بلیس، آرتور (۱۸۹۱ـ۱۹۷۵): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=۱۸۹۱م | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ=۱۹۷۵م | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت=انگلیسی | |ملیت=انگلیسی | ||
|محل زندگی= | |محل زندگی= | ||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |تحصیلات و محل تحصیل=کالج راگبی و پمبروک، کیمبریج | ||
در ۱۹۱۳ وارد کالج سلطنتی موسیقی لندن | |||
| شغل و تخصص اصلی =رهبر ارکستر | | شغل و تخصص اصلی =رهبر ارکستر | ||
|شغل و تخصص های دیگر= | |شغل و تخصص های دیگر= | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۲: | ||
|سمت =استاد موسیقی در ۱۹۵۳ | |سمت =استاد موسیقی در ۱۹۵۳ | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =یک سمفونی رنگ (۱۹۲۲)؛ موسیقی برای باله های کیش و مات (۱۹۳۷)؛ معجزه در گربالز (۱۹۴۴) | |آثار =یک سمفونی رنگ (۱۹۲۲)؛ موسیقی برای باله های کیش و مات (۱۹۳۷)؛ معجزه در گربالز (۱۹۴۴)، آن‌طور که به‌‌یاد دارم | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =موسیقی | |گروه مقاله =موسیقی | ||
| خط ۲۹: | خط ۳۰: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}رهبر ارکستر<ref>conductor | }} | ||
[[پرونده:Bliss, Arthur.jpg|بندانگشتی|آرتور بلیس]] | |||
</ref> و آهنگ‌ساز انگلیسی. در ۱۹۵۳ درجۀ استادی موسیقی ملکه<ref>Master of Queen’s Music </ref> را دریافت کرد. ازجمله آثار اوست: ''یک سمفونی رنگ''<ref>A Colour Symphony </ref>'''' (۱۹۲۲)، موسیقی برای باله‌های ''کیش و مات''<ref>Checkmate </ref> (۱۹۳۷)، ''معجزه در گُربالز''<ref>Miracle in the Gorbals </ref> (۱۹۴۴)، و ''آدام صفر''<ref>Adam Zero </ref> (۱۹۴۶)، اپرای ''المپی‌ها''<ref>The Olympians </ref> (۱۹۴۹) و موسیقی فیلم‌هایی مانند ''چیزهای آینده''<ref>Things to Come </ref>'''' (۱۹۳۵). در ۱۹۱۸ نخستین اجرای ''رگتایم''<ref>Ragtime </ref> اثر | رهبر ارکستر<ref>conductor | ||
</ref> و آهنگ‌ساز انگلیسی. در ۱۹۵۳ درجۀ استادی موسیقی ملکه<ref>Master of Queen’s Music </ref> را دریافت کرد. ازجمله آثار اوست: ''یک سمفونی رنگ''<ref>A Colour Symphony </ref>'''' (۱۹۲۲)، موسیقی برای باله‌های ''کیش و مات''<ref>Checkmate </ref> (۱۹۳۷)، ''معجزه در گُربالز''<ref>Miracle in the Gorbals </ref> (۱۹۴۴)، و ''آدام صفر''<ref>Adam Zero </ref> (۱۹۴۶)، اپرای ''المپی‌ها''<ref>The Olympians </ref> (۱۹۴۹) و موسیقی فیلم‌هایی مانند ''چیزهای آینده''<ref>Things to Come </ref>'''' (۱۹۳۵). در ۱۹۱۸ نخستین اجرای ''رگتایم''<ref>Ragtime </ref> اثر [[استراوینسکی، ایگور (۱۸۸۲ـ۱۹۷۱)|استراوینسکی]]<ref>Stravinsky </ref> را برای یازده ساز رهبری کرد. بلیس در کالج راگبی<ref>Rugby </ref> و پمبروک<ref>Pembroke </ref>، [[کیمبریج|کیمبریج]]، تحصیل کرد و استاد موسیقی‌اش در آن‌جا چارلز وود<ref>Charles Wood </ref> بود. در ۱۹۱۳ وارد کالج سلطنتی موسیقی<ref>Royal College of Music </ref> لندن شد و زیرنظر [[استنفورد، چارلز ویلیرز (1852 ـ 1924)|چارلز استَنفورد]]<ref>Charles Stanford </ref>، [[وین ویلیامز، رالف (۱۸۷۲ـ۱۹۵۸)|رالف وُئَن ویلیامز]]<ref>Ralph Vaughan Williams </ref>، و [[هولست، گوستاو (۱۸۷۴ـ۱۹۳۴)|گوستاو هولست]]<ref>Gustav Holst </ref> تحصیل کرد، اما در ۱۹۱۴ به ارتش پیوست و تا ۱۹۱۸ در خدمت نظام بود. در ۱۹۲۱ استاد آهنگ‌سازی کالج سلطنتی موسیقی شد، اما سال بعد تمام وقت خود را برای آهنگ‌سازی اختصاص داد و دیگر هیچ شغل رسمی‌ای نداشت تا ۱۹۴۱ که به‌سمت سرپرست موسیقی در بی‌بی‌سی<ref>BBC </ref> استخدام شد، و در ۱۹۴۵ از این شغل نیز به نفع ویکتور هِلی ـ هاچینسون<ref>Victor Hely-Hutchinson </ref> کناره‌گیری کرد. نخستین تجربه‌هایش را رسانۀ موسیقایی غیرمعمول، مانند کنسرتو برای [[تنور]]، [[پیانو]]، سازهای زهی، و کوبه‌ای و ''راه''<ref>Rout </ref>'''' برای [[سوپرانو]] و ارکستر مجلسی ساخت. موسیقی نخستین او ظاهری مینیاتوری دارد اما بعدها بر فرم‌های بزرگ‌تر تسلط یافت. با ساخت'' سمفونی رنگ''، ''مقدمه''<ref>Introduction </ref> و ''آلگرو''<ref>Allegro </ref>، و کنسرتوی ویولن<ref>violin concerto </ref> تاحدی موفق شد خود را همتای [[الگار، ادوارد (۱۸۵۷ـ۱۹۴۳)|ادوارد الگار]]<ref>Edward Elgar </ref> قرار دهد. خاطرات خود، ''آن‌طور که به‌‌یاد دارم''<ref>As I Remember</ref>، را در ۱۹۷۰ منتشر کرد. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۰
بلیس، آرتور (۱۸۹۱ـ۱۹۷۵)(Bliss, Arthur)
| آرتور بلیس Arthur Bliss | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۹۱م |
| درگذشت | ۱۹۷۵م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل |
کالج راگبی و پمبروک، کیمبریج در ۱۹۱۳ وارد کالج سلطنتی موسیقی لندن |
| شغل و تخصص اصلی | رهبر ارکستر |
| آثار | یک سمفونی رنگ (۱۹۲۲)؛ موسیقی برای باله های کیش و مات (۱۹۳۷)؛ معجزه در گربالز (۱۹۴۴)، آن‌طور که به‌‌یاد دارم |
| گروه مقاله | موسیقی |
رهبر ارکستر[۱] و آهنگ‌ساز انگلیسی. در ۱۹۵۳ درجۀ استادی موسیقی ملکه[۲] را دریافت کرد. ازجمله آثار اوست: یک سمفونی رنگ[۳] (۱۹۲۲)، موسیقی برای باله‌های کیش و مات[۴] (۱۹۳۷)، معجزه در گُربالز[۵] (۱۹۴۴)، و آدام صفر[۶] (۱۹۴۶)، اپرای المپی‌ها[۷] (۱۹۴۹) و موسیقی فیلم‌هایی مانند چیزهای آینده[۸] (۱۹۳۵). در ۱۹۱۸ نخستین اجرای رگتایم[۹] اثر استراوینسکی[۱۰] را برای یازده ساز رهبری کرد. بلیس در کالج راگبی[۱۱] و پمبروک[۱۲]، کیمبریج، تحصیل کرد و استاد موسیقی‌اش در آن‌جا چارلز وود[۱۳] بود. در ۱۹۱۳ وارد کالج سلطنتی موسیقی[۱۴] لندن شد و زیرنظر چارلز استَنفورد[۱۵]، رالف وُئَن ویلیامز[۱۶]، و گوستاو هولست[۱۷] تحصیل کرد، اما در ۱۹۱۴ به ارتش پیوست و تا ۱۹۱۸ در خدمت نظام بود. در ۱۹۲۱ استاد آهنگ‌سازی کالج سلطنتی موسیقی شد، اما سال بعد تمام وقت خود را برای آهنگ‌سازی اختصاص داد و دیگر هیچ شغل رسمی‌ای نداشت تا ۱۹۴۱ که به‌سمت سرپرست موسیقی در بی‌بی‌سی[۱۸] استخدام شد، و در ۱۹۴۵ از این شغل نیز به نفع ویکتور هِلی ـ هاچینسون[۱۹] کناره‌گیری کرد. نخستین تجربه‌هایش را رسانۀ موسیقایی غیرمعمول، مانند کنسرتو برای تنور، پیانو، سازهای زهی، و کوبه‌ای و راه[۲۰] برای سوپرانو و ارکستر مجلسی ساخت. موسیقی نخستین او ظاهری مینیاتوری دارد اما بعدها بر فرم‌های بزرگ‌تر تسلط یافت. با ساخت سمفونی رنگ، مقدمه[۲۱] و آلگرو[۲۲]، و کنسرتوی ویولن[۲۳] تاحدی موفق شد خود را همتای ادوارد الگار[۲۴] قرار دهد. خاطرات خود، آن‌طور که به‌‌یاد دارم[۲۵]، را در ۱۹۷۰ منتشر کرد.
- ↑ conductor
- ↑ Master of Queen’s Music
- ↑ A Colour Symphony
- ↑ Checkmate
- ↑ Miracle in the Gorbals
- ↑ Adam Zero
- ↑ The Olympians
- ↑ Things to Come
- ↑ Ragtime
- ↑ Stravinsky
- ↑ Rugby
- ↑ Pembroke
- ↑ Charles Wood
- ↑ Royal College of Music
- ↑ Charles Stanford
- ↑ Ralph Vaughan Williams
- ↑ Gustav Holst
- ↑ BBC
- ↑ Victor Hely-Hutchinson
- ↑ Rout
- ↑ Introduction
- ↑ Allegro
- ↑ violin concerto
- ↑ Edward Elgar
- ↑ As I Remember