ابداء: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِبداء | اِبداء | ||
(در لغت به معنی آغازکردن، آشکارساختن و نوآفریدن) اصطلاحی در [[کلام]]. اِبداء و ابتداء تعابیری است | (در لغت به معنی آغازکردن، آشکارساختن و نوآفریدن) اصطلاحی در [[کلام]]. اِبداء و ابتداء تعابیری است در برابر [[اعاده|اِعاده]] و در معنی [[ابداع|اِبداع]] که مراد از آن، ایجاد غیرمسبوق به مثل؛ یا نخستین‌بار آفریدن چیزهاست. اِبداء و اعاده، افعالی خدایی است و خداوند در [[قرآن]] (معناً و نه لفظاً) مُبدأ و مُعید خوانده شده است، «هُوَالذّی یُبْدِؤُالخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ» ([[روم، سوره|روم]]، ۲۷). نیز← [[ابداع|اِبداع]]؛ [[اعاده|اِعاده]] | ||
<br /> <!--11003400--> | <br /> <!--11003400--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۶
اِبداء
(در لغت به معنی آغازکردن، آشکارساختن و نوآفریدن) اصطلاحی در کلام. اِبداء و ابتداء تعابیری است در برابر اِعاده و در معنی اِبداع که مراد از آن، ایجاد غیرمسبوق به مثل؛ یا نخستین‌بار آفریدن چیزهاست. اِبداء و اعاده، افعالی خدایی است و خداوند در قرآن (معناً و نه لفظاً) مُبدأ و مُعید خوانده شده است، «هُوَالذّی یُبْدِؤُالخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ» (روم، ۲۷). نیز← اِبداع؛ اِعاده