ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان جا ۱۳۵۶ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان‌جا ۱۳۵۶ش)<br> | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان‌جا ۱۳۵۶ش)<br> | ||
[[پرونده: 39018400.jpg | بندانگشتی|ناصحي، حسين]]<p>آهنگ‌ساز ایرانی. در هنرستان عالی موسیقی نزد ژوزف اسلادک به فراگیری ترومبون پرداخت و از همان دوران در ارکستر رادیو تهران به رهبری پرویز محمود نوازندگی می‌کرد. در ۱۳۲۲ به ترکیه رفت و در رشتۀ آهنگ‌سازی در کنسرواتوار دولتی آنکارا به تحصیل پرداخت. در ۱۳۲۹ش به ایران بازگشت و مدتی بعد علاوه‌بر رهبری ارکستر هنرجویان هنرستان عالی موسیقی، در دورۀ عالی آهنگ‌سازی هنرستان سال‌ها به تدریس پرداخت. حسین دهلوی، احمد پژمان و پرویز منصوری از هنرجویان او بودند. از حدود ۱۳۴۰ برای گردآوری موسیقی محلی در بلوچستان فعالیت داشت و در تنظیم اصوات سازهای باستانی ایران با کارگاه ساز وزارت فرهنگ و هنر همکاری می‌کرد. ناصحی آثار ارزنده‌ای براساس موسیقی ایران آفرید که به‌سبب فعالیت‌های سیاسی و مخالفتش با رژیم پهلوی، موقعیت‌های چندانی برای اجرا به‌دست نیاورد. از آثار اوست: ''رقص در بارگاه شاه سمنگان'' برای آواز و ارکستر روی شعر پرویز دولت‌آبادی، ''پوئم شور'' برای ''ویولن‌سل'' و پیانو، ''حرمان'' برای آواز و پیانو، ''کوارتت زهی در می‌مینور''، و ''ملودرام رستم و سهراب''.</p> | [[پرونده: 39018400.jpg | بندانگشتی|ناصحي، حسين]]<p>آهنگ‌ساز ایرانی. در هنرستان عالی موسیقی نزد ژوزف اسلادک به فراگیری ترومبون پرداخت و از همان دوران در ارکستر رادیو تهران به رهبری پرویز محمود نوازندگی می‌کرد. در ۱۳۲۲ به ترکیه رفت و در رشتۀ آهنگ‌سازی در کنسرواتوار دولتی آنکارا به تحصیل پرداخت. در ۱۳۲۹ش به ایران بازگشت و مدتی بعد علاوه‌بر رهبری ارکستر هنرجویان هنرستان عالی موسیقی، در دورۀ عالی آهنگ‌سازی هنرستان سال‌ها به تدریس پرداخت. حسین دهلوی، احمد پژمان و پرویز منصوری از هنرجویان او بودند. از حدود ۱۳۴۰ برای گردآوری موسیقی محلی در بلوچستان فعالیت داشت و در تنظیم اصوات سازهای باستانی ایران با کارگاه ساز وزارت فرهنگ و هنر همکاری می‌کرد. ناصحی آثار ارزنده‌ای براساس موسیقی ایران آفرید که به‌سبب فعالیت‌های سیاسی و مخالفتش با رژیم پهلوی، موقعیت‌های چندانی برای اجرا به‌دست نیاورد. از آثار اوست: ''رقص در بارگاه شاه سمنگان'' برای آواز و ارکستر روی شعر پرویز دولت‌آبادی، ''پوئم شور'' برای ''ویولن‌سل'' و پیانو، ''حرمان'' برای آواز و پیانو، ''کوارتت زهی در می‌مینور''، و ''ملودرام رستم و سهراب''.</p> | ||
<br><!--39018400--> | <br><!--39018400--> | ||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۸
| جعبه زندگینامه |
|---|
ناصحی، حسین (تهران ۱۳۰۴ـ همان‌جا ۱۳۵۶ش)
آهنگ‌ساز ایرانی. در هنرستان عالی موسیقی نزد ژوزف اسلادک به فراگیری ترومبون پرداخت و از همان دوران در ارکستر رادیو تهران به رهبری پرویز محمود نوازندگی می‌کرد. در ۱۳۲۲ به ترکیه رفت و در رشتۀ آهنگ‌سازی در کنسرواتوار دولتی آنکارا به تحصیل پرداخت. در ۱۳۲۹ش به ایران بازگشت و مدتی بعد علاوه‌بر رهبری ارکستر هنرجویان هنرستان عالی موسیقی، در دورۀ عالی آهنگ‌سازی هنرستان سال‌ها به تدریس پرداخت. حسین دهلوی، احمد پژمان و پرویز منصوری از هنرجویان او بودند. از حدود ۱۳۴۰ برای گردآوری موسیقی محلی در بلوچستان فعالیت داشت و در تنظیم اصوات سازهای باستانی ایران با کارگاه ساز وزارت فرهنگ و هنر همکاری می‌کرد. ناصحی آثار ارزنده‌ای براساس موسیقی ایران آفرید که به‌سبب فعالیت‌های سیاسی و مخالفتش با رژیم پهلوی، موقعیت‌های چندانی برای اجرا به‌دست نیاورد. از آثار اوست: رقص در بارگاه شاه سمنگان برای آواز و ارکستر روی شعر پرویز دولت‌آبادی، پوئم شور برای ویولن‌سل و پیانو، حرمان برای آواز و پیانو، کوارتت زهی در می‌مینور، و ملودرام رستم و سهراب.