راگلز، کارل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=کارل راگلز|نام=Carl Ruggles|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=1876م|تاریخ مرگ=1971م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه هاروارد|شغل و تخصص اصلی=آهنگساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اپرای ناقوس غرق‌شده (ساخته شده در 1912-1913). ارکستری و مجلسی آدم‌ها و فرشته‌ها (1920)، آدم‌ها (نابودشده)، فرشته‌ها؛ برای چهار ترومپت و سه ترومبون (بازنگری 1938)، آدم‌ها و کوه‌ها؛ برای ارکستر کوچک (1924)، دروازه‌ها؛ برای 13 ساز زهی (1925، بازنگری 1929، 1941، و 1953) و یادگارها؛ برای ارکستر (1971)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | {{جعبه زندگینامه|عنوان=کارل راگلز|نام=Carl Ruggles|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=1876م|تاریخ مرگ=1971م|دوره زندگی=|ملیت=امریکایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=دانشگاه هاروارد|شغل و تخصص اصلی=آهنگساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اپرای ناقوس غرق‌شده (ساخته شده در 1912-1913). ارکستری و مجلسی آدم‌ها و فرشته‌ها (1920)، آدم‌ها (نابودشده)، فرشته‌ها؛ برای چهار ترومپت و سه ترومبون (بازنگری 1938)، آدم‌ها و کوه‌ها؛ برای ارکستر کوچک (1924)، دروازه‌ها؛ برای 13 ساز زهی (1925، بازنگری 1929، 1941، و 1953) و یادگارها؛ برای ارکستر (1971)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | ||
[[پرونده:2042152881.jpg|جایگزین=کارل راگلز|بندانگشتی|کارل راگلز]] | [[پرونده:2042152881.jpg|جایگزین=کارل راگلز|بندانگشتی|کارل راگلز]] | ||
راگلز، کارل (1876ـ1971) | راگلز، کارل (1876ـ1971) | ||
آهنگساز امریکایی. او در دهه‌های 1920 و 1930 همکار آهنگسازان تجربه‌گرایی همچون چارلز | Ruggles, Carl | ||
آهنگساز امریکایی. او در دهه‌های 1920 و 1930 همکار آهنگسازان تجربه‌گرایی همچون [[آیوز، چارلز ادوارد (۱۸۷۴ـ۱۹۵۴)|چارلز آیوز]]، [[وارز، ادگار (۱۸۸۳ـ۱۹۶۵)|ادگار وارِز]]، و [[کاول، هنری (۱۸۹۷ـ۱۹۶۵)|هنری کاوِل]] بود، که سعی داشتند موسیقی را در مسیری تازه به جریان بیندازند. با این‌حال فرم‌های سازی او محافظه‌کارانه‌تر از بسیاری از آن آهنگسازان به حساب می‌آمد، و معروف‌ترین نمونۀ آن در قطعۀ سان ـ تریدر (1932) برای ارکستر دیده می‌شود که از لحاظ نوعی عناصر سریالیسم را به کار برده اما بافتی پولیفونیک دارد. راگلز در [[دانشگاه هاروارد|دانشگاه هاروارد]] زیرنظر جان ناوِلز پِین تحصیل کرد. سپس برای مدتی رهبری ارکستر سمفونی در وینونای مینه‌سوتا را برعهده گرفت. از 1917 در [[نیویورک|نیویورک]] ساکن شد و آثار خود را در کنسرت‌هایی که وارِز ترتیب می‌داد به اجرا درآورد. او با آیوز نیز همکاری داشت و از نخستین متخصصان آمریکایی آتنالیته به شمار می‌رفت. از جمله آثار او: اپرای ناقوس غرق‌شده (ساخته شده در 1912-1913). ارکستری و مجلسی آدم‌ها و فرشته‌ها (1920)، آدم‌ها (نابودشده)، فرشته‌ها؛ برای چهار [[ترومپت|ترومپت]] و سه [[ترومبون|ترومبون]] (بازنگری 1938)، آدم‌ها و کوه‌ها؛ برای ارکستر کوچک (1924)، دروازه‌ها؛ برای 13 ساز زهی (1925، بازنگری 1929، 1941، و 1953) و یادگارها؛ برای ارکستر (1971). | |||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:کلاسیک جهان]] | [[رده:کلاسیک جهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۱
| کارل راگلز Carl Ruggles | |
|---|---|
| زادروز |
1876م |
| درگذشت | 1971م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه هاروارد |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگساز |
| آثار | اپرای ناقوس غرق‌شده (ساخته شده در 1912-1913). ارکستری و مجلسی آدم‌ها و فرشته‌ها (1920)، آدم‌ها (نابودشده)، فرشته‌ها؛ برای چهار ترومپت و سه ترومبون (بازنگری 1938)، آدم‌ها و کوه‌ها؛ برای ارکستر کوچک (1924)، دروازه‌ها؛ برای 13 ساز زهی (1925، بازنگری 1929، 1941، و 1953) و یادگارها؛ برای ارکستر (1971) |
| گروه مقاله | موسیقی |
راگلز، کارل (1876ـ1971)
Ruggles, Carl
آهنگساز امریکایی. او در دهه‌های 1920 و 1930 همکار آهنگسازان تجربه‌گرایی همچون چارلز آیوز، ادگار وارِز، و هنری کاوِل بود، که سعی داشتند موسیقی را در مسیری تازه به جریان بیندازند. با این‌حال فرم‌های سازی او محافظه‌کارانه‌تر از بسیاری از آن آهنگسازان به حساب می‌آمد، و معروف‌ترین نمونۀ آن در قطعۀ سان ـ تریدر (1932) برای ارکستر دیده می‌شود که از لحاظ نوعی عناصر سریالیسم را به کار برده اما بافتی پولیفونیک دارد. راگلز در دانشگاه هاروارد زیرنظر جان ناوِلز پِین تحصیل کرد. سپس برای مدتی رهبری ارکستر سمفونی در وینونای مینه‌سوتا را برعهده گرفت. از 1917 در نیویورک ساکن شد و آثار خود را در کنسرت‌هایی که وارِز ترتیب می‌داد به اجرا درآورد. او با آیوز نیز همکاری داشت و از نخستین متخصصان آمریکایی آتنالیته به شمار می‌رفت. از جمله آثار او: اپرای ناقوس غرق‌شده (ساخته شده در 1912-1913). ارکستری و مجلسی آدم‌ها و فرشته‌ها (1920)، آدم‌ها (نابودشده)، فرشته‌ها؛ برای چهار ترومپت و سه ترومبون (بازنگری 1938)، آدم‌ها و کوه‌ها؛ برای ارکستر کوچک (1924)، دروازه‌ها؛ برای 13 ساز زهی (1925، بازنگری 1929، 1941، و 1953) و یادگارها؛ برای ارکستر (1971).