کلودت کولبر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:2042172469.jpg|بندانگشتی|کولبر و جوئل مک‌کری در نمایی از فیلم داستان پام بیچ]] | {{جعبه زندگینامه|عنوان=کلودت کولبر|نام=Claudette Colbert|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=فرانسه ۱۳ س‍پتامبر ۱۹۰۳م|تاریخ مرگ=باربادوس ۳۰ ژوئیه ۱۹۹۶م|دوره زندگی=|ملیت=امریکاییِ فرانسوی‌تبار|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=طراحی مُد|شغل و تخصص اصلی=بازیگر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن (1934م)|آثار=علامت صلیب (1932)؛ در یک شب اتفاق افتاد (۱۹۳۴)؛ کلئوپاترا (۱۹۳۴)؛ دنیاهای خصوصی (۱۹۳۵)؛ طبل‌ها با چرخش پا (۱۹۳۹)؛ داستان پام بیچ (۱۹۴۲)؛ از وقتی تو رفتی (۱۹۴۴)؛|خویشاوندان سرشناس=نورمن فاستر (همسر نخست؛ از ۱۹۲۸ - ۱۹۳۵م)|گروه مقاله=سینما|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:2042172469.jpg|بندانگشتی|کولبر و جوئل مک‌کری در نمایی از فیلم داستان پام بیچ|350x350پیکسل]] | ||
کلودت کولبر (فرانسه ۱۳ س‍پتامبر ۱۹۰۳ - باربادوس ۳۰ ژوئیه ۱۹۹۶م) <bdi>Claudette Colbert</bdi> | کلودت کولبر (فرانسه ۱۳ س‍پتامبر ۱۹۰۳ - باربادوس ۳۰ ژوئیه ۱۹۹۶م) <bdi>Claudette Colbert</bdi> | ||
(نام اصلی: امیلی شوشون<ref>Émilie Chauchoin</ref>) بازیگر | (نام اصلی: امیلی شوشون<ref>Émilie Chauchoin</ref>) بازیگر امریکایی فرانسوی‌تبار، برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول زن. از ستارگان هالیوود در دهه‌های 1930 و 1940م. سه‌ساله بود که با خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کرد. تحصیلاتش را در دبیرستان واشینگتن اروینگ<ref>Washington Irving</ref> به پایان برد. سپس در «آرت استیودنتز لیگ<ref>Art Students League of New York</ref>» طراحی مد خواند. در سال ۱۹۲۳م آشنایی با آن موریسونِ<ref>Anne Morrison </ref> نمایشنامه‌نویس سبب شد تا نقش کوچکی را در یک تئاتر به دست آورد. پس از این نامش را به کولبر تغییر داد. در فاصلۀ سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۲۹م در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> در نمایش‌های مختلفی بازی کرد. در ۱۹۲۷م نخستین و آخرین فیلم صامت خود را بازی کرد (''برای عشق مایک<ref>''For the Love of Mike''</ref>'' - ساختۀ [[کاپرا، فرانک (۱۸۹۷ـ۱۹۹۱)|فرانک کاپرا]]). دوران کاری‌اش به طور جدی پس از ظهور سینمای ناطق آغاز شد. با ''در یک شب اتفاق افتاد''<ref>''It Happened One Night''</ref> (1934م) درخشید و برندۀ جایزۀ اسکار شد. در نیمۀ دههٔ ۱۹۵۰ متناوباً بر صحنۀ تئاترها و پردۀ سینماهای آمریکا ظاهر