ابداع: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اِبداع | اِبداع | ||
(در لغت به معنی نوآوری) | (در لغت به معنی نوآوری) در برابر [[اعاده]]. در اصطلاح [[فلسفه]] و [[کلام]]، به دو معنی است: ۱. در فلسفه، ایجاد غیرمسبوق به ماده و مدت ([[زمان]]). از هستی‌های غیرمادی فرا زمان (ازلی) به مبدَعات تعبیر می‌شود. مبدَعات یا عقول مجرد، به صورتِ اِبداع، از علةالعلل پدید می‌آیند و علت بر آن‌ها تقدم ذاتی دارد؛ ۲. در کلام، عبارت است از نخست‌بار آفریدن چیزها. بدین معنا که خداوند بدون استفاده از هرگونه نمونه و الگو و بدون بهره‌گیری از ابزار، اشیا را نخست‌بار آفریده است و به همین سبب نوآفریننده یا نخست‌بار آفرینندۀ آسمان‌ها و [[زمین]] و به تعبیر قرآن «بدیعُ‌السّموات و الارض» ([[بقره، سوره|بقره]]، ۱۱۷) به شمار می‌آید. نیز← [[ابداء]]؛ [[بدیع_(کلام)]] | ||
<br /> <!--11003500--> | <br /> <!--11003500--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۷
اِبداع
(در لغت به معنی نوآوری) در برابر اعاده. در اصطلاح فلسفه و کلام، به دو معنی است: ۱. در فلسفه، ایجاد غیرمسبوق به ماده و مدت (زمان). از هستی‌های غیرمادی فرا زمان (ازلی) به مبدَعات تعبیر می‌شود. مبدَعات یا عقول مجرد، به صورتِ اِبداع، از علةالعلل پدید می‌آیند و علت بر آن‌ها تقدم ذاتی دارد؛ ۲. در کلام، عبارت است از نخست‌بار آفریدن چیزها. بدین معنا که خداوند بدون استفاده از هرگونه نمونه و الگو و بدون بهره‌گیری از ابزار، اشیا را نخست‌بار آفریده است و به همین سبب نوآفریننده یا نخست‌بار آفرینندۀ آسمان‌ها و زمین و به تعبیر قرآن «بدیعُ‌السّموات و الارض» (بقره، ۱۱۷) به شمار می‌آید. نیز← ابداء؛ بدیع_(کلام)