بوکان، شهرستان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران | {{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران | ||
| نام فارسی = | | نام فارسی = | ||
|نام لاتین = | |نام لاتین =Bukan | ||
| نام قدیمی = | | نام قدیمی = | ||
| نام دیگر = | | نام دیگر = | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| نوع اقلیم = معتدل تا معتدلِ مایل به سرد | | نوع اقلیم = معتدل تا معتدلِ مایل به سرد | ||
| ارتفاع از سطح دریا = | | ارتفاع از سطح دریا = | ||
| تولیدات و صنایع مهم = | | تولیدات و صنایع مهم = گندم، چغندرقند، و سایر غلات؛ تولید لبنیات و گوشت | ||
| برخی بناهای مهم = | | برخی بناهای مهم = | ||
| شهر ها و آبادی های مهم = | | شهر ها و آبادی های مهم = شهر بوکان | ||
}} | }} | ||
بوکان، شهرستان (County) | بوکان، شهرستان (County) Bukan | ||
[[پرونده:12390700.jpg|بندانگشتی|نقشۀ تقسیمات شهرستان بوکان براساس دهستان‌ها]] | |||
واقع در جنوب استان [[آذربایجان غربی]]، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش سیمینه، با مرکزیت اداری [[بوکان، شهر|شهر بوکان]]. از شمال به [[میاندوآب، شهرستان|شهرستان میاندوآب]]، از شرق به [[شاهین دژ، شهرستان|شهرستان شاهین‌دژ]]، از جنوب به شهرستان‌های [[سقز، شهرستان|سقز]] و [[سردشت، شهرستان|سردشت]] و [[بانه، شهرستان|بانه]] در [[کردستان، استان|استان کردستان]]، و از غرب به شهرستان‌های سردشت و [[مهاباد، شهرستان|مهاباد]] محدود است. بیش از 60درصد اراضی این شهرستان کوهستانی است و روبه جنوب بر ارتفاع کوه‌های آن افزوده می‌شود. کوه استاد مصطفی، با ارتفاع ۲,۲۵۱متر، بلندترین کوه آن است و شاخه‌زرد و کل‌تگه از دیگر کوه‌های مرتفع آن است. رودخانۀ [[سیمینه رود|سیمینه‌رود]]، که از جنوب به شمال از این شهرستان می‌گذرد، همراه با ریزابه‌هایش زهاب‌های این شهرستان را تشکیل می‌دهد. راه‌های ارومیه به سدّ زرّینه‌‌رود و [[میاندوآب، شهر|میاندوآب]] به [[سقز، شهر|سقز]] و راه بوکان به شاهین‌دژ و بوکان به خلیفان، شبکۀ راه‌های ارتباطی آن را تشکیل می‌دهند. | |||
مساحت شهرستان حدود 2540کیلومترمربع، اقلیم آن معتدل تا معتدلِ مایل به سرد، از نظر بارندگی جزو نواحی نیمه‌خشک، و جمعیت آن 251,409نفر است (۱۳9۵ش). بیش از 75درصد جمعیت شهرستان بوکان در شهر بوکان و باقی در سایر آبادی‌های زندگی می‌کنند. مهم‌ترین شهرها و آبادی‌های آن عبارتند: از بوکان، سیمینه یا قره‌موسالو، قره‌کند، یکشوه، قهرآباد سفلا، نوبار، و داشبند. گندم، چغندرقند، و سایر غلات مهم‌ترین محصولات کشاورزی و دامداری، و تولید لبنیات و گوشت از دیگر فعالیت‌های مهم اقتصادی آن است. شهرستان بوکان دارای منابع معدنی چون سنگ آهن، سنگ طلا، سنگ نیکل، [[باریت]]، انواع سنگ تزئینی، سنگ [[بوکسیت]] و خاک نسوز است که استخراج می‌شوند. | |||
