ماکسیمیلیان شل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ماکسیمیلیان شل|نام=Maximilian Schell|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰م|تاریخ مرگ=اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م|دوره زندگی=|ملیت=اتریشی|محل زندگی=سوئیس و اتریش|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=بازیگر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (1961م)|آثار=شیرهای جوان (1958م)؛ محاکمه در نورنبرگ (1961م)؛ مردی در اتاقک شیشه‌ای (1975م)؛جولیا (1977م)|خویشاوندان سرشناس=ماریا شل (خواهر)|گروه مقاله=سینما|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:2042172120.jpg|بندانگشتی|ماکسیمیلیان شل]] | |||
[[پرونده:2042172120- 2.jpg|بندانگشتی|نمایی از فیلم شیرهای جوان؛ از راست: [[براندو، مارلون (۱۹۲۴ـ۲۰۰۴)|مارلون براندو]] و ماکسیمیلیان شل]] | |||
ماکسیمیلیان شل (وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰ - اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م) Maximilian Schell | ماکسیمیلیان شل (وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰ - اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م) Maximilian Schell | ||
بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویسِ اتریشی‌تبار | بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویسِ اتریشی‌تبار سوئیسی، برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول مرد. او را از بهترین بازیگران غیرانگلیسی‌زبان تاریخ سینمای امریکا می‌دانند. در دوران حرفه‌ای‌اش در هالیوود و سینمای اروپا بازیگری برجسته و مطرح بود، و به عنوان فیلمساز مستقل سوئیسی، تولیداتش مورد توجه قرار گرفت. خانواده‌اش در سال ۱۹۳۸م، از دست نازی‌ها به سوییس گریخت و او در آنجا بزرگ شد. مادرش بازیگر و مدیر یک مدرسۀ بازیگری و پدرش نیز ادیب و داروخانه‌دار بود. ماکسیمیلیان به صورت پراکنده و غیرمستمر در رشته‌های فلسفه، تاریخ هنر، هنر و نمایش در دانشگاه‌های [[زوریخ، شهر|زوریخ]]، [[بازل، شهر|بازل]]، [[مونیخ]] و [[لندن (انگلستان)|لندن]] تحصیل کرد و نهایتاً با رها کردن تحصیلات آکادمیک به طور کامل به نمایش روی آورد. در ۱۹۵۲م حضور حرفه‌ای روی صحنه تئاتر را آغاز نمود و سه سال بعد در نخستین فیلمش بازی کرد. پس از ظاهر شدن در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> نخستین نقش هالیوودی‌اش را به عنوان افسری آلمانی در ''شیرهای جوان''<ref>''The Young Lions''</ref> (1958م) به دست آورد. سه سال بعد به خاطر ایفای نقش وکیل مدافع مرموز ''محاکمه در نورنبرگ''<ref>''Judgment at Nuremberg''</ref> اسکار بهترین بازیگر نقش اول را برنده شد. اما این جایزه چندان تاثیری در پیشرفت حرفه‌ای‌اش نداشت و او اغلب در فیلم‌های کم‌اهمیت و محصول کشورهای مختلف، در نقش‌های اصلی یا فرعی بازی می‌کرد. ناخشنود از مسیر حرفه‌ای‌اش، در ۱۹۶۸م با نسخه‌ای از [[قصر (کتاب)|قصر]]ِ [[کافکا، فرانتس (۱۸۸۳ـ۱۹۲۴)|فرانتس کافکا]] به تهیه‌کنندگی روی آورد؛ ضمن این‌که خود نیز در فیلم بازی می‌کرد. | ||
