آلگاروه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۹

آلگاروِه (Algarve)

(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب پرتغال. از شرق به اسپانیا، و از غرب و جنوب به اقیانوس اطلس محدود است؛ با بخش کنونی فارو^[۱]، مرکز ایالتی آلگاروه هم‌مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و 467,495 نفر جمعیت دارد (2021م). به سبب مهاجرت‌های داخلی، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰م بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال‌زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه‌ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می‌شوند. تپه‌ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان نخل و اوکالیپتوس است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت^[۲]، جنوبی‌ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی‌ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش‌هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی‌ها^[۳]، رومی‌ها و ویزیگوت‌ها^[۴] بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور^[۵] (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن‌جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.

↑ Faro
↑ Cape St Vincent
↑ Phoenicians
↑ Visigoths
↑ Moorish Kingdom

[1] Faro

[2] Cape St Vincent

[3] Phoenicians

[4] Visigoths

[5] Moorish Kingdom

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 آلگاروِه (Algarve)<br />
-(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب [[پرتغال]]. از شرق به [[اسپانیا]]، و از غرب و جنوب به [[اقیانوس اطلس]] محدود است؛ با بخش کنونی [[فارو، بخش|فارو]]<ref>Faro</ref>، مرکز ایالتی آلگاروه هم‌مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و ۳۴۶هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۵م). به سبب مهاجرت‌های داخلی، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال‌زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه‌ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می‌شوند. تپه‌ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان [[نخل]] و [[اوکالیپتوس]] است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت<ref>Cape St Vincent</ref>، جنوبی‌ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی‌ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش‌هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی‌ها<ref>Phoenicians</ref>، رومی‌ها و [[ویزیگوت ها|ویزیگوت‌ها]]<ref>Visigoths</ref> بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور<ref>Moorish Kingdom</ref> (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن‌جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.<br /> &nbsp;
+(به عربی: «الغرب») کشور پادشاهی قدیمی در جنوب [[پرتغال]]. از شرق به [[اسپانیا]]، و از غرب و جنوب به [[اقیانوس اطلس]] محدود است؛ با بخش کنونی [[فارو، بخش|فارو]]<ref>Faro</ref>، مرکز ایالتی آلگاروه هم‌مرز است. ۵,۰۷۱ کیلومتر مربع مساحت و 467,495 نفر جمعیت دارد (2021م). به سبب مهاجرت‌های داخلی، در دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰م بر جمعیت آن افزوده شد. گردشگری اشتغال‌زاترین صنعت آن است. در کشاورزی منطقه‌ای، بیشتر کشت مرکبات به شیوۀ آبیاری نوین است، گرچه هنوز محصولات سنتی نظیر انگور، زیتون، انجیر و بادام هنوز تولید می‌شوند. تپه‌ماهورهای ناحیه پوشیده از درختان [[نخل]] و [[اوکالیپتوس]] است. ناحیۀ آلگاروه شامل دماغۀ سنت وینسنت<ref>Cape St Vincent</ref>، جنوبی‌ترین نقطۀ اروپا، و محل شکست اسپانیایی‌ها از ناوگان بریتانیاست (۱۷۹۷). بخش‌هایی از آلگاروه به ترتیب در دست فنیقی‌ها<ref>Phoenicians</ref>، رومی‌ها و [[ویزیگوت ها|ویزیگوت‌ها]]<ref>Visigoths</ref> بود. این کشور محل تأسیس پادشاهی مور<ref>Moorish Kingdom</ref> (۱۱۴۰م) و آخرین پایگاه مورها در پرتغال بود؛ آلفونسو سوم از پرتغال آن‌جا را فتح کرد (۱۲۴۹م). آلگاروه در ۱۲۵۳م به پرتغال منضم شد.<br /> &nbsp;
 &nbsp;