در تقسیمات کشوری زمان [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاشاه]] (1316ش) بوکان به عنوان بخش در [[مهاباد، شهرستان|شهرستان مهاباد]] در استان آذربایجان تشکیل شد. در 1369ش، این بخش براساس مصوبۀ هیأت وزیران از مهاباد منتزع شد و به شهرستان ارتقاء یافت. مرکز این شهرستان از مهاجرپذیرترین شهرهای ایران در نیم‌سدۀ اخیر است. اکثریت جمعیت شهرستان بوکان را سنی‌های شافعی‌مذهب تشکیل می‌دهند. بیشتر مردم این شهرستان به زبان کردی سورانی سخن می‌گویند و جز آن اقلیتی نیز ترک دارد. | |||
---- | |||
<br/> <!--12390700--> | <br/> <!--12390700--> | ||
[[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:آذربایجان غربی]] | [[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:آذربایجان غربی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰
| بوکان، شهرستان | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | آذربایجان غربی |
| بخش | مرکزی و سیمینه |
| جمعیت | 251,409نفر (1395ش) |
| موقعیت | جنوب استان آذربایجان غربی |
| نوع اقلیم | معتدل تا معتدلِ مایل به سرد |
| تولیدات و صنایع مهم | گندم، چغندرقند، و سایر غلات؛ تولید لبنیات و گوشت |
| نام لاتین | Bukan |
| شهر ها و آبادی های مهم | شهر بوکان |
بوکان، شهرستان (County) Bukan
واقع در جنوب استان آذربایجان غربی، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش سیمینه، با مرکزیت اداری شهر بوکان. از شمال به شهرستان میاندوآب، از شرق به شهرستان شاهین‌دژ، از جنوب به شهرستان‌های سقز و سردشت و بانه در استان کردستان، و از غرب به شهرستان‌های سردشت و مهاباد محدود است. بیش از 60درصد اراضی این شهرستان کوهستانی است و روبه جنوب بر ارتفاع کوه‌های آن افزوده می‌شود. کوه استاد مصطفی، با ارتفاع ۲,۲۵۱متر، بلندترین کوه آن است و شاخه‌زرد و کل‌تگه از دیگر کوه‌های مرتفع آن است. رودخانۀ سیمینه‌رود، که از جنوب به شمال از این شهرستان می‌گذرد، همراه با ریزابه‌هایش زهاب‌های این شهرستان را تشکیل می‌دهد. راه‌های ارومیه به سدّ زرّینه‌‌رود و میاندوآب به سقز و راه بوکان به شاهین‌دژ و بوکان به خلیفان، شبکۀ راه‌های ارتباطی آن را تشکیل می‌دهند.
مساحت شهرستان حدود 2540کیلومترمربع، اقلیم آن معتدل تا معتدلِ مایل به سرد، از نظر بارندگی جزو نواحی نیمه‌خشک، و جمعیت آن 251,409نفر است (۱۳9۵ش). بیش از 75درصد جمعیت شهرستان بوکان در شهر بوکان و باقی در سایر آبادی‌های زندگی می‌کنند. مهم‌ترین شهرها و آبادی‌های آن عبارتند: از بوکان، سیمینه یا قره‌موسالو، قره‌کند، یکشوه، قهرآباد سفلا، نوبار، و داشبند. گندم، چغندرقند، و سایر غلات مهم‌ترین محصولات کشاورزی و دامداری، و تولید لبنیات و گوشت از دیگر فعالیت‌های مهم اقتصادی آن است. شهرستان بوکان دارای منابع معدنی چون سنگ آهن، سنگ طلا، سنگ نیکل، باریت، انواع سنگ تزئینی، سنگ بوکسیت و خاک نسوز است که استخراج می‌شوند.
در تقسیمات کشوری زمان رضاشاه (1316ش) بوکان به عنوان بخش در شهرستان مهاباد در استان آذربایجان تشکیل شد. در 1369ش، این بخش براساس مصوبۀ هیأت وزیران از مهاباد منتزع شد و به شهرستان ارتقاء یافت. مرکز این شهرستان از مهاجرپذیرترین شهرهای ایران در نیم‌سدۀ اخیر است. اکثریت جمعیت شهرستان بوکان را سنی‌های شافعی‌مذهب تشکیل می‌دهند. بیشتر مردم این شهرستان به زبان کردی سورانی سخن می‌گویند و جز آن اقلیتی نیز ترک دارد.