مجید راهدوست: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}مجید راهدوست (تبریز 1320ش- ) | }} | ||
[[پرونده:مجید راهدوست.jpg|بندانگشتی|مجید راهدوست ]] | |||
مجید راهدوست (تبریز 1320ش- ) | |||
راهدوست که مدتى نیز در کلاس [[شاپور نیاکان | نوازنده‌ی ایرانی [[ترومپت]] و [[ویولن]]. پدرش پزشک و افسر ارتش بود و عمویش (میرزا حسن خان سالک) خواننده‌ای که با تمام ردیف‌های موسیقی ایرانی آشنایی داشت. مجید از کودکی به واسطه‌ی عمویش با موسیقی آشنا شد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی براى یادگیری علم موسیقى به هنرستان عالى موسیقى [[تبریز، شهر|تبریز]] رفت. در سال دوم هنرستان وارد دسته‌ی موزیک ترومپت شد. رهبرى این دسته‌ی موزیک در آن زمان با سروربخش بود. پس از دو سال که تمام آموزش‌های مربوط به ترومپت را پشت سر گذاشته بود، به گروه کر هنرستان رفت و تا پایان دوره‌ی تحصیلى هنرستان شاگرد ممتاز بود. راهدوست در سال 1338، در مسابقاتى که در کل استان برپا شد، مقام اول را کسب کرد و در همان سال، برای شرکت در مسابقات هنرى کشور که در منظریه‌ی تهران برگزار مىشد به تهران رفت و در آن‌جا هم توانست پس از یک دوره‌ی 15 روزه مقام اول را در میان هنرمندان جوان سراسر کشور به دست بیاورد. مدتى در تبریز به تدریس موسیقى و شرکت در جشنهاى فرهنگى- هنرى مشغول بود که در ضمنش با اساتید برجسته‌ای چون [[ابوالحسن اقبال آذر]]، [[بیگجه خانی، غلامحسین (تبریز ۱۲۹۷ـ تهران ۱۳۶۶ش)|غلامحسین بیگجهخانى]] و حسن عذارى آشنا شد و توانست نزد آنها معلومات خود را در موسیقی ایرانی تکمیل کند. در همین دوره، رهبرى موزیک فرهنگ و آموزش عالى به او واگذار شد و به پیشنهاد [[شعبانی، عزیز (تبریز ۱۲۹۸ش)|عزیز شعبانى]] (رئیس هنرستان عالى موسیقى تبریز) ویولن را به عنوان ساز دومش انتخاب کرد و نزد استپان سانوسیان و موسیو زاون به فراگیری موسیقی کلاسیک پرداخت. راهدوست در این زمان براى همکارى به رادیو تبریز دعوت شده و در ارکستر ارمغانى شرکت داشته است. او که در کنار موسیقی، در رشته‌ی زبان و ادبیات آلمانی لیسانس گرفته بود، پس از مدتی برای ادامه‌ی تحصیل به اروپا رفت و ضمن تحصیل زبان آلمانی، در کشور آلمان غربى آن زمان و [[اتریش]] با موسیقى غرب نیز آشنا شد. وی در سال 1347 به ایران بازگشت و در تهران، ضمن تحصیل در رشته‌ی مکانیک [[دانشگاه علم و صنعت ایران|دانشگاه علم و صنعت]]، فعالیتهاى هنرى خود را نیز دنبال کرد. در تهران نزد [[حبیب الله بدیعی|حبیباللَّه بدیعى]] و پس از آن [[اسدالله ملک|اسداللَّه ملک]] رفت و به فراگیرى بداههنوازى پرداخت. | ||
راهدوست که مدتى نیز در کلاس [[شاپور نیاکان]] آموزش دیده، در سال 1367 همکارى خود را با گروه موسیقى سنتى شهربانى جمهورى اسلامى ایران (به خوانندگى [[صمد پیوند]]) آغاز کرد و با اجراى برنامههاى متعدد هنرى در تالارهاى راهنمائى و رانندگى، شهربانى و [[تالار رودکی|رودکى]] به خدمات فرهنگى و هنرى خود ادامه داد. او که در استخدام وزارت نیرو بوده، در سال 1379 به عنوان کارشناس مهندسی، بازنشسته شده و هم‌اکنون نیز به تدریس زبان آلمانی و آموزش موسیقی (ویولن و ترومپت) مشغول است. | |||
