میو، داریوس (۱۸۹۲ـ۱۹۷۴): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Milhaud, Darius.jpg|بندانگشتی|داریوس میو]]


میّو، داریوس‌ (۱۸۹۲ـ۱۹۷۴)(Milhaud, Darius)<br/> [[File:38626000.jpg|thumb|ميّو، داريوس‌]] {{جعبه زندگینامه
میّو، داریوس‌ (۱۸۹۲ـ۱۹۷۴)(Milhaud, Darius)<br/> {{جعبه زندگینامه
|عنوان =داریوس میو
|عنوان =داریوس میو
|نام =Darius Milhaud
|نام =Darius Milhaud
خط ۱۹: خط ۲۰:
|سمت =وابسته هییت دیپلماتیک فرانسه در ریو د ژانیرو، استاد موسیقی کالج میلز، استاد آهنگ سازی کنسرواتوار ملی
|سمت =وابسته هییت دیپلماتیک فرانسه در ریو د ژانیرو، استاد موسیقی کالج میلز، استاد آهنگ سازی کنسرواتوار ملی
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =انسان و آرزویش (۱۹۱۸)؛ خاطرات برزیل (۱۹۲۱)
|آثار =انسان و آرزویش (۱۹۱۸)؛ خاطرات برزیل (۱۹۲۱)، اپراهای کریستف کلمب (۱۹۲۸)، بولیوار (۱۹۴۳)، و بالۀ جاز آفرینش جهان (۱۹۲۳)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =موسیقی
|گروه مقاله =موسیقی
خط ۲۷: خط ۲۸:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}(یا: میلو) آهنگ‌ساز و پیانونواز فرانسوی. از اعضای گروهی از آهنگ‌سازان که به ''گروه شش''<ref>''Les Six''</ref> معروف بودند. آهنگ‌سازی بسیار پرکار که در انواع سبک‌ها و گونه‌ها آهنگ‌ می‌ساخت، و از جاز، ریتم‌های امریکای لاتین، و موسیقی الکترونیک تأثیر پذیرفته بود. خصوصیت برجستۀ کار او استفاده از پولی تونالیته (حضور هم‌زمان دو یا چند گام) است، مانند ''انسان و آرزویش''<ref>''L’homme et son désir''</ref> (۱۹۱۸) و ''خاطرات برزیل''<ref>''Saudades do Brasil''</ref> (۱۹۲۱) برای ارکستر. در بسیاری از آثار او رگه‌ای پاستورال (شبانی) نیز وجود دارد، که نمونۀ آن در اولین کوآرتت زهی (۱۹۱۲) او و شش سمفونی مجلسی (۱۹۱۷ـ۱۹۲۲) دیده می‌شود. تبار یهودی وی در کانتات ''آنی مامیو''<ref>''Ani maamiu''</ref> نمایان است (۱۹۷۳). از دیگر آثار اوست: اپراهای ''کریستف کلمب''<ref>''Christophe Colombe/Christopher Columbus''</ref> (۱۹۲۸)،''بولیوار''<ref>''Bolïvar''</ref> (۱۹۴۳)، و بالۀ جاز ''آفرینش جهان''<ref>''La création du monde''</ref> (۱۹۲۳). میو از ۱۹۰۹ در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory </ref> زیرنظر ژدالژ<ref>Gédalge </ref>، ویدور<ref>Widor </ref>، و د اندی<ref>d’Indy </ref> به تحصیل ویولن و آهنگسازی پرداخت. دوکا<ref>Dukas </ref> نیز از معلمان او بود. از ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ وابستۀ هیئت دیپلماتیک فرانسه<ref>French Legation </ref> در ریو د ژانیرو<ref>Rio de Janeiro </ref> بود و در آن‌جا با پل کلودل<ref>Paul Claudel </ref> آشنا