بری فیتزجرالد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042171936.jpg|بندانگشتی|360x360پیکسل|از راست: [[وین، جان (۱۹۰۷ـ ۱۹۷۹)|جان وین]] و فیتزجرالد، در نمایی از مرد آرام]] | {{جعبه زندگینامه|عنوان=بری فیتزجرالد|نام=Barry Fitzgerald|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=دوبلین ۱۰ مارس ۱۸۸۸م|تاریخ مرگ=دوبلین ۱۴ ژانویه ۱۹۶۱م|دوره زندگی=|ملیت=ایرلندی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=بازیگر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد (1944م)|آثار=پرواز شناسایی (ادموند گولدینگ- ۱۹۳۸)؛ بزرگ کردن کودک (هاوارد هاکس- ۱۹۳۸)؛ چه سرسبز بود درۀ من (جان فورد- ۱۹۴۱)؛ سپس هیچ‌کدام باقی نماندند (رنه کلر- ۱۹۴۵)؛ مرد آرام (جان فورد- 1952)؛ رونی (جورج پولاک- 1958)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=سینما|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:2042171936.jpg|بندانگشتی|360x360پیکسل|از راست: [[وین، جان (۱۹۰۷ـ ۱۹۷۹)|جان وین]] و فیتزجرالد، در نمایی از ''مرد آرام'']] | ||
بری فیتزجرالد (دوبلین ۱۰ مارس ۱۸۸۸ - همانجا ۱۴ ژانویه ۱۹۶۱م) Barry Fitzgerald | بری فیتزجرالد (دوبلین ۱۰ مارس ۱۸۸۸ - همانجا ۱۴ ژانویه ۱۹۶۱م) Barry Fitzgerald | ||
بازیگر ایرلندیِ هالیوود، برندۀ جایزۀ اسکار. نام ابتدایی او ویلیام جوزف شیلدز<ref>William Joseph Shields</ref> بود. کارش را در تئاتر آغاز کرد و تا سال‌ها از بازیگران سرشناس تئاتر آبی<ref>Abbey Theatre</ref> [[دوبلین، شهر|دوبلین]] به شمار می‌آمد. در سال 1930م با فیلم ''جونو و پیکاکِ''<ref>''Juno and the Paycock''</ref> [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]] وارد سینما شد. برای نخستین بار در اواخر دهۀ ۱۹۲۰م همراه بازیگران تئاتر آبی به آمریکا رفت. پس از آن چندبار بر صحنه‌های برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> ظاهر شد. در سال ۱۹۳۶م به دعوت [[فورد، جان (۱۸۷۵ـ۱۹۷۳)|جان فورد]] برای تکرار نقش تئاتری خود در نسخۀ سینمایی نمایشنامۀ ''خیش و ستارگان''<ref>''The Plough and the Stars''</ref> (نوشتۀ شان اوکیسی<ref>Seán O'Casey</ref>) رهسپار هالیوود شد (1937م). پس از آن در سینمای آمریکا ماندگار شد و خیلی زود با ایفای نقش‌های دوم به شهرت رسید. برای ''به راه خودم می‌روم''<ref>''Going My Way''</ref> (1944م) اسکار بهترین بازیگر نقش دوم را دریافت کرد. برادر کوچک‌ترش، آرتور شیلدز<ref>Arthur Shields</ref> (1896-1970)، نیز بازیگر بود. بری فیتزجرالد بر اثر سکتۀ قلبی درگذشت. | بازیگر ایرلندیِ هالیوود، برندۀ جایزۀ اسکار. نام ابتدایی او ویلیام جوزف شیلدز<ref>William Joseph Shields</ref> بود. کارش را در تئاتر آغاز کرد و تا سال‌ها از بازیگران سرشناس تئاتر آبی<ref>Abbey Theatre</ref> [[دوبلین، شهر|دوبلین]] به شمار می‌آمد. در سال 1930م با فیلم ''جونو و پیکاکِ''<ref>''Juno and the Paycock''</ref> [[هیچکاک، آلفرد (۱۸۹۹ـ۱۹۸۰)|آلفرد هیچکاک]] وارد سینما شد. برای نخستین بار در اواخر دهۀ ۱۹۲۰م همراه بازیگران تئاتر آبی به آمریکا رفت. پس از آن چندبار بر صحنه‌های برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> ظاهر شد. در سال ۱۹۳۶م به دعوت [[فورد، جان (۱۸۷۵ـ۱۹۷۳)|جان فورد]] برای تکرار نقش تئاتری خود در نسخۀ سینمایی نمایشنامۀ ''خیش و ستارگان''<ref>''The Plough and the Stars''</ref> (نوشتۀ شان اوکیسی<ref>Seán O'Casey</ref>) رهسپار هالیوود شد (1937م). پس از آن در سینمای آمریکا ماندگار شد و خیلی زود با ایفای نقش‌های دوم به شهرت رسید. برای ''به راه خودم می‌روم''<ref>''Going My Way''</ref> (1944م) اسکار بهترین بازیگر نقش دوم را دریافت کرد. برادر کوچک‌ترش، آرتور شیلدز<ref>Arthur Shields</ref> (1896-1970)، نیز بازیگر بود. بری فیتزجرالد بر اثر سکتۀ قلبی درگذشت. | ||
