ابدال: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۹

اَبدال
(جمع بَدَل) در اصطلاح عرفان، گروهی هفت‌نفره از اولیاء که در میان مردمان موجودند و سرپرستی باطنی هفت اقلیم عالم را به‌عهده دارند. به عقیدۀ عارفان، آنان را از آن جهت ابدال نامند که هرگاه یکی از اینان از محل خود نقل مکان کند، هیکلی را، به‌همان‌ شکل و صورت خود، برجای می‌گذارد، تا کسی از غیبت او اطلاع نیابد. مرتبۀ اینان را مرتبۀ حضرت ابراهیم (ع) می‌انگارند. اصطلاح ابدال را معمولاً معادل یا مترادف اصطلاح «بُدَلاء» می‌دانند. اما ابن ‌عربی گاه این دو اصطلاح را یکسان و گاه مغایر با هم می‌داند. در دومین صورت، او ابدال را هفت نفر و بدلاء را دوازده نفر می‌شمارد.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-اَبدال <br>(جمع بَدَل) در اصطلاح [[عرفان]]، گروهی هفت‌نفره از اولیاء که در میان مردمان موجودند و سرپرستی باطنی هفت اقلیم عالم را به‌عهده دارند. به عقیدۀ عارفان، آنان را از آن جهت ابدال نامند که هرگاه یکی از اینان از محل خود نقل مکان کند، هیکلی را، به‌همان‌ شکل و صورت خود، برجای می‌گذارد، تا کسی از غیبت او اطلاع نیابد. مرتبۀ اینان را مرتبۀ [[ابراهیم|حضرت ابراهیم]] (ع) می‌انگارند. اصطلاح ابدال را معمولاً معادل یا مترادف اصطلاح «بُدَلاء» می‌دانند. اما ابن ‌عربی گاه این دو اصطلاح را یکسان و گاه مغایر با هم می‌داند. در دومین صورت، او ابدال را هفت نفر و بدلاء را دوازده نفر می‌شمارد.<br><!--11003600-->
+اَبدال <br>(جمع بَدَل) در اصطلاح [[عرفان]]، گروهی هفت‌نفره از اولیاء که در میان مردمان موجودند و سرپرستی باطنی هفت اقلیم عالم را به‌عهده دارند. به عقیدۀ عارفان، آنان را از آن جهت ابدال نامند که هرگاه یکی از اینان از محل خود نقل مکان کند، هیکلی را، به‌همان‌ شکل و صورت خود، برجای می‌گذارد، تا کسی از غیبت او اطلاع نیابد. مرتبۀ اینان را مرتبۀ [[ابراهیم|حضرت ابراهیم]] (ع) می‌انگارند. اصطلاح ابدال را معمولاً معادل یا مترادف اصطلاح «بُدَلاء» می‌دانند. اما [[ابن عربی، محیی الدین (مرسیه ۵۶۰ـ دمشق ۶۳۸ق)|ابن ‌عربی]] گاه این دو اصطلاح را یکسان و گاه مغایر با هم می‌داند. در دومین صورت، او ابدال را هفت نفر و بدلاء را دوازده نفر می‌شمارد.<br><!--11003600-->
 [[رده:عرفان]]
 [[رده:اصطلاحات، مفاهیم و آثار]]