خطوط فرانهوفر: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
در طیف‌بینیِ اخترشناختی، خطوط تیره جذبی در طیفِ [[خورشید]] یا دیگر ستاره‌ها، به‌سببِ جذبِ گزینشیِ تابشِ در [[طول موج|طول موج]]<nowiki/>های معین، با عناصرِ گازیِ گوناگونِ موجود در جَوِّ آن‌ها. این خطوط را نخستین‌بار [[ولاستون، ویلیام هاید (۱۷۶۶ـ۱۸۲۸)|ویلیام هاید ولاستون]]<ref>William Hyde Wollaston</ref>، فیزیک‌دانِ انگلیسی، در 1802م مشاهده کرد، اما با نام [[فرانهوفر، یوزف فون (۱۷۸۷ ـ ۱۸۲۶)|یوزف فون فرانهوفر]]<ref>Joseph von Fraunhofer</ref>، فیزیک‌دانِ آلمانی، نام‌گذاری شدند که از حدود 1814م، بیش از 500 عدد از آن‌ها را تفکیک کرد، درخشانترین‌شان را با حروف A تا G نام‌گذاری کرد، و سامانه‌ای برای شناساییِ آن‌ها پدید آورد که هنوز هم به‌کار می‌رود. در حال حاضر، حدود 25هزار خطِ فرانهوفر در طیفِ خورشیدی شناسایی شده است که طول موجشان بین 2950 و 10هزار [[آنگستروم]] است. یک آنگستروم برابر با 8-10 سانتی‌متر است. | در طیف‌بینیِ اخترشناختی، خطوط تیره جذبی در طیفِ [[خورشید]] یا دیگر ستاره‌ها، به‌سببِ جذبِ گزینشیِ تابشِ در [[طول موج|طول موج]]<nowiki/>های معین، با عناصرِ گازیِ گوناگونِ موجود در جَوِّ آن‌ها. این خطوط را نخستین‌بار [[ولاستون، ویلیام هاید (۱۷۶۶ـ۱۸۲۸)|ویلیام هاید ولاستون]]<ref>William Hyde Wollaston</ref>، فیزیک‌دانِ انگلیسی، در 1802م مشاهده کرد، اما با نام [[فرانهوفر، یوزف فون (۱۷۸۷ ـ ۱۸۲۶)|یوزف فون فرانهوفر]]<ref>Joseph von Fraunhofer</ref>، فیزیک‌دانِ آلمانی، نام‌گذاری شدند که از حدود 1814م، بیش از 500 عدد از آن‌ها را تفکیک کرد، درخشانترین‌شان را با حروف A تا G نام‌گذاری کرد، و سامانه‌ای برای شناساییِ آن‌ها پدید آورد که هنوز هم به‌کار می‌رود. در حال حاضر، حدود 25هزار خطِ فرانهوفر در طیفِ خورشیدی شناسایی شده است که طول موجشان بین 2950 و 10هزار [[آنگستروم]] است. یک آنگستروم برابر با 8-10 سانتی‌متر است. | ||
---- | |||
[[رده:فیزیک و مکانیک]] | [[رده:فیزیک و مکانیک]] | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:مفاهیم و اصطلاحات، عناصر و فراورده ها]] | [[رده:مفاهیم و اصطلاحات، عناصر و فراورده ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۹
خطوط فرانهوفر (Fraunhofer lines)
در طیف‌بینیِ اخترشناختی، خطوط تیره جذبی در طیفِ خورشید یا دیگر ستاره‌ها، به‌سببِ جذبِ گزینشیِ تابشِ در طول موج‌های معین، با عناصرِ گازیِ گوناگونِ موجود در جَوِّ آن‌ها. این خطوط را نخستین‌بار ویلیام هاید ولاستون[۱]، فیزیک‌دانِ انگلیسی، در 1802م مشاهده کرد، اما با نام یوزف فون فرانهوفر[۲]، فیزیک‌دانِ آلمانی، نام‌گذاری شدند که از حدود 1814م، بیش از 500 عدد از آن‌ها را تفکیک کرد، درخشانترین‌شان را با حروف A تا G نام‌گذاری کرد، و سامانه‌ای برای شناساییِ آن‌ها پدید آورد که هنوز هم به‌کار می‌رود. در حال حاضر، حدود 25هزار خطِ فرانهوفر در طیفِ خورشیدی شناسایی شده است که طول موجشان بین 2950 و 10هزار آنگستروم است. یک آنگستروم برابر با 8-10 سانتی‌متر است.