شد، که بسیاری از لیبرتوهای او را نوشت. در ۱۹۲۲ آثارش برای نخستین‌بار در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر<ref>International Society for Contemporary Music </ref> ارائه شدند. در ۱۹۴۰ به امریکا رفت و استاد موسیقی کالج میلز<ref>Mills College</ref>&nbsp;در کالیفرنیا شد و در ۱۹۴۷ نیز استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار ملی<ref>National Conservatory </ref> در پاریس شد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراها''گاو روی پشت بام''<ref>''Le boeuf sur le toit''</ref> (۱۹۱۹)؛ موسیقی متن برای سه‌گانۀ ترجمه‌شدۀ ''اورستس''<ref>''Orest''</ref> اثر آیسخولوس<ref>Aeschylus </ref> (''آگاممنون''<ref>''Agamemnon''</ref>''، نیازآوران''<ref>''Les Choëphores''</ref>،&nbsp;''الهگان انتقام''<ref>''Les Euménides''</ref>، ۱۹۱۷ـ۱۹۲۲). ارکستری آثاری شامل دوازده سمفونی برای ارکستر بزرگ (۱۹۴۰ـ۱۹۶۲)، ''سوییت روستایی''<ref>''Suite Provençale''</ref> (۱۹۳۷)، ''بالاد''<ref>''Ballade''</ref>، ''کارناوال اکس''<ref>''Le Carnaval d’Aix''</ref> (۱۹۲۶)، ''کنچرتینوی بهار''<ref>''Concertino de printemps''</ref> برای ویولن و ارکستر (۱۹۳۴). موسیقی مجلسی هجده کوآرتت زهی (۱۹۱۲ـ۱۹۶۲)؛ کوینتت بادی ''بخاری دیواری رنه شاه''<ref>''La cheminée du Roi René''</ref> (۱۹۳۹)؛ شش اثر پیانویی شامل ''بهار''<ref>''Printemps''</ref> (۲ جلد)، سوییت ''اسکاراموش''<ref>''Scaramouche''</ref> (۱۹۳۹) برای دو پیانو. آواز تک‌صدایی و کرال. چهارده کتاب ترانه‌ها شامل ''شعرهای یهودی''<ref>''Poèmes juifs''</ref>، ''کاتالوگ گل‌ها''<ref>''Catalogue des fleurs''</ref> برای خواننده و ارکستر مجلسی (۱۹۲۰)؛ ''مراسم مقدس''<ref>''Service Sacré''</ref> (۱۹۴۷).
}}(یا: میلو) آهنگ‌ساز و [[پیانو]]<nowiki/>نواز فرانسوی. از اعضای گروهی از آهنگ‌سازان که به ''گروه شش''<ref>''Les Six''</ref> معروف بودند. آهنگ‌سازی بسیار پرکار که در انواع سبک‌ها و گونه‌ها آهنگ‌ می‌ساخت، و از [[جاز، موسیقی|جاز]]، ریتم‌های [[امریکای لاتین]]، و موسیقی الکترونیک تأثیر پذیرفته بود. خصوصیت برجستۀ کار او استفاده از پولی تونالیته (حضور هم‌زمان دو یا چند گام) است، مانند ''انسان و آرزویش''<ref>''L’homme et son désir''</ref> (۱۹۱۸) و ''خاطرات برزیل''<ref>''Saudades do Brasil''</ref> (۱۹۲۱) برای ارکستر. در بسیاری از آثار او رگه‌ای پاستورال (شبانی) نیز وجود دارد، که نمونۀ آن در اولین [[کوآرتت زهی]] (۱۹۱۲) او و شش سمفونی مجلسی (۱۹۱۷ـ۱۹۲۲) دیده می‌شود. تبار یهودی وی در کانتات ''آنی مامیو''<ref>''Ani maamiu''</ref> نمایان است (۱۹۷۳). از دیگر آثار اوست: اپراهای ''کریستف