نیلسن ، کارل اوگوست (۱۸۶۵ـ۱۹۳۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=کارل اوگوست نیلسن|نام=Carl August Nielsen|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۶۵م|تاریخ مرگ=۱۹۳۱م|دوره زندگی=|ملیت=دانمارکی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=کنسرواتوار کپنهاگ|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=در ۱۸۹۱ وارد ارکستر سلطنتی شد و از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۴ رهبر آن بود | |||
رهبر انجمن موسیقی و مدیریت کنسرواتوار|جوایز و افتخارات=|آثار=طالوت و داوود (۱۹۰۲)، ماسکاراد | |||
موسیقی صحنه برای نمایش علاءالدین | |||
سرودهای عاشقانه برای کر و ارکستر (۱۸۹۷)؛ بهار در فین برای تک‌خوان‌ها، کر، و ارکستر (۱۹۲۲) شش سمفونی: سل مینور، چهار مزاج، گسترده اسپانسیوا، آتشی که نمیرد (خاموش‌نشدنی)، سینفونیا سمپلیچه (سمفونی ساده)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
نیلسن، کارل اوگوست (۱۸۶۵ـ۱۹۳۱)(Nielsen, Carl August)<br/> | |||
[[پرونده:Nielsen, Carl August1.jpg|بندانگشتی|کارل اوگوست نیلسن]] | |||
آهنگ‌‌ساز دانمارکی. آثار او ترکیبی از فرم‌هایی با ظاهر خشک و ساختار تونالیتۀ درونی خودسرانه‌اند، که بهترین نمونه‌های آن‌ها را در شش سمفونی برنامه‌ای (۱۸۹۲ـ۱۹۲۵) وی می‌توان یافت. نیلسن که جوان فقیری بود، در ۱۴سالگی وارد ارکستر ارتش شد، اما در ۱۸سالگی توانست وارد کنسرواتوار کپنهاگ<ref>Copenhagen Conservatory | آهنگ‌‌ساز دانمارکی. آثار او ترکیبی از فرم‌هایی با ظاهر خشک و ساختار تونالیتۀ درونی خودسرانه‌اند، که بهترین نمونه‌های آن‌ها را در شش سمفونی برنامه‌ای (۱۸۹۲ـ۱۹۲۵) وی می‌توان یافت. نیلسن که جوان فقیری بود، در ۱۴سالگی وارد ارکستر ارتش شد، اما در ۱۸سالگی توانست وارد کنسرواتوار کپنهاگ<ref>Copenhagen Conservatory | ||
</ref> شود و از نیلز گاده<ref>Niels Gade </ref> تعلیم بگیرد. در ۱۸۹۱ وارد ارکستر سلطنتی شد و از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۴ رهبر آن بود. همچنین رهبری انجمن موسیقی<ref>Music Society</ref> و مدیریت کنسرواتوار را برعهده گرفت. از برجسته''''''ترین سمفونی''''''سازان اواخر دورۀ رمانتیک بود، که فرم''''''های سنتی را با رهیافتی تازه و اصیل از تونالیته ترکیب کرد. سمفونی اول او نمونه''''''ای از تونالیتۀ پیشرونده بود، که در گامی متفاوت با گام ابتدای اثر به''''''پایان می''''''رسد. سمفونی''''''های بعدی وی نوعی پُلی''''''فونی پیچیده و برگرفته از ریتم را تکامل بخشیدند. ''اسپانسیوا''<ref>''Espansiva'' </ref>، سمفونی سوم، نخستین قطعه از این آثار بزرگ بود که در آن تشکل تماتیک در چارچوب فرم''''''های به''''''شدت مهارشده حاصل آمده است. ازجمله آثار اوست | </ref> شود و از نیلز گاده<ref>Niels Gade </ref> تعلیم بگیرد. در ۱۸۹۱ وارد ارکستر سلطنتی شد و از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۴ رهبر آن بود. همچنین رهبری انجمن موسیقی<ref>Music Society</ref> و مدیریت کنسرواتوار را برعهده گرفت. از برجسته''''''ترین سمفونی''''''سازان اواخر دورۀ رمانتیک بود، که فرم''''''های سنتی را با رهیافتی تازه و اصیل از تونالیته ترکیب کرد. سمفونی اول او نمونه''''''ای از تونالیتۀ پیشرونده بود، که در گامی متفاوت با گام ابتدای اثر به''''''پایان می''''''رسد. سمفونی''''''های بعدی وی نوعی پُلی''''''فونی پیچیده و برگرفته از ریتم را تکامل بخشیدند. ''اسپانسیوا''<ref>''Espansiva'' </ref>، سمفونی سوم، نخستین قطعه از این آثار بزرگ بود که در آن تشکل تماتیک در چارچوب فرم''''''های به''''''شدت مهارشده حاصل آمده است. ازجمله آثار اوست: اپرا و موسیقی صحنه‌ای اپراهای ''طالوت و داوود''<ref>''Saul go David'' </ref> (۱۹۰۲)، ''ماسکاراد''<ref>''Maskarade'' </ref> ''(بالماسکه (''از روی [[هولبرگ، لودویگ (۱۶۸۴ـ۱۷۵۴)|هولبرگ]]<ref>Holberg </ref>، (۱۹۰۶)؛ موسیقی صحنه''''''ای برای نمایش''''''نامۀ ''علاءالدین''<ref>''Aladdin''</ref> اثر اولن''''''شگر<ref> Oehlenschäger </ref>، و بسیاری نمایش''''''نامه''''''های دیگر. ارکستری و کرال. ''سرودهای عاشقانه''<ref>''Hymnus Amoris''</ref> برای کر و ارکستر (۱۸۹۷)؛ ''بهار در فین''<ref>''Springtime on Fyn'' </ref> برای تک''''''خوان''''''ها، کر، و ارکستر .(۱۹۲۲) شش سمفونی: ۱ـ سل مینور(۱۸۹۲)، ۲ـ ''چهار مزاج''<ref>''The Four Temperaments''</ref>''''(۱۹۰۲) ، ۳ـ گسترده اسپانسیوا (۱۹۱۱)، ۴ ـ ''آتشی که نمیرد (خاموش''''نشدنی)''<ref>''Inextinguishable'' </ref>، (۱۹۱۶)، ۵ ـ (۱۹۲۲)، ۶ـ ''سینفونیا سمپلیچه (سمفونی ساده)''<ref>''Sinfonia Semplice'' </ref>، (۱۹۲۵). موسیقی مجلسی و تک‌نوازی. چهار کوآرتت زهی۱۸۸۷) ـ(۱۹۱۹؛ دو سونات ویولن و [[پیانو]]؛ ''کوموتیو'' ''(عاطفه)''<ref>''Commotio''</ref> برای ارگ .(۱۹۳۱) | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۰
| کارل اوگوست نیلسن Carl August Nielsen | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۶۵م |
| درگذشت | ۱۹۳۱م |
| ملیت | دانمارکی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کنسرواتوار کپنهاگ |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌‌ساز |
| آثار |
طالوت و داوود (۱۹۰۲)، ماسکاراد موسیقی صحنه برای نمایش علاءالدین سرودهای عاشقانه برای کر و ارکستر (۱۸۹۷)؛ بهار در فین برای تک‌خوان‌ها، کر، و ارکستر (۱۹۲۲) شش سمفونی: سل مینور، چهار مزاج، گسترده اسپانسیوا، آتشی که نمیرد (خاموش‌نشدنی)، سینفونیا سمپلیچه (سمفونی ساده) |
| گروه مقاله | موسیقی |
نیلسن، کارل اوگوست (۱۸۶۵ـ۱۹۳۱)(Nielsen, Carl August)
آهنگ‌‌ساز دانمارکی. آثار او ترکیبی از فرم‌هایی با ظاهر خشک و ساختار تونالیتۀ درونی خودسرانه‌اند، که بهترین نمونه‌های آن‌ها را در شش سمفونی برنامه‌ای (۱۸۹۲ـ۱۹۲۵) وی می‌توان یافت. نیلسن که جوان فقیری بود، در ۱۴سالگی وارد ارکستر ارتش شد، اما در ۱۸سالگی توانست وارد کنسرواتوار کپنهاگ[۱] شود و از نیلز گاده[۲] تعلیم بگیرد. در ۱۸۹۱ وارد ارکستر سلطنتی شد و از ۱۹۰۸ تا ۱۹۱۴ رهبر آن بود. همچنین رهبری انجمن موسیقی[۳] و مدیریت کنسرواتوار را برعهده گرفت. از برجسته‌ترین سمفونی‌سازان اواخر دورۀ رمانتیک بود، که فرم‌های سنتی را با رهیافتی تازه و اصیل از تونالیته ترکیب کرد. سمفونی اول او نمونه‌ای از تونالیتۀ پیشرونده بود، که در گامی متفاوت با گام ابتدای اثر به‌پایان می‌رسد. سمفونی‌های بعدی وی نوعی پُلی‌فونی پیچیده و برگرفته از ریتم را تکامل بخشیدند. اسپانسیوا[۴]، سمفونی سوم، نخستین قطعه از این آثار بزرگ بود که در آن تشکل تماتیک در چارچوب فرم‌های به‌شدت مهارشده حاصل آمده است. ازجمله آثار اوست: اپرا و موسیقی صحنه‌ای اپراهای طالوت و داوود[۵] (۱۹۰۲)، ماسکاراد[۶] (بالماسکه (از روی هولبرگ[۷]، (۱۹۰۶)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ علاءالدین[۸] اثر اولن‌شگر[۹]، و بسیاری نمایش‌نامه‌های دیگر. ارکستری و کرال. سرودهای عاشقانه[۱۰] برای کر و ارکستر (۱۸۹۷)؛ بهار در فین[۱۱] برای تک‌خوان‌ها، کر، و ارکستر .(۱۹۲۲) شش سمفونی: ۱ـ سل مینور(۱۸۹۲)، ۲ـ چهار مزاج[۱۲](۱۹۰۲) ، ۳ـ گسترده اسپانسیوا (۱۹۱۱)، ۴ ـ آتشی که نمیرد (خاموش‌نشدنی)[۱۳]، (۱۹۱۶)، ۵ ـ (۱۹۲۲)، ۶ـ سینفونیا سمپلیچه (سمفونی ساده)[۱۴]، (۱۹۲۵). موسیقی مجلسی و تک‌نوازی. چهار کوآرتت زهی۱۸۸۷) ـ(۱۹۱۹؛ دو سونات ویولن و پیانو؛ کوموتیو (عاطفه)[۱۵] برای ارگ .(۱۹۳۱)