شد. در همین دهه در انگلستان دو فیلم و یک فیلم در فرانسه بازی کرد. در سال 1962م اعلام بازنشستگی کرد و پس از آن جز یک اجرای موفق صحنه‌ای در سال 1963م و حضور در یک مجموعۀ تلویزیونی در سال 1987م که در آن نیز مورد توجه قرار گرفت، فعالیت هنری نداشت. وی طی نزدیک به 35سال فعالیت در سینما، در حدود 60 فیلم بازی کرد. همسر نخستش نورمن فاستر<ref name=":0">Norman Foster</ref> (از ۱۹۲۸ - ۱۹۳۵م) بازیگر-کارگردان سینما بود. | ||
«من به آن شکوه و زرق و برقی که هالیوود به کسانی که فاقد شخصیتند می‌دهد نیازی ندارم.» در اینجا حق با کولبر بود؛ او شکوهی خاص و طبیعی داشت که ناشی از استعداد و هوشش بود. برخلاف بسیاری از بازیگران، صدا در سینما به کمک او آمد. لحن دلنشین صدایش سبب شد تا به خدمت [[پارامونت، استودیوهای|پارامونت]] درآید. در آغاز نقش‌های مختلفی را از کمدی‌های سبک تا ملودرام‌های غم‌انگیز ایفا کرد که در همۀ آنها نیز موفق بود. اما استعداد درخشان کمدی او با ''در یک شب اتفاق افتاد'' کشف شد و از آن پس بیشتر در نقش‌های پیچیدۀ کمدی ظاهر شد؛ در نقش زنان خوش‌پوش و متجددی که از پس هر شرایطی می‌توانند برآیند. برخی کارگردانان مثل [[دومیل، سیسیل ب (۱۸۸۱ـ۱۹۵۹)|سیسیل ب. دومیل]] او را در نقش زنان شهرآشوب (مثل فیلم‌های ''کلئوپاترا''<ref>''Cleopatra''</ref> و ''علامت صلیب''<ref>''The Sign of the Cross''</ref>) ترجیح می‌دادند، اما بهترین نقش غیرکمدی‌اش را در ملودرام ''از وقتی تو رفتی''<ref>''Since You Went Away''</ref> (1944م) در نقش زنی که طی [[جنگ جهانی دوم]] همراه با خانواده‌اش مصایب و فجایع بسیاری را از سر می‌گذراند، ایفا کرد. در همین سال قراردادش با پارامونت به پایان رسید و پس از جنگ جهانی دوم اعتبار قبلی خود را به دست نیاورد. چرا که قدرت بازیگری کمدی او نادیده انگاشته شد. کولبر از آن گروه بازیگرانی است که زمان نمی‌تواند کیفیات خاص و فوق‌العاده‌شان را از آنان بگیرد. زیرکی، قدرت و بالاتر از همه هوشی که از نگاهش منعکس می‌شد ویژگی‌هایی هستند که بالا رفتن سن بر آنها هیچ تأثیر منفی بر جا نگذاشت. | «من به آن شکوه و زرق و برقی که هالیوود به کسانی که فاقد شخصیتند می‌دهد نیازی ندارم.» در اینجا حق با کولبر بود؛ او شکوهی خاص و طبیعی داشت که ناشی از استعداد و هوشش بود. برخلاف بسیاری از بازیگران، صدا در سینما به کمک او آمد. لحن دلنشین صدایش سبب شد تا به خدمت [[پارامونت، استودیوهای|پارامونت]] درآید. در آغاز نقش‌های مختلفی را از کمدی‌های سبک تا ملودرام‌های غم‌انگیز ایفا کرد که در همۀ آنها نیز موفق بود. اما استعداد درخشان کمدی او با ''در یک شب اتفاق افتاد'' کشف شد و از آن پس بیشتر در نقش‌های پیچیدۀ کمدی ظاهر شد؛ در نقش زنان خوش‌پوش و متجددی که از پس هر شرایطی می‌توانند برآیند. برخی کارگردانان مثل [[دومیل، سیسیل ب (۱۸۸۱ـ۱۹۵۹)|سیسیل ب. دومیل]] او را در نقش زنان شهرآشوب (مثل فیلم‌های ''کلئوپاترا''<ref>''Cleopatra''</ref> و ''علامت صلیب''<ref>''The Sign of the Cross''</ref>) ترجیح می‌دادند، اما بهترین نقش غیرکمدی‌اش را در ملودرام ''از وقتی تو رفتی''<ref>''Since You Went Away''</ref> (1944م) در نقش زنی که طی [[جنگ جهانی دوم]] همراه با خانواده‌اش مصایب و فجایع بسیاری را از سر می‌گذراند، ایفا کرد. در همین سال قراردادش با پارامونت به پایان رسید و پس از جنگ جهانی دوم اعتبار قبلی خود را به دست نیاورد. چرا که قدرت بازیگری کمدی او نادیده انگاشته شد. کولبر از آن گروه بازیگرانی است که زمان نمی‌تواند کیفیات خاص و فوق‌العاده‌شان را از آنان بگیرد. زیرکی، قدرت و بالاتر از همه هوشی که از نگاهش منعکس می‌شد ویژگی‌هایی هستند که بالا رفتن سن بر آنها هیچ تأثیر منفی بر جا نگذاشت. | ||
کولبر علاوه بر جایزۀ هفتمین دورۀ مراسم اسکار، در سال‌های 1936 و 1945م نیز برای فیلم‌های ''دنیاهای خصوصی''<ref>''Private Worlds''</ref> و ''از وقتی تو رفتی'' نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد. | کولبر علاوه بر جایزۀ هفتمین دورۀ مراسم اسکار، در سال‌های 1936 و 1945م نیز برای فیلم‌های ''دنیاهای خصوصی''<ref>''Private Worlds''</ref> و ''از وقتی تو رفتی'' نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد. | ||
'''گزیدۀ آثار سینمایی''' | '''گزیدۀ آثار سینمایی''' | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۴: | ||
* ''قتل شبه‌عمد''<ref>''Manslaughter''</ref> ([[ابوت، جورج (۱۸۸۷ـ۱۹۵۵)|جورج ابوت]] - ۱۹۳۰) | * ''قتل شبه‌عمد''<ref>''Manslaughter''</ref> ([[ابوت، جورج (۱۸۸۷ـ۱۹۵۵)|جورج ابوت]] - ۱۹۳۰) | ||
* ''لبخند ستوان''<ref>''The Smiling Lieutenant''</ref> ([[لوبیچ، ارنست (۱۸۹۲ـ۱۹۴۷)|ارنست لوبیچ]] - ۱۹۳۱) | * ''لبخند ستوان''<ref>''The Smiling Lieutenant''</ref> ([[لوبیچ، ارنست (۱۸۹۲ـ۱۹۴۷)|ارنست لوبیچ]] - ۱۹۳۱) | ||
* ''علامت صلیب'' (سیسیل ب. دمیل - 1932) | |||
* ''در یک شب اتفاق افتاد'' (فرانک کاپرا - ۱۹۳۴) | * ''در یک شب اتفاق افتاد'' (فرانک کاپرا - ۱۹۳۴) | ||
* ''کلئوپاترا'' (سیسیل ب. دمیل - ۱۹۳۴) | * ''کلئوپاترا'' (سیسیل ب. دمیل - ۱۹۳۴) | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۳: | ||
* ''از وقتی تو رفتی'' (جان کرامول<ref>John Cromwell</ref> - ۱۹۴۴) | * ''از وقتی تو رفتی'' (جان کرامول<ref>John Cromwell</ref> - ۱۹۴۴) | ||