کلمب''<ref>''Christophe Colombe/Christopher Columbus''</ref> (۱۹۲۸)، ''بولیوار''<ref>''Bolïvar''</ref> (۱۹۴۳)، و بالۀ جاز ''آفرینش جهان''<ref>''La création du monde''</ref> (۱۹۲۳). میو از ۱۹۰۹ در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory </ref> زیرنظر ژدالژ<ref>Gédalge </ref>، [[ویدور، شارل ـ ماری (۱۸۴۴ـ۱۹۳۷)|ویدور]]<ref>Widor </ref>، و د اندی<ref>d’Indy </ref> به تحصیل [[ویولن]] و آهنگسازی پرداخت. [[دوکا، پل آبراهام (۱۸۶۵ـ۱۹۳۵)|دوکا]]<ref>Dukas </ref> نیز از معلمان او بود. از ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ وابستۀ هیئت دیپلماتیک فرانسه<ref>French Legation </ref> در [[ریو د ژانیرو، شهر|ریو د ژانیرو]]<ref>Rio de Janeiro </ref> بود و در آن‌جا با [[کلودل، پل (۱۸۶۸ـ۱۹۵۵)|پل کلودل]]<ref>Paul Claudel </ref> آشنا شد، که بسیاری از لیبرتوهای او را نوشت. در ۱۹۲۲ آثارش برای نخستین‌بار در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر<ref>International Society for Contemporary Music </ref> ارائه شدند. در ۱۹۴۰ به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] رفت و استاد موسیقی کالج میلز<ref>Mills College</ref> در [[کالیفرنیا]] شد و در ۱۹۴۷ نیز استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار ملی<ref>National Conservatory </ref> در پاریس شد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراها ''گاو روی پشت بام''<ref>''Le boeuf sur le toit''</ref> (۱۹۱۹)؛ موسیقی متن برای سه‌گانۀ ترجمه‌شدۀ ''اورستس''<ref>''Orest''</ref> اثر آیسخولوس<ref>Aeschylus </ref> (''آگاممنون''<ref>''Agamemnon''</ref>''، نیازآوران''<ref>''Les Choëphores''</ref>، ''الهگان انتقام''<ref>''Les Euménides''</ref>، ۱۹۱۷ـ۱۹۲۲). ارکستری آثاری شامل دوازده سمفونی برای ارکستر بزرگ (۱۹۴۰ـ۱۹۶۲)، ''سوییت روستایی''<ref>''Suite Provençale''</ref> (۱۹۳۷)، ''بالاد''<ref>''Ballade''</ref>، ''کارناوال اکس''<ref>''Le Carnaval d’Aix''</ref> (۱۹۲۶)، ''کنچرتینوی بهار''<ref>''Concertino de printemps''</ref> برای ویولن و ارکستر (۱۹۳۴). موسیقی مجلسی هجده کوآرتت زهی (۱۹۱۲ـ۱۹۶۲)؛ کوینتت بادی ''بخاری دیواری رنه شاه''<ref>''La cheminée du Roi René''</ref> (۱۹۳۹)؛ شش اثر پیانویی شامل ''بهار''<ref>''Printemps''</ref> (۲ جلد)، سوییت ''اسکاراموش''<ref>''Scaramouche''</ref> (۱۹۳۹) برای دو پیانو. آواز تک‌صدایی و کرال. چهارده کتاب ترانه‌ها شامل ''شعرهای یهودی''<ref>''Poèmes juifs''</ref>، ''کاتالوگ گل‌ها''<ref>''Catalogue des fleurs''</ref> برای خواننده و ارکستر مجلسی (۱۹۲۰)؛ ''مراسم مقدس''<ref>''Service Sacré''</ref> (۱۹۴۷).


