نائینی، میرزا محمدحسین (نائین ۱۲۷۷ـ نجف ۱۳۵۵ق): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =میرزا محمدحسین | |عنوان =میرزا محمدحسین نائینی | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۹: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= | |زادروز=نائین ۱۲۷۷ق | ||
|تاریخ مرگ=نجف ۱۳۵۵ق | |تاریخ مرگ=نجف ۱۳۵۵ق | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
| خط ۲۱: | خط ۱۹: | ||
|سمت =مدرس حوزه علمیه قم | |سمت =مدرس حوزه علمیه قم | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار =تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ الْمِلّة - وسیلة ُالنِّجاه | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =دین اسلام | |گروه مقاله =دین اسلام | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}فقیه ایرانی و نظریه‌پرداز اسلام‌گرای نهضت [[مشروطیت، انقلاب|مشروطیت]]. به سامِرّا رفت و نزد میرزای شیرازی و سیداسماعیل صدر درس خواند. او نزدیک‌ترین مشاور آخوند خراسانی در جنبش مشروطه بود و اثر معروف و مهم خود، ''تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ الْمِلّة''، را دربارۀ لزوم مشروطیت، پس از تعطیلی موقت مجلس، نوشت (۱۳۲۷ق). پس از فتح تهران به‌دست مشروطه‌خواهان و بی‌اعتنایی آنان به رهبران روحانی مشروطه، نائینی موقتاً از فعالیت‌های سیاسی کناره گرفت، اما در ۱۳۴۰ق انتخابات عمومی عراق را با صدور فتوایی تحریم کرد. و در اعتراض به تبعید شیخ محمد خالصی و سیدمحمد صدر به ایران آمد و به دعوت شیخ عبدالکریم حائری یزدی به تدریس در حوزۀ علمیۀ قم پرداخت. در واقعۀ غوغای جمهوری‌خواهی در ایران، وقتی به خواهش نائینی و دیگر علما، [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاخان]] از جمهوری‌خواهی خود صرفِ نظر کرد، او و دیگر علمای مهاجر، به‌‌شرط مداخله‌نکردن در امور سیاسی عراق، به آن کشور بازگشتند. ''وسیلة ُالنِّجاه'' ''''دیگر اثر معروف اوست. | }}نائینی، میرزا محمدحسین (نائین ۱۲۷۷ـ نَجَف ۱۳۵۵ق)<br> | ||
[[پرونده: 39044300.jpg | بندانگشتی|ميرزا محمدحسين نائينی]]فقیه ایرانی و نظریه‌پرداز اسلام‌گرای نهضت [[مشروطیت، انقلاب|مشروطیت]]. به سامِرّا رفت و نزد میرزای شیرازی و سیداسماعیل صدر درس خواند. او نزدیک‌ترین مشاور آخوند خراسانی در جنبش مشروطه بود و اثر معروف و مهم خود، ''تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ الْمِلّة''، را دربارۀ لزوم مشروطیت، پس از تعطیلی موقت مجلس، نوشت (۱۳۲۷ق). پس از فتح تهران به‌دست مشروطه‌خواهان و بی‌اعتنایی آنان به رهبران روحانی مشروطه، نائینی موقتاً از فعالیت‌های سیاسی کناره گرفت، اما در ۱۳۴۰ق انتخابات عمومی عراق را با صدور فتوایی تحریم کرد. و در اعتراض به تبعید شیخ محمد خالصی و سیدمحمد صدر به ایران آمد و به دعوت شیخ عبدالکریم حائری یزدی به تدریس در حوزۀ علمیۀ قم پرداخت. در واقعۀ غوغای جمهوری‌خواهی در ایران، وقتی به خواهش نائینی و دیگر علما، [[رضاشاه پهلوی (آلاشت ۱۲۵۷ـ ژوهانسبورگ ۱۳۲۳ش)|رضاخان]] از جمهوری‌خواهی خود صرفِ نظر کرد، او و دیگر علمای مهاجر، به‌‌شرط مداخله‌نکردن در امور سیاسی عراق، به آن کشور بازگشتند. ''وسیلة ُالنِّجاه'' ''''دیگر اثر معروف اوست. | |||
<br><!--39044300--> | <br><!--39044300--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۱
| میرزا محمدحسین نائینی | |
|---|---|
| زادروز |
نائین ۱۲۷۷ق |
| درگذشت | نجف ۱۳۵۵ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فقیه و نظریه پرداز |
| آثار | تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ الْمِلّة - وسیلة ُالنِّجاه |
| گروه مقاله | دین اسلام |
نائینی، میرزا محمدحسین (نائین ۱۲۷۷ـ نَجَف ۱۳۵۵ق)
فقیه ایرانی و نظریه‌پرداز اسلام‌گرای نهضت مشروطیت. به سامِرّا رفت و نزد میرزای شیرازی و سیداسماعیل صدر درس خواند. او نزدیک‌ترین مشاور آخوند خراسانی در جنبش مشروطه بود و اثر معروف و مهم خود، تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ الْمِلّة، را دربارۀ لزوم مشروطیت، پس از تعطیلی موقت مجلس، نوشت (۱۳۲۷ق). پس از فتح تهران به‌دست مشروطه‌خواهان و بی‌اعتنایی آنان به رهبران روحانی مشروطه، نائینی موقتاً از فعالیت‌های سیاسی کناره گرفت، اما در ۱۳۴۰ق انتخابات عمومی عراق را با صدور فتوایی تحریم کرد. و در اعتراض به تبعید شیخ محمد خالصی و سیدمحمد صدر به ایران آمد و به دعوت شیخ عبدالکریم حائری یزدی به تدریس در حوزۀ علمیۀ قم پرداخت. در واقعۀ غوغای جمهوری‌خواهی در ایران، وقتی به خواهش نائینی و دیگر علما، رضاخان از جمهوری‌خواهی خود صرفِ نظر کرد، او و دیگر علمای مهاجر، به‌‌شرط مداخله‌نکردن در امور سیاسی عراق، به آن کشور بازگشتند. وسیلة ُالنِّجاه دیگر اثر معروف اوست.