زاخر، پاول (۱۹۰۶ـ۱۹۹۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=پاول زاخر|نام=Paul Sacher|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۹۰۶م|تاریخ مرگ=۱۹۹۹م|دوره زندگی=|ملیت=سوئیسی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=زیرنظر کارل نف (۱۸۷۳ـ۱۹۳۵) و فلیکس واینگارتنِر تحصیل کرد|شغل و تخصص اصلی=رهبر ارکستر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=در ۱۹۲۶ ارکستر مجلسی بازل را بنیاد|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
[[پرونده:Sacher, Paul.jpg|بندانگشتی|پاول زاخر]] | |||
زاخر، پاول (۱۹۰۶ـ۱۹۹۹)(Sacher, Paul) | |||
رهبر ارکستر سوئیسی. در ۱۹۲۶ ارکستر مجلسی | رهبر ارکستر سوئیسی. در ۱۹۲۶ ارکستر مجلسی بازل<ref>Basel Chamber Orchestra</ref> را بنیاد گذاشت، و مجموعه‌ای از ساخته‌های آهنگ‌سازان معاصر را برای آن سفارش داد، ازجمله ''دیورتیمنتو<ref>''Divertimento'' </ref>'' اثر [[بارتوک، بلا (۱۸۸۱ـ۱۹۴۵)|بارتوک]]<ref>Bartòk </ref> (۱۹۳۹)، ''کنسرتو در ر<ref>''Concerto in D''</ref>'' از [[استراوینسکی، ایگور (۱۸۸۲ـ۱۹۷۱)|استراوینسکی]]<ref>Stravinsky </ref> (۱۹۴۶)، و ''طرح کلّی پیام<ref>''Messagesquisse'' </ref>'' اثر [[بولز، پل (۱۹۱۰ـ۱۹۹۹)|بولِز]]<ref>Boulez </ref> (۱۹۷۷). زاخر زیرنظر کارل نف<ref>Karl Nef </ref> (۱۸۷۳ـ۱۹۳۵) و فلیکس واینگارتنر<ref>Felix Weingartner</ref> تحصیل کرد. در ۱۹۳۳ گروه ممتاز هم‌نوازان مجلسی اسکولا کانتوروم بازیلیِنسیس<ref>Schola Cantorum Basiliensis</ref> را نیز پایه‌گذاری کرد. همچنین در ۱۹۷۳ بنیاد پاول زاخر<ref>Paul Sacher Foundation</ref> را در بازل بنا نهاد که مجموعه‌ای از پارتیتورها، دست‌نوشته‌ها، و کتاب‌های آهنگ‌سازان معاصر را در خود دارد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۳۵
| پاول زاخر Paul Sacher | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۰۶م |
| درگذشت | ۱۹۹۹م |
| ملیت | سوئیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | زیرنظر کارل نف (۱۸۷۳ـ۱۹۳۵) و فلیکس واینگارتنِر تحصیل کرد |
| شغل و تخصص اصلی | رهبر ارکستر |
| گروه مقاله | موسیقی |
زاخر، پاول (۱۹۰۶ـ۱۹۹۹)(Sacher, Paul)
رهبر ارکستر سوئیسی. در ۱۹۲۶ ارکستر مجلسی بازل[۱] را بنیاد گذاشت، و مجموعه‌ای از ساخته‌های آهنگ‌سازان معاصر را برای آن سفارش داد، ازجمله دیورتیمنتو[۲] اثر بارتوک[۳] (۱۹۳۹)، کنسرتو در ر[۴] از استراوینسکی[۵] (۱۹۴۶)، و طرح کلّی پیام[۶] اثر بولِز[۷] (۱۹۷۷). زاخر زیرنظر کارل نف[۸] (۱۸۷۳ـ۱۹۳۵) و فلیکس واینگارتنر[۹] تحصیل کرد. در ۱۹۳۳ گروه ممتاز هم‌نوازان مجلسی اسکولا کانتوروم بازیلیِنسیس[۱۰] را نیز پایه‌گذاری کرد. همچنین در ۱۹۷۳ بنیاد پاول زاخر[۱۱] را در بازل بنا نهاد که مجموعه‌ای از پارتیتورها، دست‌نوشته‌ها، و کتاب‌های آهنگ‌سازان معاصر را در خود دارد.