ماشو، گیوم دو (ح ۱۳۰۰ـ ۱۳۷۷م): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ماشو، گیّوم دو (ح ۱۳۰۰ـ ۱۳۷۷م)(Machaut, Guillaume de)<br/> [[ | {{جعبه زندگینامه|عنوان=گیّوم دو ماشو|نام=Guillaume de Machaut|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=ح ۱۳۰۰م|تاریخ مرگ=۱۳۷۷م|دوره زندگی=|ملیت=فرانسوی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر و موسیقی‌دان|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=منظومۀ چشمۀ عاشق|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}ماشو، گیّوم دو (ح ۱۳۰۰ـ ۱۳۷۷م)(Machaut, Guillaume de)<br/> | ||
[[پرونده:Machaut, Guillaume de.jpg|بندانگشتی|ماشو (سمت راست) الهه طبيعت و سه فرزند آن را به حضور مي‌پذيرد]] | |||
شاعر و موسیقی‌دان فرانسوی. در عصر خود استاد شعر فرانسوی به‌شمار می‌آمد و امروزه یکی از آهنگ‌سازان بزرگ [[فرانسه]] در قرن ۱۴م شناخته می‌شود. آخرین شاعر بزرگ فرانسوی بود که شعر غنایی همراه با موسیقی را یک کل واحد می‌دانست. ماشو در ۱۳۲۳ به سلک روحانیون پیوست، به خدمت شاه بوهم درآمد و در ۱۳۳۷ به کشیشی کلیسای جامع راین منصوب شد. در اشعار بلندش به مضامین و نوع‌های ادبی متداول در عصر خود پای‌بند بود. این اشعار بیشتر تعلیمی و تمثیلی به سنت «عشق مهذّب<ref>Coultry Love | |||
</ref>» سروده شده‌اند. اشعار غنایی و منظومه‌هایی سرود و اشعار دو قافیه‌ای سه‌بندی و ترجیع‌بندهایش سبب رواج این قالب‌ها شد. نفوذش، به‌ویژه نوآوری‌های فنی او، از مرزهای فرانسه فراتر رفت. در [[انگلستان]] [[چاسر، جفری (ح ۱۳۴۰ـ۱۴۰۰م)|جفری چاسر]]<ref> Geoffrey Chaucer </ref> ''کتاب دوشس''<ref>''Book of the Duchesse'' </ref> را بر پایۀ ''منظومۀ چشمۀ عاشق''<ref>''Speech of the Amorous Fountain''</ref> وی سرود. | |||
</ref>» سروده شده‌اند. اشعار غنایی و منظومه‌هایی سرود و اشعار دو قافیه‌ای سه‌بندی و ترجیع‌بندهایش سبب رواج این قالب‌ها شد. نفوذش، به‌ویژه نوآوری‌های فنی او، از مرزهای فرانسه فراتر رفت. در انگلستان جفری چاسر<ref> Geoffrey Chaucer </ref> ''کتاب دوشس''<ref>''Book of the Duchesse'' </ref> را بر پایۀ''منظومۀ چشمۀ عاشق''<ref>''Speech of the Amorous Fountain''</ref> وی سرود. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۹
| گیّوم دو ماشو Guillaume de Machaut | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۱۳۰۰م |
| درگذشت | ۱۳۷۷م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر و موسیقی‌دان |
| آثار | منظومۀ چشمۀ عاشق |
| گروه مقاله | موسیقی |
ماشو، گیّوم دو (ح ۱۳۰۰ـ ۱۳۷۷م)(Machaut, Guillaume de)
شاعر و موسیقی‌دان فرانسوی. در عصر خود استاد شعر فرانسوی به‌شمار می‌آمد و امروزه یکی از آهنگ‌سازان بزرگ فرانسه در قرن ۱۴م شناخته می‌شود. آخرین شاعر بزرگ فرانسوی بود که شعر غنایی همراه با موسیقی را یک کل واحد می‌دانست. ماشو در ۱۳۲۳ به سلک روحانیون پیوست، به خدمت شاه بوهم درآمد و در ۱۳۳۷ به کشیشی کلیسای جامع راین منصوب شد. در اشعار بلندش به مضامین و نوع‌های ادبی متداول در عصر خود پای‌بند بود. این اشعار بیشتر تعلیمی و تمثیلی به سنت «عشق مهذّب[۱]» سروده شده‌اند. اشعار غنایی و منظومه‌هایی سرود و اشعار دو قافیه‌ای سه‌بندی و ترجیع‌بندهایش سبب رواج این قالب‌ها شد. نفوذش، به‌ویژه نوآوری‌های فنی او، از مرزهای فرانسه فراتر رفت. در انگلستان جفری چاسر[۲] کتاب دوشس[۳] را بر پایۀ منظومۀ چشمۀ عاشق[۴] وی سرود.