[[رده:موسیقی]] | [[رده:موسیقی]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص]] | [[رده:ایران - اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۳۶
| مجید راهدوست | |
|---|---|
| زادروز |
تبریز 1320ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | هنرستان عالى موسیقى تبریز/ زبان آلمانی- آلمان/ مکانیک- دانشگاه علم و صنعت |
| شغل و تخصص اصلی | نوازنده‌ی ترومپت و ویولن |
| سبک | سنتی |
| گروه مقاله | موسیقی |
مجید راهدوست (تبریز 1320ش- )
نوازنده‌ی ایرانی ترومپت و ویولن. پدرش پزشک و افسر ارتش بود و عمویش (میرزا حسن خان سالک) خواننده‌ای که با تمام ردیف‌های موسیقی ایرانی آشنایی داشت. مجید از کودکی به واسطه‌ی عمویش با موسیقی آشنا شد. پس از اتمام تحصیلات ابتدایی براى یادگیری علم موسیقى به هنرستان عالى موسیقى تبریز رفت. در سال دوم هنرستان وارد دسته‌ی موزیک ترومپت شد. رهبرى این دسته‌ی موزیک در آن زمان با سروربخش بود. پس از دو سال که تمام آموزش‌های مربوط به ترومپت را پشت سر گذاشته بود، به گروه کر هنرستان رفت و تا پایان دوره‌ی تحصیلى هنرستان شاگرد ممتاز بود. راهدوست در سال 1338، در مسابقاتى که در کل استان برپا شد، مقام اول را کسب کرد و در همان سال، برای شرکت در مسابقات هنرى کشور که در منظریه‌ی تهران برگزار مىشد به تهران رفت و در آن‌جا هم توانست پس از یک دوره‌ی 15 روزه مقام اول را در میان هنرمندان جوان سراسر کشور به دست بیاورد. مدتى در تبریز به تدریس موسیقى و شرکت در جشنهاى فرهنگى- هنرى مشغول بود که در ضمنش با اساتید برجسته‌ای چون ابوالحسن اقبال آذر، غلامحسین بیگجهخانى و حسن عذارى آشنا شد و توانست نزد آنها معلومات خود را در موسیقی ایرانی تکمیل کند. در همین دوره، رهبرى موزیک فرهنگ و آموزش عالى به او واگذار شد و به پیشنهاد عزیز شعبانى (رئیس هنرستان عالى موسیقى تبریز) ویولن را به عنوان ساز دومش انتخاب کرد و نزد استپان سانوسیان و موسیو زاون به فراگیری موسیقی کلاسیک پرداخت. راهدوست در این زمان براى همکارى به رادیو تبریز دعوت شده و در ارکستر ارمغانى شرکت داشته است. او که در کنار موسیقی، در رشته‌ی زبان و ادبیات آلمانی لیسانس گرفته بود، پس از مدتی برای ادامه‌ی تحصیل به اروپا رفت و ضمن تحصیل زبان آلمانی، در کشور آلمان غربى آن زمان و اتریش با موسیقى غرب نیز آشنا شد. وی در سال 1347 به ایران بازگشت و در تهران، ضمن تحصیل در رشته‌ی مکانیک دانشگاه علم و صنعت، فعالیتهاى هنرى خود را نیز دنبال کرد. در تهران نزد حبیباللَّه بدیعى و پس از آن اسداللَّه ملک رفت و به فراگیرى بداههنوازى پرداخت.
راهدوست که مدتى نیز در کلاس شاپور نیاکان آموزش دیده، در سال 1367 همکارى خود را با گروه موسیقى سنتى شهربانى جمهورى اسلامى ایران (به خوانندگى صمد پیوند) آغاز کرد و با اجراى برنامههاى متعدد هنرى در تالارهاى راهنمائى و رانندگى، شهربانى و رودکى به خدمات فرهنگى و هنرى خود ادامه داد. او که در استخدام وزارت نیرو بوده، در سال 1379 به عنوان کارشناس مهندسی، بازنشسته شده و هم‌اکنون نیز به تدریس زبان آلمانی و آموزش موسیقی (ویولن و ترومپت) مشغول است.