سانتارم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:جعبه اطلاعات شهر6 | |||
| کشور = پرتغال | |||
| نام فارسی = | |||
|نام لاتین = Santarem | |||
| نام قدیمی = | |||
| نام دیگر = | |||
| استان = | |||
| شهرستان = | |||
| بخش = سانتارم | |||
| موقعیت = غرب مرکزی پرتغال، ۷۲ کیلومتری شمال شرقی لیسبون | |||
| جمعیت =۵۸,۶۷۰ نفر (۲۰۲۱) | |||
| مساحت = ۵۵۲ کیلومتر مربع | |||
| نوع اقلیم = | |||
| ارتفاع از سطح دریا = | |||
| تولیدات و صنایع مهم = تجارت روغن زیتون، غلات، و میوه | |||
| برخی بناهای مهم = صومعه‌ای از قرون وسطا، و مدرسۀ ژزوئیتی از قرن ۱۸ | |||
| شهر ها و آبادی های مهم = | |||
}} | |||
[[پرونده:کلیسای سانتارم.jpg|بندانگشتی|کلیسای سانتارم]] | |||
سانْتارِم (Santarem) | سانْتارِم (Santarem) | ||
مرکز بخش سانتارم، در غرب مرکزی [[پرتغال]]، بر ساحل رود | مرکز بخش سانتارم، در غرب مرکزی [[پرتغال]]<ref>Portugal</ref>، بر ساحل رود [[تاگوس]]<ref>River Tagus</ref>، به فاصلۀ ۷۲ کیلومتری شمال شرقی [[لیسبون]]<ref>Lisbon</ref>. جمعیت آن ۵۸,۶۷۰ نفر (۲۰۲۱) و مساحتش ۵۵۲ کیلومتر مربع است. تجارت روغن زیتون، غلات، و میوه در آن رواج دارد. بر روی تاگوش پُلی به طول بیش از یک کیلومتر احداث شده است. صومعه‌ای از [[قرون وسطا]]<ref>Middle Ages</ref>، که اکنون به سربازخانه تبدیل شده است، و مدرسۀ ژزوئیتی از قرن ۱۸ در این شهر برجا مانده است. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۲
| سانتارم | |
|---|---|
| کشور | پرتغال |
| نام لاتین | Santarem |
| جمعیت | ۵۸,۶۷۰ نفر (۲۰۲۱) |
| موقعیت | غرب مرکزی پرتغال، ۷۲ کیلومتری شمال شرقی لیسبون |
| تولیدات و صنایع مهم | تجارت روغن زیتون، غلات، و میوه |
| برخی بناهای مهم | صومعه‌ای از قرون وسطا، و مدرسۀ ژزوئیتی از قرن ۱۸ |
| بخش | سانتارم |
| مساحت | ۵۵۲ کیلومتر مربع |
سانْتارِم (Santarem)
مرکز بخش سانتارم، در غرب مرکزی پرتغال[۱]، بر ساحل رود تاگوس[۲]، به فاصلۀ ۷۲ کیلومتری شمال شرقی لیسبون[۳]. جمعیت آن ۵۸,۶۷۰ نفر (۲۰۲۱) و مساحتش ۵۵۲ کیلومتر مربع است. تجارت روغن زیتون، غلات، و میوه در آن رواج دارد. بر روی تاگوش پُلی به طول بیش از یک کیلومتر احداث شده است. صومعه‌ای از قرون وسطا[۴]، که اکنون به سربازخانه تبدیل شده است، و مدرسۀ ژزوئیتی از قرن ۱۸ در این شهر برجا مانده است.