آواشناسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi1 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آواشناسی (phonology)<br> | آواشناسی (phonology)<br> | ||
مطالعۀ اصوات گفتار. این علم با تولید اصوات ([[آواشناسی تولیدی]])، خصوصیات آکوستیک آن‌ها (آواشناسی آکوستیک<ref>acoustics phonetics</ref>)، و چگونگی ترکیب‌شان، منظور ساختن هجاها، کلمات، و جملات (آواشناسی زبانی<ref>linguistic phonetics</ref>) سروکار دارد. اولین آواشناسان، محققان هندی بودند (ح ۳۰۰پ‌م) که کوشیدند تلفظ متون مقدس سانسکریت<ref>Sanskrit</ref> را حفظ کنند. یونانیان باستان به منزلۀ اولین مبدعان نظام نوشتاری براساس الفبای آواشناختی شناخته می‌شوند. | مطالعۀ اصوات گفتار. این علم با تولید اصوات ([[آواشناسی تولیدی]])، خصوصیات [[آکوستیک (موسیقی)|آکوستیک]] آن‌ها (آواشناسی آکوستیک<ref>acoustics phonetics</ref>)، و چگونگی ترکیب‌شان، منظور ساختن هجاها، کلمات، و جملات (آواشناسی زبانی<ref>linguistic phonetics</ref>) سروکار دارد. اولین آواشناسان، محققان هندی بودند (ح ۳۰۰پ‌م) که کوشیدند تلفظ متون مقدس سانسکریت<ref>Sanskrit</ref> را حفظ کنند. یونانیان باستان به منزلۀ اولین مبدعان نظام نوشتاری براساس الفبای آواشناختی شناخته می‌شوند. | ||
آواشناسی مدرن (نوین) را اَلِگزاندر ملویل بل<ref>Alexander Melville Bell</ref> (۱۸۱۹ـ۱۹۰۵م) مطرح کرد؛ کسی که در اثرش با نام ''گفتار هویدا''<ref>Visible Speech</ref> (۱۸۶۷م)، نظام دقیق نشانه‌گذاری برای نوشتن اصوات گفتار را ارائه داد. در قرن ۲۰م زبان‌شناسان بر گسترش نظام و دستگاهی طبقه‌بندی شده تکیه کرده‌اند تا بتوانند مقایسه‌ای میان تمام اصوات گفتار انسان ارائه دهند. وظیفۀ دیگر آواشناسی مدرن، فرآیندها و روش‌های ذهنی درک و دریافت گفتار است. | |||
<br><!--10263800--> | <br><!--10263800--> | ||
---- | |||
[[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | [[رده:زبان شناسی و ترجمه]] | ||
[[رده:آواشناسی]] | [[رده:آواشناسی]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۰۲
آواشناسی (phonology)
مطالعۀ اصوات گفتار. این علم با تولید اصوات (آواشناسی تولیدی)، خصوصیات آکوستیک آن‌ها (آواشناسی آکوستیک[۱])، و چگونگی ترکیب‌شان، منظور ساختن هجاها، کلمات، و جملات (آواشناسی زبانی[۲]) سروکار دارد. اولین آواشناسان، محققان هندی بودند (ح ۳۰۰پ‌م) که کوشیدند تلفظ متون مقدس سانسکریت[۳] را حفظ کنند. یونانیان باستان به منزلۀ اولین مبدعان نظام نوشتاری براساس الفبای آواشناختی شناخته می‌شوند.
آواشناسی مدرن (نوین) را اَلِگزاندر ملویل بل[۴] (۱۸۱۹ـ۱۹۰۵م) مطرح کرد؛ کسی که در اثرش با نام گفتار هویدا[۵] (۱۸۶۷م)، نظام دقیق نشانه‌گذاری برای نوشتن اصوات گفتار را ارائه داد. در قرن ۲۰م زبان‌شناسان بر گسترش نظام و دستگاهی طبقه‌بندی شده تکیه کرده‌اند تا بتوانند مقایسه‌ای میان تمام اصوات گفتار انسان ارائه دهند. وظیفۀ دیگر آواشناسی مدرن، فرآیندها و روش‌های ذهنی درک و دریافت گفتار است.