گیرد، اما محل اصلی استخراج، در استان تولا است. بهره‌برداری از منابع لیگنیت در حوضۀ مسکو، در ۱۸۵۵ آغاز شد. در گذشته، از نظر تأمین انرژی منطقه، جنبۀ حیاتی داشت و تولید آن از ۱.۷ میلیون تُن در ۱۹۳۰ به ۴۳,۷۰۰,۰۰۰ تُن در ۱۹۶۰ رسید. از آن هنگام به بعد به‌علت اهمیت یافتن نفت و گاز طبیعی، تولید آن مرتباً کاهش یافته است. | مُسکو، حوضۀ زغال‌سنگ (Moscow Coal Basin)<br/> معادن عظیم [[لیگنیت]]<ref>lignite</ref> (زغال قهوه‌ای) در غرب فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation</ref>، با حدود ۱۲۰هزار کیلومتر مربع وسعت. این حوضه استان‌های (نواحی)<ref>(oblast (region</ref> [[لنینگراد، استان|لنینگراد]]، [[نووگورود، استان|نووگورود]]<ref>Novgorod </ref>، [[تور، استان|تِوِر]]<ref>Tver </ref>، [[اسمولنسک، استان|اسمولنسک]]<ref>Smolensk </ref>، [[مسکو، استان|مسکو]]<ref>Moscow</ref>، [[کالوگا، استان|کالوگا]]<ref>Kaluga </ref>، [[ریازان، استان|ریازان]]<ref>Ryazan </ref>، و [[تولا، استان (روسیه)|تولا]]<ref>Tula</ref> را دربر می‌گیرد، اما محل اصلی استخراج، در استان تولا است. بهره‌برداری از منابع لیگنیت در حوضۀ مسکو، در ۱۸۵۵ آغاز شد. در گذشته، از نظر تأمین انرژی منطقه، جنبۀ حیاتی داشت و تولید آن از ۱.۷ میلیون تُن در ۱۹۳۰ به ۴۳,۷۰۰,۰۰۰ تُن در ۱۹۶۰ رسید. از آن هنگام به بعد به‌علت اهمیت یافتن نفت و گاز طبیعی، تولید آن مرتباً کاهش یافته است. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۲
مُسکو، حوضۀ زغال‌سنگ (Moscow Coal Basin)
معادن عظیم لیگنیت[۱] (زغال قهوه‌ای) در غرب فدراسیون روسیه[۲]، با حدود ۱۲۰هزار کیلومتر مربع وسعت. این حوضه استان‌های (نواحی)[۳] لنینگراد، نووگورود[۴]، تِوِر[۵]، اسمولنسک[۶]، مسکو[۷]، کالوگا[۸]، ریازان[۹]، و تولا[۱۰] را دربر می‌گیرد، اما محل اصلی استخراج، در استان تولا است. بهره‌برداری از منابع لیگنیت در حوضۀ مسکو، در ۱۸۵۵ آغاز شد. در گذشته، از نظر تأمین انرژی منطقه، جنبۀ حیاتی داشت و تولید آن از ۱.۷ میلیون تُن در ۱۹۳۰ به ۴۳,۷۰۰,۰۰۰ تُن در ۱۹۶۰ رسید. از آن هنگام به بعد به‌علت اهمیت یافتن نفت و گاز طبیعی، تولید آن مرتباً کاهش یافته است.