ترمین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ترمین (Theremin) | ترمین (Theremin) | ||
از سازهای الکترونیک اولیه که در | از سازهای الکترونیک اولیه که در ۱۹19م توسط [[ترمین، لیون (1896ـ1993)|لئون ترمین]]<ref>Leon Theremin</ref> اختراع شد. این ساز می‌تواند گسترۀ وسیعی از صداها را تولید کند و بیش‌تر برای جلوه‌های صوتی جیغ‌مانند در فیلم‌ها به کار می‌رود. ترمین به‌نوبۀ خود زمینۀ اختراع ساز دیگری به شکل [[ویولنسل]] شد که نت‌های آن را می‌شد به وسیلۀ تختۀ انگشت‌گذاری ویولنسل به صورت جداگانه تولید کرد. | ||
برای نواختن ترمین دست نوازنده روی یک میدان مغناطیسی، دور یک چرخ و محور فلزی حرکت می‌کند. این ساز از تولید فرکانس ضرب بین دو نوسان‌ساز با فرکانس بالا استفاده می‌کند که یک سیگنالشان ثابت است و سیگنال دیگر به وضعیت دست نوازنده در حوالی یک میلۀ آنتن بستگی دارد. | |||
صدای [[مونوفونیک]]<ref>monophonic</ref> آن مثل صدای خواننده‌ای در [[رژیستر]]<ref>register</ref> [[سوپرانو]] است، و در زیرایی‌های بم‌تر [[ترومبون|ترومبون]]<nowiki/>مانند می‌شود. از آنجا که نوازنده هیچ تماسی با ساز ندارد به دست آوردن زیرایی ثابت و دقیق، به خاطر خصوصیت موجی‌ساز، کار دشواری است. چون دست در هر وضعیتی یک زیرایی تولید می‌کند، ترمین قادر به اجرای نت‌های جداجدا نیست؛ بدین ترتیب تمامی فاصله‌ها با یک [[پورتامنتو]]<ref>portamento</ref>ی ناله‌مانند مثل پورتامنتوی بوق کشتی به هم متصل هستند. | |||
[[ادگار وارز]]<ref>Edgard Varèse</ref> در قطعۀ ''هیپرپریسم (فوق‌منشور)''<ref>''Hyperprism''</ref> (۱۹۳۳-۱۹۳۴) دو ترمین به کار برده است. این ساز از نیمۀ دوم دهۀ 1940م تا اواخر دهۀ بعد در موسیقی برخی فیلم‌ها، از جمله از مهم‌ترین آنها: موسیقی [[برنارد هرمن]]<ref>Bernard Herrmann</ref> برای فیلم علمی-تخیلی ''روزی که زمین از حرکت بازایستاد''<ref>''The Day the Earth Stood Still''</ref> (به کارگردانی رابرت وایز<ref>Robert Wise</ref>- ۱۹۵۱)، استفاده شده است. | |||
---- | ---- | ||
<references /> | |||
[[رده:موسیقی]] | |||
[[رده:سازهای غیرایرانی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۷
ترمین (Theremin)
از سازهای الکترونیک اولیه که در ۱۹19م توسط لئون ترمین[۱] اختراع شد. این ساز می‌تواند گسترۀ وسیعی از صداها را تولید کند و بیش‌تر برای جلوه‌های صوتی جیغ‌مانند در فیلم‌ها به کار می‌رود. ترمین به‌نوبۀ خود زمینۀ اختراع ساز دیگری به شکل ویولنسل شد که نت‌های آن را می‌شد به وسیلۀ تختۀ انگشت‌گذاری ویولنسل به صورت جداگانه تولید کرد.
برای نواختن ترمین دست نوازنده روی یک میدان مغناطیسی، دور یک چرخ و محور فلزی حرکت می‌کند. این ساز از تولید فرکانس ضرب بین دو نوسان‌ساز با فرکانس بالا استفاده می‌کند که یک سیگنالشان ثابت است و سیگنال دیگر به وضعیت دست نوازنده در حوالی یک میلۀ آنتن بستگی دارد.
صدای مونوفونیک[۲] آن مثل صدای خواننده‌ای در رژیستر[۳] سوپرانو است، و در زیرایی‌های بم‌تر ترومبون‌مانند می‌شود. از آنجا که نوازنده هیچ تماسی با ساز ندارد به دست آوردن زیرایی ثابت و دقیق، به خاطر خصوصیت موجی‌ساز، کار دشواری است. چون دست در هر وضعیتی یک زیرایی تولید می‌کند، ترمین قادر به اجرای نت‌های جداجدا نیست؛ بدین ترتیب تمامی فاصله‌ها با یک پورتامنتو[۴]ی ناله‌مانند مثل پورتامنتوی بوق کشتی به هم متصل هستند.
ادگار وارز[۵] در قطعۀ هیپرپریسم (فوق‌منشور)[۶] (۱۹۳۳-۱۹۳۴) دو ترمین به کار برده است. این ساز از نیمۀ دوم دهۀ 1940م تا اواخر دهۀ بعد در موسیقی برخی فیلم‌ها، از جمله از مهم‌ترین آنها: موسیقی برنارد هرمن[۷] برای فیلم علمی-تخیلی روزی که زمین از حرکت بازایستاد[۸] (به کارگردانی رابرت وایز[۹]- ۱۹۵۱)، استفاده شده است.