فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


فورِه، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)(Fauré, Gabriel)<br/> [[File:33167900.jpg|thumb|فورِه، گابريل]]
{{جعبه زندگینامه|عنوان=گابریل فوره|نام=Gabriel Fauré|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۴۵م|تاریخ مرگ=۱۹۲۴م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر، پاریس|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس شد
در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن را برعهده گرفت|جوایز و افتخارات=|آثار=آواز خوب (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، صحنه‌ای. اپرای پنلوپه (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند (اثر مترلینک؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک (۱۹۱۹). آوازی مِس باس برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک‌ روز، ترانۀ حوا (اثر شارل وان لربرگ؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم‌انگیز (۱۹۲۱)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}


آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک ''رکویِم''<ref>Requiem</ref> کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان سن ـ سانس<ref>Saint-Saëns </ref> بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر<ref>Louis Niedermeyer</ref> در پاریس تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر رِن<ref>Rennes</ref> شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس<ref>Saint-Sulpice</ref> و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره<ref>Saint-Honoré</ref> ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن<ref>Madeleine</ref> را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول<ref>Maurice Ravel</ref>، ژرژ اِنسکو<ref>George Enescu</ref>، و شارل کِشلَن<ref>Charles Koechlin</ref>. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازیِ موسوم به ''آواز خوب''<ref>''La Bonne Chanson''</ref> (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای ''پرومته''<ref>''Prométhée'' </ref> (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های ویولن‌سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای ''پنلوپه''<ref>''Pénélope''</ref> (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''پلئاس و ملیزاند''<ref>''Pelléas et Mélisande''</ref> (اثر ''مترلینک''<ref>''Maeterlinck''</ref>؛ ۱۸۹۸). ارکستری ''پاوان''<ref>''Pavane''</ref> (۱۸۸۷)؛ سوییت ''ماسک و برگاماسک''<ref>''Masques et bergamasques'' </ref> (۱۹۱۹). آوازی ''مِس باس''<ref>''Messe basse''</ref> برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های ''شعر یک‌ روز''<ref>''Poème d’un jour''</ref>، ''ترانۀ حوا''<ref>''La Chanson d’Eve''</ref> (اثر ''شارل وان لربرگ''<ref>''Charles Van Lerberghe'' </ref>؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، ''افق وهم‌انگیز''<ref>''L’Horizon Chimérique''</ref> (۱۹۲۱).
فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)
 
(Fauré, Gabriel)<br />
[[پرونده:Fauré, Gabriel.jpg|بندانگشتی|گابریل فوره]]
آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک ''رکویِم''<ref>Requiem</ref> کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان [[سن ـ سانس ، کامی (۱۸۳۵ـ۱۹۲۱)|سن ـ سانس]]<ref>Saint-Saëns </ref> بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر<ref>Louis Niedermeyer</ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر [[رن|رِن]]<ref>Rennes</ref> شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس<ref>Saint-Sulpice</ref> و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره<ref>Saint-Honoré</ref> ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن<ref>Madeleine</ref> را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله [[راول ، موریس (۱۸۷۵ـ۱۹۳۷)|موریس راول]]<ref>Maurice Ravel</ref>، [[انسکو، ژرژ (۱۸۸۱ـ۱۹۵۵)|ژرژ اِنسکو]]<ref>George Enescu</ref>، و [[کشلن، شارل (۱۸۶۷ـ۱۹۵۰)|شارل کِشلَن]]<ref>Charles Koechlin</ref>. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازی موسوم به ''آواز خوب''<ref>''La Bonne Chanson''</ref> (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین [[کوآرتت زهی|کوآرتت پیانو]]، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای ''پرومته''<ref>''Prométhée'' </ref> (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های [[ویولنسل|ویولن‌سل]] ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای ''پنلوپه''<ref>''Pénélope''</ref> (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''پلئاس و ملیزاند''<ref>''Pelléas et Mélisande''</ref> (اثر [[مترلینک، موریس (۱۸۶۲ـ۱۹۴۹)|مترلینک]]<ref>''Maeterlinck''</ref>؛ ۱۸۹۸). ارکستری ''پاوان''<ref>''Pavane''</ref> (۱۸۸۷)؛ سوییت ''ماسک و برگاماسک''<ref>''Masques et bergamasques'' </ref> (۱۹۱۹). آوازی ''مِس باس''<ref>''Messe basse''</ref> برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های ''شعر یک‌ روز''<ref>''Poème d’un jour''</ref>، ''ترانۀ حوا''<ref>''La Chanson d’Eve''</ref> (اثر شارل وان لربرگ<ref>''Charles Van Lerberghe'' </ref>؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، ''افق وهم‌انگیز''<ref>''L’Horizon Chimérique''</ref> (۱۹۲۱).


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۶

گابریل فوره
Gabriel Fauré
زادروز ۱۸۴۵م
درگذشت ۱۹۲۴م
ملیت فرانسوی
تحصیلات و محل تحصیل مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر، پاریس
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار آواز خوب (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، صحنه‌ای. اپرای پنلوپه (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند (اثر مترلینک؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک (۱۹۱۹). آوازی مِس باس برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک‌ روز، ترانۀ حوا (اثر شارل وان لربرگ؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم‌انگیز (۱۹۲۱)
گروه مقاله موسیقی

فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)

(Fauré, Gabriel)

گابریل فوره

آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک رکویِم[۱] کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان سن ـ سانس[۲] بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس[۳] شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر[۴] در پاریس تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر رِن[۵] شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس[۶] و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره[۷] ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن[۸] را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول[۹]، ژرژ اِنسکو[۱۰]، و شارل کِشلَن[۱۱]. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازی موسوم به آواز خوب[۱۲] (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای پرومته[۱۳] (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های ویولن‌سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای پنلوپه[۱۴] (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند[۱۵] (اثر مترلینک[۱۶]؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان[۱۷] (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک[۱۸] (۱۹۱۹). آوازی مِس باس[۱۹] برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک‌ روز[۲۰]، ترانۀ حوا[۲۱] (اثر شارل وان لربرگ[۲۲]؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم‌انگیز[۲۳] (۱۹۲۱).

 


  1. Requiem
  2. Saint-Saëns
  3. Paris Conservatoire
  4. Louis Niedermeyer
  5. Rennes
  6. Saint-Sulpice
  7. Saint-Honoré
  8. Madeleine
  9. Maurice Ravel
  10. George Enescu
  11. Charles Koechlin
  12. La Bonne Chanson
  13. Prométhée
  14. Pénélope
  15. Pelléas et Mélisande
  16. Maeterlinck
  17. Pavane
  18. Masques et bergamasques
  19. Messe basse
  20. Poème d’un jour
  21. La Chanson d’Eve
  22. Charles Van Lerberghe
  23. L’Horizon Chimérique