* ''فردا همیشگی است''<ref>''Tomorrow Is Forever''</ref> (اروینگ پیکل<ref>Irving Pichel</ref> - ۱۹۴۶) | * ''فردا همیشگی است''<ref>''Tomorrow Is Forever''</ref> (اروینگ پیکل<ref>Irving Pichel</ref> - ۱۹۴۶) | ||
* ''عصبانیت پنهان''<ref>''The Secret Fury''</ref> (مل فرر<ref>Mel Ferrer</ref> - 1950) | |||
* ''بانوی تگزاس''<ref>''Texas Lady''</ref> (تیم ولان<ref>Tim Whelan</ref> - 1955) | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۳
| کلودت کولبر Claudette Colbert | |
|---|---|
| زادروز |
فرانسه ۱۳ س‍پتامبر ۱۹۰۳م |
| درگذشت | باربادوس ۳۰ ژوئیه ۱۹۹۶م |
| ملیت | امریکاییِ فرانسوی‌تبار |
| تحصیلات و محل تحصیل | طراحی مُد |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر |
| آثار | علامت صلیب (1932)؛ در یک شب اتفاق افتاد (۱۹۳۴)؛ کلئوپاترا (۱۹۳۴)؛ دنیاهای خصوصی (۱۹۳۵)؛ طبل‌ها با چرخش پا (۱۹۳۹)؛ داستان پام بیچ (۱۹۴۲)؛ از وقتی تو رفتی (۱۹۴۴)؛ |
| گروه مقاله | سینما |
| خویشاوندان سرشناس | نورمن فاستر (همسر نخست؛ از ۱۹۲۸ - ۱۹۳۵م) |
| جوایز و افتخارات | جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن (1934م) |
کلودت کولبر (فرانسه ۱۳ س‍پتامبر ۱۹۰۳ - باربادوس ۳۰ ژوئیه ۱۹۹۶م) Claudette Colbert
(نام اصلی: امیلی شوشون[۱]) بازیگر امریکایی فرانسوی‌تبار، برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن. از ستارگان هالیوود در دهه‌های 1930 و 1940م. سه‌ساله بود که با خانواده‌اش به آمریکا مهاجرت کرد. تحصیلاتش را در دبیرستان واشینگتن اروینگ[۲] به پایان برد. سپس در «آرت استیودنتز لیگ[۳]» طراحی مد خواند. در سال ۱۹۲۳م آشنایی با آن موریسونِ[۴] نمایشنامه‌نویس سبب شد تا نقش کوچکی را در یک تئاتر به دست آورد. پس از این نامش را به کولبر تغییر داد. در فاصلۀ سال‌های ۱۹۲۵ تا ۱۹۲۹م در برادوی[۵] در نمایش‌های مختلفی بازی کرد. در ۱۹۲۷م نخستین و آخرین فیلم صامت خود را بازی کرد (برای عشق مایک[۶] - ساختۀ فرانک کاپرا). دوران کاری‌اش به طور جدی پس از ظهور سینمای ناطق آغاز شد. با در یک شب اتفاق افتاد[۷] (1934م) درخشید و برندۀ جایزۀ اسکار شد. در نیمۀ دههٔ ۱۹۵۰ متناوباً بر صحنۀ تئاترها و پردۀ سینماهای آمریکا ظاهر شد. در همین دهه در انگلستان دو فیلم و یک فیلم در فرانسه بازی کرد. در سال 1962م اعلام بازنشستگی کرد و پس از آن جز یک اجرای موفق صحنه‌ای در سال 1963م و حضور در یک مجموعۀ تلویزیونی در سال 1987م که در آن نیز مورد توجه قرار گرفت، فعالیت هنری نداشت. وی طی نزدیک به 35سال فعالیت در سینما، در حدود 60 فیلم بازی کرد. همسر نخستش نورمن فاستر[۸] (از ۱۹۲۸ - ۱۹۳۵م) بازیگر-کارگردان سینما بود.
