آلگاروه: تفاوت میان نسخه‌ها

(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب [[پرتغال]]. از شرق به [[اسپانیا]]، و از غرب و جنوب به [[اقیانوس اطلس]] محدود است؛ با بخش کنونی [[فارو، بخش|فارو]]<ref>Faro</ref>، مرکز ایالتی آلگاروه هم‌مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و ۳۴۶هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۵م). به سبب مهاجرت‌های داخلی، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال‌زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه‌ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می‌شوند. تپه‌ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان [[نخل]] و [[اوکالیپتوس]] است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت<ref>Cape St Vincent</ref>، جنوبی‌ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی‌ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش‌هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی‌ها<ref>Phoenicians</ref>، رومی‌ها و [[ویزیگوت ها|ویزیگوت‌ها]]<ref>Visigoths</ref> بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور<ref>Moorish Kingdom</ref> (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن‌جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.<br /> &nbsp;