ساحت پشت محراب: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۲

ساحَت پشت محراب (chancel)

در معماری، بخش شرقی کلیسای مسیحی که جایگاه همسرایان^[۱] و جایگاه کشیش در آن قرار دارد، و قبلاً به‌‌وسیلۀ شباک یا نرده از شبستان^[۲] کلیسا جدا می‌شد. در بعضی از کلیساهای قرون وسطا^[۳]، این شباک بسیار مرتفع بود، به‌‌طوری که عبادت‌کنندگان را کاملاً جدا می‌کرد. صندلی‌های گروه همسرایان و نیمکت کشیش در ساحت پشت محراب واقع است، و محراب یا میز عشای ربانی بر سکویی برجسته در انتهای این فضا قرار دارد. اغلب ساحت پشت محراب را با «جایگاه همسرایان» مترادف می‌گیرند؛ آن را «ساحت دور محراب^[۴]» یا «خدمتگاه کشیشان^[۵]» نیز می‌نامند. ریشۀ این اصطلاح به اوایل قرون وسطا می‌رسد، در آن زمان ساحت پشت محراب از تراز شبستان بالاتر بود و به‌وسیلۀ پردۀ شمایل عیسی از آن جدا می‌شد. این پرده، جداکنندۀ متخلخلی بود که صحنۀ تصلیب مسیح^[۶] را نمایش می‌داد.

↑ choir
↑ nave
↑ medieval
↑ sanctuary
↑ presbytery
↑ Crucifixion

[1] r

[2] ve

[3] val

[4] sanctuary

[5] resbytery

[6] Crucifixion

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+[[پرونده:Chancel.jpg|بندانگشتی|ساحت پشت محراب]]
 ساحَت پشت محراب (chancel)
-در معماری، بخش شرقی کلیسای مسیحی که جایگاه همسرایان<ref>choir</ref>&nbsp;و جایگاه کشیش در آن قرار دارد، و قبلاً به‌‌وسیلۀ شباک یا نرده از شبستان<ref>nave </ref>&nbsp;کلیسا جدا می‌شد. در بعضی از کلیساهای قرون وسطا<ref>medieval </ref>، این شباک بسیار مرتفع بود، به‌‌طوری که عبادت‌کنندگان را کاملاً جدا می‌کرد. صندلی‌های گروه همسرایان و نیمکت کشیش در ساحت پشت محراب واقع است، و محراب یا میز عشای ربانی بر سکویی برجسته در انتهای این فضا قرار دارد. اغلب ساحت پشت محراب را با «جایگاه همسرایان» مترادف می‌گیرند؛ آن را «ساحت دور محراب<ref>sanctuary </ref>» یا «خدمتگاه کشیشان<ref>presbytery </ref>» نیز می‌نامند. ریشۀ این اصطلاح به اوایل قرون وسطا می‌رسد، در آن زمان ساحت پشت محراب از تراز شبستان بالاتر بود و به‌وسیلۀ پردۀ شمایل عیسی از آن جدا می‌شد. این پرده، جداکنندۀ متخلخلی بود که صحنۀ تصلیب مسیح<ref>Crucifixion</ref>&nbsp;را نمایش می‌داد.
+در معماری، بخش شرقی کلیسای مسیحی که جایگاه همسرایان<ref>choir</ref> و جایگاه کشیش در آن قرار دارد، و قبلاً به‌‌وسیلۀ شباک یا نرده از شبستان<ref>nave </ref> کلیسا جدا می‌شد. در بعضی از کلیساهای قرون وسطا<ref>medieval </ref>، این شباک بسیار مرتفع بود، به‌‌طوری که عبادت‌کنندگان را کاملاً جدا می‌کرد. صندلی‌های گروه همسرایان و نیمکت کشیش در ساحت پشت محراب واقع است، و محراب یا میز عشای ربانی بر سکویی برجسته در انتهای این فضا قرار دارد. اغلب ساحت پشت محراب را با «جایگاه همسرایان» مترادف می‌گیرند؛ آن را «ساحت دور محراب<ref>sanctuary </ref>» یا «خدمتگاه کشیشان<ref>presbytery </ref>» نیز می‌نامند. ریشۀ این اصطلاح به اوایل قرون وسطا می‌رسد، در آن زمان ساحت پشت محراب از تراز شبستان بالاتر بود و به‌وسیلۀ پردۀ شمایل عیسی از آن جدا می‌شد. این پرده، جداکنندۀ متخلخلی بود که صحنۀ تصلیب مسیح<ref>Crucifixion</ref> را نمایش می‌داد.
 &nbsp;