«من به آن شکوه و زرق و برقی که هالیوود به کسانی که فاقد شخصیتند می‌دهد نیازی ندارم.» در اینجا حق با کولبر بود؛ او شکوهی خاص و طبیعی داشت که ناشی از استعداد و هوشش بود. برخلاف بسیاری از بازیگران، صدا در سینما به کمک او آمد. لحن دلنشین صدایش سبب شد تا به خدمت پارامونت درآید. در آغاز نقش‌های مختلفی را از کمدی‌های سبک تا ملودرام‌های غم‌انگیز ایفا کرد که در همۀ آنها نیز موفق بود. اما استعداد درخشان کمدی او با در یک شب اتفاق افتاد کشف شد و از آن پس بیشتر در نقش‌های پیچیدۀ کمدی ظاهر شد؛ در نقش زنان خوش‌پوش و متجددی که از پس هر شرایطی می‌توانند برآیند. برخی کارگردانان مثل سیسیل ب. دومیل او را در نقش زنان شهرآشوب (مثل فیلم‌های کلئوپاترا[۹] و علامت صلیب[۱۰]) ترجیح می‌دادند، اما بهترین نقش غیرکمدی‌اش را در ملودرام از وقتی تو رفتی[۱۱] (1944م) در نقش زنی که طی جنگ جهانی دوم همراه با خانواده‌اش مصایب و فجایع بسیاری را از سر می‌گذراند، ایفا کرد. در همین سال قراردادش با پارامونت به پایان رسید و پس از جنگ جهانی دوم اعتبار قبلی خود را به دست نیاورد. چرا که قدرت بازیگری کمدی او نادیده انگاشته شد. کولبر از آن گروه بازیگرانی است که زمان نمی‌تواند کیفیات خاص و فوق‌العاده‌شان را از آنان بگیرد. زیرکی، قدرت و بالاتر از همه هوشی که از نگاهش منعکس می‌شد ویژگی‌هایی هستند که بالا رفتن سن بر آنها هیچ تأثیر منفی بر جا نگذاشت.
کولبر علاوه بر جایزۀ هفتمین دورۀ مراسم اسکار، در سال‌های 1936 و 1945م نیز برای فیلم‌های دنیاهای خصوصی[۱۲] و از وقتی تو رفتی نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد.
گزیدۀ آثار سینمایی
- قتل شبه‌عمد[۱۳] (جورج ابوت - ۱۹۳۰)
- لبخند ستوان[۱۴] (ارنست لوبیچ - ۱۹۳۱)
- علامت صلیب (سیسیل ب. دمیل - 1932)
- در یک شب اتفاق افتاد (فرانک کاپرا - ۱۹۳۴)
- کلئوپاترا (سیسیل ب. دمیل - ۱۹۳۴)
- دنیاهای خصوصی (گرگوری لا کاوا[۱۵] - ۱۹۳۵)
- نیمه‌شب[۱۶] (میچل لایزن[۱۷] - ۱۹۳۹)
- طبل‌ها با چرخش پا[۱۸] (جان فورد - ۱۹۳۹)
- داستان پام بیچ[۱۹] (پرستون استرجس - ۱۹۴۲)
- از وقتی تو رفتی (جان کرامول[۲۰] - ۱۹۴۴)
- فردا همیشگی است[۲۱] (اروینگ پیکل[۲۲] - ۱۹۴۶)
- عصبانیت پنهان[۲۳] (مل فرر[۲۴] - 1950)
- بانوی تگزاس[۲۵] (تیم ولان[۲۶] - 1955)
- ↑ Émilie Chauchoin
- ↑ Washington Irving
- ↑ Art Students League of New York
- ↑ Anne Morrison
- ↑ Broadway Theatre
- ↑ For the Love of Mike
- ↑ It Happened One Night
- ↑ Norman Foster
- ↑ Cleopatra
- ↑ The Sign of the Cross
- ↑ Since You Went Away
- ↑ Private Worlds
- ↑ Manslaughter
- ↑ The Smiling Lieutenant
- ↑ Gregory La Cava
- ↑ Midnight
- ↑ Mitchell Leisen
- ↑ Drums Along the Mohawk
- ↑ The Palm Beach Story
- ↑ John Cromwell
- ↑ Tomorrow Is Forever
- ↑ Irving Pichel
- ↑ The Secret Fury
- ↑ Mel Ferrer
- ↑ Texas Lady
- ↑ Tim Whelan