نخستین فیلم شل در مقام کارگردان، ''عشقِ اول''<ref>''First Love''</ref> (1970م) اقتباس پرتجملی از داستان رمانتیک [[تورگنیف، ایوان سرگییویچ (۱۸۱۸ـ۱۸۸۳)|ایوان تورگنیف]] بود | نخستین فیلم شل در مقام کارگردان، ''عشقِ اول''<ref>''First Love''</ref> (1970م) اقتباس پرتجملی از داستان رمانتیک [[تورگنیف، ایوان سرگییویچ (۱۸۱۸ـ۱۸۸۳)|ایوان تورگنیف]] بود. فیلم بعدی او ''عابر پیاده''<ref>''The Pedestrian''</ref> (1974م) درامی ظریف دربارۀ احساس مسئولیت در قبال جنایت‌های جنگی بود که همچون فیلم اولش نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی و البته برندۀ جایزۀ گلدن گلوب بهترین فیلم خارجی‌زبان<ref>Golden Globe Award for Best Foreign Language Film</ref> شد. در ۱۹۸۴م، مستندی فوق‌العاده جذاب دربارۀ هم‌بازی‌اش در ''محاکمه در نورنبرگ''، مارلنه دیتریش<ref>Marlene Dietrich</ref>، ساخت که در آن تنها از صدای بازیگر، در ضمن گفت‌وگوهایش، استفاده شده بود و برای القای حس رسوخ به زندگی دیتریش، آپارتمان او را در استودیو بازسازی کردند. این فیلم با نام ''مارلنه''<ref>''Marlene''</ref> نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم مستند شد. با این حال شل همچنان به عنوان بازیگر در آثار کارگردانان دیگر ظاهر می‌شد. او برای بازی‌هایش در ''مردی در اتاقک شیشه‌ای''<ref>''The Man in the Glass Booth''</ref> (1975م) و ''جولیا''<ref>''Julia''</ref> (1977م) به ترتیب نامزد دریافت جایزه‌های اسکار نقش اول و دوم بوده است. شل علاوه بر فعالیت سینمایی، به عنوان کارگردان، نویسنده و بازیگر در صحنۀ تئاتر اروپا نیز چهره‌ای برجسته بود. در نیمۀ دوم دهۀ 1980م در مجموعۀ تلویزیونی پطر کبیر<ref>''Peter the Great''</ref> (در نقش [[پطر کبیر (۱۶۷۲ـ۱۷۲۵)|پطر کبیر]]) و در اوائل دهۀ 1990م در مجموعۀ ''استالین''<ref>''Stalin''</ref> (در نقش [[لنین، ولادیمیر ایلیچ (۱۸۷۰ـ۱۹۲۴)|لنین]]) حضور یافت، که توانست برای بازی در مجموعۀ دوم جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مکمل مرد را از آن خود کند. | ||
هر دو الگوی اصلی در کارنامۀ شل به نوعی به کودکی او مربوط هستند: اولاً او یک اتریشی بود که در هشت‌سالگی به سوییس رفت و پس از آن در کشورهای مختلفی مثل امریکا، انگلستان، آلمان، فرانسه، اسپانیا، یوگسلاوی و چکسلواکی به عنوان بازیگری بین‌المللی در فیلم‌ها بازی کرد. ثانیاً دلیل مهاجرت او سلطۀ نازی‌ها بود و این می‌تواند در ارتباط مداوم نقش‌های او با تأثیرات نازیسم بر زندگی قرن بیستم بوده باشد. در واقع به نظر می‌رسد مسألۀ نازیسم در سرتاسر کارنامۀ او یک دغدغۀ اصلی بوده است. او را بیشتر به خاطر نقش‌هایی می‌شناسند که در فیلم‌های مربوط به [[جنگ جهانی دوم]] و عواقب آن بازی کرده است. افسر آلمانی جوان در ''شیرهای جوان،'' وکیل مدافع نازی‌ها در ''محاکمه در نورنبرگ،'' شخصیتی شبیه [[آدولف آیشمان]] که در یک دادگاه اسراییلیِ پس از اتمام جنگ به محاکمه کشیده می‌شود در ''مردی در اتاقک شیشه‌ای'' و نمونه‌ای از تصویر ذهنیت یک