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۲۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۰

داریوس میو

میّو، داریوس‌ (۱۸۹۲ـ۱۹۷۴)(Milhaud, Darius)

داریوس میو
Darius Milhaud
زادروز ۱۸۹۲م
درگذشت ۱۹۷۴م
ملیت  فرانسوی
تحصیلات و محل تحصیل تحصیل در کنسرواتوار پاریس
شغل و تخصص اصلی  آهنگ ساز و پیانونواز
آثار انسان و آرزویش (۱۹۱۸)؛ خاطرات برزیل (۱۹۲۱)، اپراهای کریستف کلمب (۱۹۲۸)، بولیوار (۱۹۴۳)، و بالۀ جاز آفرینش جهان (۱۹۲۳)
گروه مقاله موسیقی

(یا: میلو) آهنگ‌ساز و پیانونواز فرانسوی. از اعضای گروهی از آهنگ‌سازان که به گروه شش[۱] معروف بودند. آهنگ‌سازی بسیار پرکار که در انواع سبک‌ها و گونه‌ها آهنگ‌ می‌ساخت، و از جاز، ریتم‌های امریکای لاتین، و موسیقی الکترونیک تأثیر پذیرفته بود. خصوصیت برجستۀ کار او استفاده از پولی تونالیته (حضور هم‌زمان دو یا چند گام) است، مانند انسان و آرزویش[۲] (۱۹۱۸) و خاطرات برزیل[۳] (۱۹۲۱) برای ارکستر. در بسیاری از آثار او رگه‌ای پاستورال (شبانی) نیز وجود دارد، که نمونۀ آن در اولین کوآرتت زهی (۱۹۱۲) او و شش سمفونی مجلسی (۱۹۱۷ـ۱۹۲۲) دیده می‌شود. تبار یهودی وی در کانتات آنی مامیو[۴] نمایان است (۱۹۷۳). از دیگر آثار اوست: اپراهای کریستف کلمب[۵] (۱۹۲۸)، بولیوار[۶] (۱۹۴۳)، و بالۀ جاز آفرینش جهان[۷] (۱۹۲۳). میو از ۱۹۰۹ در کنسرواتوار پاریس[۸] زیرنظر ژدالژ[۹]، ویدور[۱۰]، و د اندی[۱۱] به تحصیل ویولن و آهنگسازی پرداخت. دوکا[۱۲] نیز از معلمان او بود. از ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ وابستۀ هیئت دیپلماتیک فرانسه[۱۳] در ریو د ژانیرو[۱۴] بود و در آن‌جا با پل کلودل[۱۵] آشنا شد، که بسیاری از لیبرتوهای او را نوشت. در ۱۹۲۲ آثارش برای نخستین‌بار در جشنوارۀ انجمن بین‌المللی موسیقی معاصر[۱۶] ارائه شدند. در ۱۹۴۰ به امریکا رفت و استاد موسیقی کالج میلز[۱۷] در کالیفرنیا شد و در ۱۹۴۷ نیز استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار ملی[۱۸] در پاریس شد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای اپراها گاو روی پشت بام[۱۹] (۱۹۱۹)؛ موسیقی متن برای سه‌گانۀ ترجمه‌شدۀ اورستس[۲۰] اثر آیسخولوس[۲۱] (آگاممنون[۲۲]، نیازآوران[۲۳]، الهگان انتقام[۲۴]، ۱۹۱۷ـ۱۹۲۲). ارکستری آثاری شامل دوازده سمفونی برای ارکستر بزرگ (۱۹۴۰ـ۱۹۶۲)، سوییت روستایی[۲۵] (۱۹۳۷)، بالاد[۲۶]، کارناوال اکس[۲۷] (۱۹۲۶)، کنچرتینوی بهار[۲۸] برای ویولن و ارکستر (۱۹۳۴). موسیقی مجلسی هجده کوآرتت زهی (۱۹۱۲ـ۱۹۶۲)؛ کوینتت بادی بخاری دیواری رنه شاه[۲۹] (۱۹۳۹)؛ شش اثر پیانویی شامل بهار[۳۰] (۲ جلد)، سوییت اسکاراموش[۳۱] (۱۹۳۹) برای دو پیانو. آواز تک‌صدایی و کرال. چهارده کتاب ترانه‌ها شامل شعرهای یهودی[۳۲]، کاتالوگ گل‌ها[۳۳] برای خواننده و ارکستر مجلسی (۱۹۲۰)؛ مراسم مقدس[۳۴] (۱۹۴۷).

 


  1. Les Six
  2. L’homme et son désir
  3. Saudades do Brasil
  4. Ani maamiu
  5. Christophe Colombe/Christopher Columbus
  6. Bolïvar
  7. La création du monde
  8. Paris Conservatory
  9. Gédalge
  10. Widor
  11. d’Indy
  12. Dukas
  13. French Legation
  14. Rio de Janeiro
  15. Paul Claudel
  16. International Society for Contemporary Music
  17. Mills College
  18. National Conservatory
  19. Le boeuf sur le toit
  20. Orest
  21. Aeschylus
  22. Agamemnon
  23. Les Choëphores
  24. Les Euménides
  25. Suite Provençale
  26. Ballade
  27. Le Carnaval d’Aix
  28. Concertino de printemps
  29. La cheminée du Roi René
  30. Printemps
  31. Scaramouche
  32. Poèmes juifs
  33. Catalogue des fleurs
  34. Service Sacré