مارتینو، بهوسلاف یان (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


مارتینو، بُهوسلاف‌ یان‌ (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=بهوسلاف‌ یان‌ مارتینو|نام=Bohuslav Jan Martinu|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۹۰م|تاریخ مرگ=۱۹۵۹م|دوره زندگی=|ملیت=چک|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ، ویولن|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اپراهای جولیِتّا (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی (۱۹۵۹)، اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه، کُرال دسته‌گل، مس مزرعه برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مارتینو، بهوسلاف‌ یان‌ (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)
[[پرونده:Martinu, Bohuslav Jan.jpg|بندانگشتی|بهوسلاف یان مارتینو]]
آهنگ‌ساز چک. پس از آن‌که نازی‌ها [[چکسلوواکی]] را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] رفت و در [[نیویورک]] ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای ''جولیِتّا''<ref>''Julietta''</ref> (۱۹۳۷) و ''پاسیون یونانی''<ref>''The Greek Passion''


[[File:38021700.jpg|thumb|مارتينو، بُهوسلاف‌ يان‌]]
</ref> (۱۹۵۹)، سمفونی‌ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال‌های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ<ref>Prague Conservatory </ref> به تحصیل [[ویولن]] مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ<ref>Prague Philharmonic Orchestra </ref> نیز نوازندگی می‌کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک<ref>Joseph Suk </ref> در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ‌سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر [[روسل، آلبر (۱۸۶۹ـ۱۹۳۷)|آلبر روسل]]<ref>Albert Roussel </ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک‌گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع‌هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] خود را بیشتر وقف موسیقی سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در [[پرینستون]]<ref>Princeton </ref> و مرکز موسیقی بِرکشِر<ref>Berkshire Music Center </ref> پرداخت. پس از به‌قدرت‌رسیدن کمونیست‌ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در [[سوییس|سوئیس]] اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی‌های ترانه‌های محلی چک است، و بر ریتم و [[کنترپوآن]] تأکید می‌کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله‌های ''بازدید از آشپزخانه''<ref>''La revue de cuisine'' </ref>، کُرال ''دسته‌گل''<ref>''Bouquet of Flowers'' </ref>، ''مس مزرعه''<ref>''Field Mass'' </ref> برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ ''حماسۀ گیلگمش''<ref>''The Epic of Gilgamesh'' </ref>، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک ''دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا''<ref>''Frescoes of Piero della Francesca''</ref> (۱۹۵۵)؛ ''سینفونیِتّا جوکوزا''<ref>''Sinfonietta giocosa''</ref>. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات [[ویولنسل|ویولن‌سل]] و پیانو؛ ''ریتورنِلّوها''<ref>''Ritournelles''</ref>.
 
آهنگ‌ساز چک. پس از آن‌که نازی‌ها چکسلوواکی را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در نیویورک ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای ''جولیِتّا''<ref>''Julietta''</ref> (۱۹۳۷) و ''پاسیون یونانی''<ref>''The Greek Passion''
 
</ref> (۱۹۵۹)، سمفونی‌ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال‌های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ<ref>Prague Conservatory </ref> به تحصیل ویولن مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ<ref>Prague Philharmonic Orchestra </ref> نیز نوازندگی می‌کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک<ref>Joseph Suk </ref> در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ‌سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر آلبر روسل<ref>Albert Roussel </ref> در پاریس به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک‌گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع‌هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به امریکا خود را بیشتر وقف موسیقیِ سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در پرینستون<ref>Princeton </ref> و مرکز موسیقی بِرکشِر<ref>Berkshire Music Center </ref> پرداخت. پس از به‌قدرت‌رسیدنِ کمونیست‌ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در سوئیس اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی‌های ترانه‌های محلی چک است، و بر ریتم و کنترپوآن تأکید می‌کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله‌های ''بازدید از آشپزخانه''<ref>''La revue de cuisine'' </ref>، کُرال ''دسته‌گل''<ref>''Bouquet of Flowers'' </ref>، ''مس مزرعه''<ref>''Field Mass'' </ref> برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ ''حماسۀ گیلگمش''<ref>''The Epic of Gilgamesh'' </ref>، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیکِ ''دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا''<ref>''Frescoes of Piero della Francesca''</ref> (۱۹۵۵)؛ ''سینفونیِتّا جوکوزا''<ref>''Sinfonietta giocosa''</ref>. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات ویولن‌سل و پیانو؛ ''ریتورنِلّوها''<ref>''Ritournelles''</ref>.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۶

بهوسلاف‌ یان‌ مارتینو
Bohuslav Jan Martinu
زادروز ۱۸۹۰م
درگذشت ۱۹۵۹م
ملیت چک
تحصیلات و محل تحصیل ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ، ویولن
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار اپراهای جولیِتّا (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی (۱۹۵۹)، اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه، کُرال دسته‌گل، مس مزرعه برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا
گروه مقاله موسیقی

مارتینو، بهوسلاف‌ یان‌ (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)

بهوسلاف یان مارتینو

آهنگ‌ساز چک. پس از آن‌که نازی‌ها چکسلوواکی را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در نیویورک ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای جولیِتّا[۱] (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی[۲] (۱۹۵۹)، سمفونی‌ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال‌های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ[۳] به تحصیل ویولن مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ[۴] نیز نوازندگی می‌کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک[۵] در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ‌سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر آلبر روسل[۶] در پاریس به تحصیل آهنگ‌سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک‌گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع‌هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به امریکا خود را بیشتر وقف موسیقی سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در پرینستون[۷] و مرکز موسیقی بِرکشِر[۸] پرداخت. پس از به‌قدرت‌رسیدن کمونیست‌ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در سوئیس اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی‌های ترانه‌های محلی چک است، و بر ریتم و کنترپوآن تأکید می‌کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله‌های بازدید از آشپزخانه[۹]، کُرال دسته‌گل[۱۰]، مس مزرعه[۱۱] برای تک‌خوان‌ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش[۱۲]، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیک دیوارنگاره‌های پیِرو دِلاّ فرانچسکا[۱۳] (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا[۱۴]. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات ویولن‌سل و پیانو؛ ریتورنِلّوها[۱۵].

 


  1. Julietta
  2. The Greek Passion
  3. Prague Conservatory
  4. Prague Philharmonic Orchestra
  5. Joseph Suk
  6. Albert Roussel
  7. Princeton
  8. Berkshire Music Center
  9. La revue de cuisine
  10. Bouquet of Flowers
  11. Field Mass
  12. The Epic of Gilgamesh
  13. Frescoes of Piero della Francesca
  14. Sinfonietta giocosa
  15. Ritournelles