فیتزجرالد با چشم‌های مهربان آبی‌رنگ و فکی که گویی دندانی در آن نیست، به خاطر قاپیدن صحنه از بازیگرانِ نقش‌های اول فیلم‌هایش شهرت داشت. او با چنان قدرتی روی پرده ظاهر می‌شد که تماشاگر ظرف مدت کوتاهی فراموش می‌کرد ستارۀ فیلم کسی غیر از اوست. این نکته که برای ''به راه خودم می‌روم'' هم به عنوان بازیگر نقش اول و هم نقش دوم نامزد دریافت اسکار بود اثباتی است بر این مدعا. فیتزجرالد را می‌توان مظهر ایرلندی‌های تاریخ سینما و محبوب‌ترین ایرلندی هالیوود دانست. خودش می‌گفت «مهم نیست که ملیّت نقشی که بازی می‌کنم چیست، چون خودبه‌خود به ایرلندی بدل خواهد شد.» در حالی که شخصیت عجیب و احساسات ظریف پرسونای سینمایی او بیشتر به یک هالیوودی می‌مانست تا ایرلندی. به‌یادماندنی‌ترین نقش‌هایش را برای جان فورد بازی کرد. | فیتزجرالد با چشم‌های مهربان آبی‌رنگ و فکی که گویی دندانی در آن نیست، به خاطر قاپیدن صحنه از بازیگرانِ نقش‌های اول فیلم‌هایش شهرت داشت. او با چنان قدرتی روی پرده ظاهر می‌شد که تماشاگر ظرف مدت کوتاهی فراموش می‌کرد ستارۀ فیلم کسی غیر از اوست. این نکته که برای ''به راه خودم می‌روم'' هم به عنوان بازیگر نقش اول و هم نقش دوم نامزد دریافت اسکار بود اثباتی است بر این مدعا. فیتزجرالد را می‌توان مظهر ایرلندی‌های تاریخ سینما و محبوب‌ترین ایرلندی هالیوود دانست. خودش می‌گفت «مهم نیست که ملیّت نقشی که بازی می‌کنم چیست، چون خودبه‌خود به ایرلندی بدل خواهد شد.» در حالی که شخصیت عجیب و احساسات ظریف پرسونای سینمایی او بیشتر به یک هالیوودی می‌مانست تا ایرلندی. به‌یادماندنی‌ترین نقش‌هایش را برای جان فورد بازی کرد. | ||
'''برخی دیگر از آثار سینمایی''' | |||
* ''ماری آنتوانت''<ref>''Marie Antoinette''</ref> (دبلیو. اس. ون دایک<ref>W. S. Van Dyke</ref> و ژولین دوویویه<ref>Julien Duvivier</ref>- ۱۹۳۸) | |||
* ''پرواز شناسایی''<ref>''The Dawn Patrol''</ref> (ادموند گولدینگ<ref>Edmund Goulding</ref>- ۱۹۳۸) | |||
* ''بزرگ کردن کودک''<ref>''Bringing Up Baby''</ref> (هاوارد هاکس<ref>Howard Hawks</ref>- ۱۹۳۸) | |||
* ''چهار مرد و یک نیت خیر''<ref>''Four Men and a Prayer''</ref> (جان فورد- ۱۹۳۸) | |||
* ''سفر دریایی طولانی به خانه''<ref>''The Long Voyage Home''</ref> (جان فورد- ۱۹۴۰) | |||
* ''چه سرسبز بود درۀ من''<ref>''How Green Was My Valley''</ref> (جان فورد- ۱۹۴۱) | |||
* ''گرگ دریا''<ref>''The Sea Wolf''</ref> ([[کورتیز، مایکل (۱۸۸۸ـ۱۹۶۲)|مایکل کورتیز]]- ۱۹۴۱) | |||
* ''سپس هیچ‌کدام باقی نماندند''<ref>''And Then There Were None''</ref> ([[کلر، رنه (۱۸۹۸ـ۱۹۸۱)|رنه کلر]]- ۱۹۴۵) | |||
* ''کالیفرنیا''<ref>''California''</ref> (جان فارو<ref>John Farrow</ref>- ۱۹۴۷) | |||
* ''شهر عریان''<ref>''The Naked City''</ref> ([[داسن، ژول (۱۹۱۱ـ۲۰۰۸)|ژول داسن]]- ۱۹۴۸) | |||
* ''مرد آرام''<ref>''The Quiet Man''</ref> (جان فورد- 1952) | |||
* ''رونی''<ref>''Rooney''</ref> (جورج پولاک<ref>George Pollock</ref>- 1958) | |||
---- | ---- | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:جهان - اشخاص]] | [[رده:جهان - اشخاص]] | ||