آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
|سمت =عضو فرهنگستان علوم دانشگاهی ارمنستان (از ۱۹۲۳م)، استاد زبان های شرقی دانشگاه ایروان | |سمت =عضو فرهنگستان علوم دانشگاهی ارمنستان (از ۱۹۲۳م)، استاد زبان های شرقی دانشگاه ایروان | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ | |آثار =فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم (وین، ۱۹۰۰م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز (پاریس، ۱۹۱۰م)؛ لهجه‌شناسی زبان ارمنی (۱۹۱۱م)؛ فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ فردوسی (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران (وین، ۱۹۳۶م)؛ تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ کتیبه‌های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =خاورشناسی | |گروه مقاله =خاورشناسی | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳م دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های [[استانبول]] را به پایان رساند. از ۱۸۹۵م در [[دانشگاه سوربون]] به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، [[ترکی]]، فارسی، پهلوی، [[سانسکریت]]، عربی، ایتالیایی، آلمانی، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳م). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه [[ارمنستان]]<ref>Armenia</ref> (از ۱۹۲۳م) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه [[ایروان]] بود. </p><p>از آثارش: ''فرهنگ واژه‌های همانند'' (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و...) که به فارسی ترجمه شده است ([[تهران، شهر|تهران]]، ۱۳۶۳ش)؛ ''فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم'' ([[وین]]<ref>Vienna</ref>، ۱۹۰۰م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز'' ([[پاریس، شهر|پاریس]]<ref>Paris</ref>، ۱۹۱۰م)؛'' لهجه‌شناسی زبان ارمنی'' (۱۹۱۱م)؛ ''فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی'' (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ ''فردوسی'' (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران'' (وین، ۱۹۳۶م)؛ ''تاریخ زبان ارمنی'' در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ ''گلچین فارسی'' (۱۹۲۵م)؛'' کتیبه‌های ارمنی'' (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ ''فرهنگ اعلام ارمنی'' در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م).</p> | }}<p>خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳م دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های [[استانبول]] را به پایان رساند. از ۱۸۹۵م در [[دانشگاه سوربون]] به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، [[ترکی]]، فارسی، پهلوی، [[سانسکریت]]، [[عربی، زبان|عربی]]، ایتالیایی، [[آلمانی، زبان|آلمانی]]، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳م). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه [[ارمنستان]]<ref>Armenia</ref> (از ۱۹۲۳م) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه [[ایروان]] بود. </p><p>از آثارش: ''فرهنگ واژه‌های همانند'' (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و...) که به فارسی ترجمه شده است ([[تهران، شهر|تهران]]، ۱۳۶۳ش)؛ ''فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم'' ([[وین]]<ref>Vienna</ref>، ۱۹۰۰م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز'' ([[پاریس، شهر|پاریس]]<ref>Paris</ref>، ۱۹۱۰م)؛'' لهجه‌شناسی زبان ارمنی'' (۱۹۱۱م)؛ ''فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی'' (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ ''فردوسی'' (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران'' (وین، ۱۹۳۶م)؛ ''تاریخ زبان ارمنی'' در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ ''گلچین فارسی'' (۱۹۲۵م)؛'' کتیبه‌های ارمنی'' (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ ''فرهنگ اعلام ارمنی'' در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م).</p> | ||
<br><!--10047100--> | <br><!--10047100--> | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۳
آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳) Acharian, Hrachia Hakub
| هراچیا هاکوب آچاریان Hrachia Hakub Acharian | |
|---|---|
| زادروز |
استانبول ۱۸۷۶م |
| درگذشت | ایروان ۱۹۵۳م |
| ملیت | ارمنستانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | زبان‌های شرقی دانشگاه سوربون (۱۸۹۵م) |
| شغل و تخصص اصلی | خاورشناس |
| آثار | فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم (وین، ۱۹۰۰م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز (پاریس، ۱۹۱۰م)؛ لهجه‌شناسی زبان ارمنی (۱۹۱۱م)؛ فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ فردوسی (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران (وین، ۱۹۳۶م)؛ تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ کتیبه‌های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م) |
| گروه مقاله | خاورشناسی |
خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳م دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های استانبول را به پایان رساند. از ۱۸۹۵م در دانشگاه سوربون به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، ترکی، فارسی، پهلوی، سانسکریت، عربی، ایتالیایی، آلمانی، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳م). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه ارمنستان[۱] (از ۱۹۲۳م) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه ایروان بود.
از آثارش: فرهنگ واژه‌های همانند (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و...) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۳ش)؛ فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم (وین[۲]، ۱۹۰۰م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز (پاریس[۳]، ۱۹۱۰م)؛ لهجه‌شناسی زبان ارمنی (۱۹۱۱م)؛ فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵م)؛ فردوسی (ایروان، ۱۹۴۲م)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران (وین، ۱۹۳۶م)؛ تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ کتیبه‌های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲م).