نازی در ''جولیا''. در واقع گماردن مداوم او در نقش نازی‌ها بازی‌های او را همواره در محدوده‌ای تنگ نگه داشته است. حتی در نقش‌های بی‌ارتباط به جنگ جهانی دوم، شخصیت‌هایی خلق می‌کرد که خلق‌وخو و ویژگی‌هایی شبیه نازی‌ها داشتند. در فیلم ''سیاه‌چاله''<ref>''The Black Hole''</ref> (1979م)، یک فیلم افسانه‌ای - علمی محصول [[والت دیزنی]]، نقش دانشمندی دیوانه را بازی می‌کند که آشکارا از شخصیت [[میسون، جیمز (۱۹۰۹ـ۱۹۸۴)|جیمز میسون]] در نقش «ناخدا نیمو<ref>Captain Nemo</ref>» در ''20000 فرسنگ زیر دریا''<ref>''20,000 Leagues Under the Sea''</ref> (ساختۀ ریچارد فلایشر<ref>Richard Fleischer</ref>- 1954م) الگو گرفته است و همان حالت اقتدارگرا و سرسپردگی کورکورانه به هدفی را بروز می‌دهد که مشخصۀ کلیشۀ نازی‌ها در سینما و ادبیات بوده است. شاید به دلیل همین محدودیت‌ها بود که به دیگر جنبه‌های فیلمسازی روی آورد. خواهر بزرگ‌تر شل، ماریا شل، از ستارگان سینمای اتریش و اروپا در دهۀ 1950م و برندۀ جوایز بهترین بازیگر زن جشنوارۀ فیلم کن (1954م) و همین جایزه در جشنوارۀ فیلم ونیز (1956م) بود. | |||
'''گزیدۀ آثار سینمایی''' (بازیگر) | |||
* ''شیرهای جوان'' ([[دمیتریک، ادوارد (۱۹۰۸ـ۱۹۹۹)|ادوارد دمیتریک]] - ۱۹۵۸) | |||
* ''محاکمه در نورنبرگ'' (استنلی کریمر<ref>Stanley Kramer</ref> - 1961) | |||
* ''توپ‌قاپی''<ref><bdi>''Topkapi''</bdi></ref> ([[داسن، ژول (۱۹۱۱ـ۲۰۰۸)|ژول داسن]] - ۱۹۶۴) | |||
* ''رابطهٔ مرگ‌آور''<ref><bdi>''The Deadly Affair''</bdi></ref> ([[لومت، سیدنی (۱۹۲۴ـ ۲۰۱۱)|سیدنی لومت]] - ۱۹۶۶) | |||
* ''کنترپوان''<ref><bdi>''Counterpoint''</bdi></ref> (رالف نلسون<ref>Ralph Nelson</ref> - ۱۹۶۸) | |||
* ''پروندۀ اودسا''<ref><bdi>''The Odessa File''</bdi></ref> (رونالد نیم<ref>Ronald Neame</ref> - ۱۹۷۴) | |||
* ''مردی در اتاق شیشه‌ای'' (آرتور هیلر<ref>Arthur Hiller</ref> - ۱۹۷۵) | |||
* ''صلیب آهنین''<ref><bdi>''Cross of Iron''</bdi></ref> ([[پکین پا، سامویل (۱۹۲۶ـ۱۹۸۴)|ساموئل پکینپا]] - ۱۹۷۷) | |||
* ''جولیا'' ([[زینه مان، فرد (ریک) (۱۹۰۷ـ ۱۹۹۷)|فرد زینه‌مان]] - 1977) | |||
* ''سیاه‌چاله'' (گری نلسون<ref>Gary Nelson</ref> - ۱۹۷۹) | |||
* ''برگزیده''<ref><bdi>''The Chosen''</bdi></ref> (جرمی کاگان<ref>Jeremy Kagan</ref> - ۱۹۸۲) | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۴
| ماکسیمیلیان شل Maximilian Schell | |
|---|---|
| زادروز |
وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰م |
| درگذشت | اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م |
| محل زندگی | سوئیس و اتریش |
| ملیت | اتریشی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | شیرهای جوان (1958م)؛ محاکمه در نورنبرگ (1961م)؛ مردی در اتاقک شیشه‌ای (1975م)؛جولیا (1977م) |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | ماریا شل (خواهر) |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد (1961م) |
