مارکویچ، ایگور: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ایگور مارکویچ|نام=Igor Markevich|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=روسیه۱۹۱۲م|تاریخ مرگ=۱۹۸۳م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=پاریس، آهنگسازی|شغل و تخصص اصلی=آهنگساز و رهبر ارکستر|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=از ۱۹۵۸ـ۱۹۶۱ رهبر ارکستر لامورو در پاریس | |||
از ۱۹۶۷ رهبر ارکستر مونت کارلو بود|جوایز و افتخارات=|آثار=بالۀ تند و بیپروای پرواز ایکاروس (۱۹۳۲)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مارکویچ، ایگور (۱۹۱۲ـ۱۹۸۳)(Markevich, Igor) | |||
آهنگساز و رهبر ارکستر ایتالیایی، زادۀ روسیه. از ۱۹۵۸ـ۱۹۶۱ رهبر ارکستر لامورو<ref>Lamoureux Orchestra | آهنگساز و رهبر ارکستر ایتالیایی، زادۀ [[روسیه]]. از ۱۹۵۸ـ۱۹۶۱ رهبر ارکستر لامورو<ref>Lamoureux Orchestra | ||
</ref> در پاریس، و از ۱۹۶۷ رهبر ارکستر مونت کارلو<ref>Monte Carlo Orchestra | </ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]]، و از ۱۹۶۷ رهبر ارکستر [[مونت کارلو]]<ref>Monte Carlo Orchestra | ||
</ref> بود. والدین مارکویچ مهاجر بودند و در سوئیس زندگی میکردند، اما او در ۱۵سالگی به پاریس رفت و زیرنظر نادیا بولانژه<ref> Nadia Boulanger</ref> به تحصیل آهنگسازی پرداخت. بالۀ تند و بیپروای ''پرواز ایکاروس''<ref>''L’Envol d’Icare/The Flight of Icarus'' </ref> (۱۹۳۲) وی، بارتوک<ref>Bartók </ref> را تحت تأثیر قرارداد. در آغاز فعالیت حرفهای خود از پیروان دیاگیلف<ref>Diaghilev</ref> و جزو عاشقان او بود. در سالهای جنگ تبعۀ ایتالیا شد. پس از جنگ جهانی | </ref> بود. والدین مارکویچ مهاجر بودند و در [[سوییس|سوئیس]] زندگی میکردند، اما او در ۱۵سالگی به پاریس رفت و زیرنظر [[بولانژه، نادیا (۱۸۸۷ـ۱۹۷۹)|نادیا بولانژه]]<ref> Nadia Boulanger</ref> به تحصیل آهنگسازی پرداخت. بالۀ تند و بیپروای ''پرواز ایکاروس''<ref>''L’Envol d’Icare/The Flight of Icarus'' </ref> (۱۹۳۲) وی، [[بارتوک، بلا (۱۸۸۱ـ۱۹۴۵)|بارتوک]]<ref>Bartók </ref> را تحت تأثیر قرارداد. در آغاز فعالیت حرفهای خود از پیروان [[دیاگیلف، سرگی پاولوویچ (۱۸۷۲ـ۱۹۲۹)|دیاگیلف]]<ref>Diaghilev</ref> و جزو عاشقان او بود. در سالهای جنگ تبعۀ [[ایتالیا]] شد. پس از [[جنگ جهانی دوم]]، بیشتر رهبر ارکستر شد و در اجرای آثار آهنگسازان روس و فرانسوی تخصص یافت (۱۸۸۰ـ۱۹۵۰). | ||
| | ||