ماکسیمیلیان شل (وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰ - اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م) Maximilian Schell
بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویسِ اتریشی‌تبار سوئیسی، برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد. او را از بهترین بازیگران غیرانگلیسی‌زبان تاریخ سینمای امریکا می‌دانند. در دوران حرفه‌ای‌اش در هالیوود و سینمای اروپا بازیگری برجسته و مطرح بود، و به عنوان فیلمساز مستقل سوئیسی، تولیداتش مورد توجه قرار گرفت. خانواده‌اش در سال ۱۹۳۸م، از دست نازی‌ها به سوییس گریخت و او در آنجا بزرگ شد. مادرش بازیگر و مدیر یک مدرسۀ بازیگری و پدرش نیز ادیب و داروخانه‌دار بود. ماکسیمیلیان به صورت پراکنده و غیرمستمر در رشته‌های فلسفه، تاریخ هنر، هنر و نمایش در دانشگاه‌های زوریخ، بازل، مونیخ و لندن تحصیل کرد و نهایتاً با رها کردن تحصیلات آکادمیک به طور کامل به نمایش روی آورد. در ۱۹۵۲م حضور حرفه‌ای روی صحنه تئاتر را آغاز نمود و سه سال بعد در نخستین فیلمش بازی کرد. پس از ظاهر شدن در برادوی[۱] نخستین نقش هالیوودی‌اش را به عنوان افسری آلمانی در شیرهای جوان[۲] (1958م) به دست آورد. سه سال بعد به خاطر ایفای نقش وکیل مدافع مرموز محاکمه در نورنبرگ[۳] اسکار بهترین بازیگر نقش اول را برنده شد. اما این جایزه چندان تاثیری در پیشرفت حرفه‌ای‌اش نداشت و او اغلب در فیلم‌های کم‌اهمیت و محصول کشورهای مختلف، در نقش‌های اصلی یا فرعی بازی می‌کرد. ناخشنود از مسیر حرفه‌ای‌اش، در ۱۹۶۸م با نسخه‌ای از قصرِ فرانتس کافکا به تهیه‌کنندگی روی آورد؛ ضمن این‌که خود نیز در فیلم بازی می‌کرد.
نخستین فیلم شل در مقام کارگردان، عشقِ اول[۴] (1970م) اقتباس پرتجملی از داستان رمانتیک ایوان تورگنیف بود. فیلم بعدی او عابر پیاده[۵] (1974م) درامی ظریف دربارۀ احساس مسئولیت در قبال جنایت‌های جنگی بود که همچون فیلم اولش نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی و البته برندۀ جایزۀ گلدن گلوب بهترین فیلم خارجی‌زبان[۶] شد. در ۱۹۸۴م، مستندی فوق‌العاده جذاب دربارۀ هم‌بازی‌اش در محاکمه در نورنبرگ، مارلنه دیتریش[۷]، ساخت که در آن تنها از صدای بازیگر، در ضمن گفت‌وگوهایش، استفاده شده بود و برای القای حس رسوخ به زندگی دیتریش، آپارتمان او را در استودیو بازسازی کردند. این فیلم با نام مارلنه[۸] نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم مستند شد. با این حال شل همچنان به عنوان بازیگر در آثار کارگردانان دیگر ظاهر می‌شد. او برای بازی‌هایش در مردی در اتاقک شیشه‌ای[۹] (1975م) و جولیا[۱۰] (1977م) به ترتیب نامزد دریافت جایزه‌های اسکار نقش اول و دوم بوده است. شل علاوه بر فعالیت سینمایی، به عنوان کارگردان، نویسنده و بازیگر در صحنۀ تئاتر اروپا نیز چهره‌ای برجسته بود. در نیمۀ دوم دهۀ 1980م در مجموعۀ تلویزیونی پطر کبیر[۱۱] (در نقش پطر کبیر) و در اوائل دهۀ 1990م در مجموعۀ استالین[۱۲] (در نقش لنین) حضور یافت، که توانست برای بازی در مجموعۀ دوم جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مکمل مرد را از آن خود کند.
هر دو الگوی اصلی در کارنامۀ شل به نوعی به کودکی او مربوط هستند: اولاً او یک اتریشی بود که در هشت‌سالگی به سوییس رفت و پس از آن در کشورهای مختلفی مثل امریکا، انگلستان، آلمان، فرانسه، اسپانیا، یوگسلاوی و چکسلواکی به عنوان بازیگری بین‌المللی در فیلم‌ها بازی کرد. ثانیاً دلیل مهاجرت او سلطۀ نازی‌ها بود و این می‌تواند در ارتباط مداوم نقش‌های او با تأثیرات نازیسم بر زندگی قرن بیستم بوده باشد. در واقع به نظر می‌رسد مسألۀ نازیسم در سرتاسر کارنامۀ او یک دغدغۀ اصلی بوده است. او را بیشتر به خاطر نقش‌هایی می‌شناسند که در فیلم‌های مربوط به جنگ جهانی دوم و عواقب آن بازی کرده است. افسر آلمانی جوان در شیرهای جوان، وکیل مدافع نازی‌ها در محاکمه در نورنبرگ، شخصیتی شبیه آدولف آیشمان که در یک دادگاه اسراییلیِ پس از اتمام جنگ به محاکمه کشیده می‌شود در مردی در اتاقک شیشه‌ای و نمونه‌ای از تصویر ذهنیت یک نازی در جولیا. در واقع گماردن مداوم او در نقش نازی‌ها بازی‌های او را همواره در محدوده‌ای تنگ نگه داشته است. حتی در نقش‌های بی‌ارتباط به جنگ جهانی دوم، شخصیت‌هایی خلق می‌کرد که خلق‌وخو و ویژگی‌هایی شبیه نازی‌ها داشتند. در فیلم سیاه‌چاله[۱۳] (1979م)، یک فیلم افسانه‌ای - علمی محصول والت دیزنی، نقش دانشمندی دیوانه را بازی می‌کند که آشکارا از شخصیت جیمز میسون در نقش «ناخدا نیمو[۱۴]» در 20000 فرسنگ زیر دریا[۱۵] (ساختۀ ریچارد فلایشر[۱۶]- 1954م) الگو گرفته است و همان حالت اقتدارگرا و سرسپردگی کورکورانه به هدفی را بروز می‌دهد که مشخصۀ کلیشۀ نازی‌ها در سینما و ادبیات بوده است. شاید به دلیل همین محدودیت‌ها بود که به دیگر جنبه‌های فیلمسازی روی آورد. خواهر بزرگ‌تر شل، ماریا شل، از ستارگان سینمای اتریش و اروپا در دهۀ 1950م و برندۀ جوایز بهترین بازیگر زن جشنوارۀ فیلم کن (1954م) و همین جایزه در جشنوارۀ فیلم ونیز (1956م) بود.
گزیدۀ آثار سینمایی (بازیگر)
- شیرهای جوان (ادوارد دمیتریک - ۱۹۵۸)
- محاکمه در نورنبرگ (استنلی کریمر[۱۷] - 1961)
- توپ‌قاپی[۱۸] (ژول داسن - ۱۹۶۴)
- رابطهٔ مرگ‌آور[۱۹] (سیدنی لومت - ۱۹۶۶)
- کنترپوان[۲۰] (رالف نلسون[۲۱] - ۱۹۶۸)
- پروندۀ اودسا[۲۲] (رونالد نیم[۲۳] - ۱۹۷۴)
- مردی در اتاق شیشه‌ای (آرتور هیلر[۲۴] - ۱۹۷۵)
- صلیب آهنین[۲۵] (ساموئل پکینپا - ۱۹۷۷)
- جولیا (فرد زینه‌مان - 1977)
- سیاه‌چاله (گری نلسون[۲۶] - ۱۹۷۹)
- برگزیده[۲۷] (جرمی کاگان[۲۸] - ۱۹۸۲)
- ↑ Broadway Theatre
- ↑ The Young Lions
- ↑ Judgment at Nuremberg
- ↑ First Love
- ↑ The Pedestrian
- ↑ Golden Globe Award for Best Foreign Language Film
- ↑ Marlene Dietrich
- ↑ Marlene
- ↑ The Man in the Glass Booth
- ↑ Julia
- ↑ Peter the Great
- ↑ Stalin
- ↑ The Black Hole
- ↑ Captain Nemo
- ↑ 20,000 Leagues Under the Sea
- ↑ Richard Fleischer
- ↑ Stanley Kramer
- ↑ Topkapi
- ↑ The Deadly Affair
- ↑ Counterpoint
- ↑ Ralph Nelson
- ↑ The Odessa File
- ↑ Ronald Neame
- ↑ Arthur Hiller
- ↑ Cross of Iron
- ↑ Gary Nelson
- ↑ The Chosen
- ↑ Jeremy Kagan