ایموجین کانینگهام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
ایموجین کانینگهام (پورتلند 12 آوریل 1883_ سان فرانسیسکو 12 ژوئن 1976م) Imogen Cunningham | ایموجین کانینگهام (پورتلند 12 آوریل 1883_ سان فرانسیسکو 12 ژوئن 1976م) Imogen Cunningham | ||
عکاس امریکایی. از | عکاس امریکایی. نخستین عکس‌هایش رمانتیک بودند، لیکن به تدریج تصویرگرایی را وانهاد و به تهیۀ عکس‌های دقیق و پرتفصیل از جزئیات گل‌ها و گیاهان پرداخت (1922ـ 1929). همراه با [[آدامز، انسل (۱۹۰۲ـ۱۹۸۴)|انسل آدامز]] و [[وستون، ادوارد (۱۸۸۶ـ۱۹۵۸)|ادوارد وستون]]، از اعضای بنیان‌گذار [[گروه اف ۶۴|گروه اف/64]] بود، که از وضوح و دقت در عکاسی طرفداری می‌کردند. | ||
در [[پورتلند]]<ref>Portland</ref> به دنیا آمد و فرزند پنجم خانواده‌ای دوازده‌نفره بود. در دانشگاه واشنگتن<ref>University of Washington</ref> در رشتۀ شیمی به تحصیل پرداخت. اولین دوربین خود را در 18 سالگی خرید اما پس از چندی از صرافت عکاسی افتاد. حدود پنج سال بعد، آشنایی با آثار گرترود کاسبیر<ref>Gertrude Käsebier</ref>، بانوی عکاس شهیر، موجب شد تا دوباره به عکاسی علاقه‌مند شود. در همین حین با کمک یکی از اساتیدش نحوۀ عملکرد دوربین را به شکلی حرفه‌ای فراگرفت و برای تأمین مخارج دانشگاه، به عکاسی از گیاهان برای دپارتمان گیاه‌شناسی مشغول گردید. پس از فارغ‌التحصیلی مدتی در استودیوی ادوارد کرتیس<ref>Edward S. Curtis</ref>، عکاسی مشهوری که عمدۀ وقتش را صرف عکاسی پرتره از اقشار مختلف مردم آمریکا می‌کرد، به کار پرداخت. با دریافت کمک‌هزینه‌ای که به زنان محصل موفق اعطا می‌شد، این فرصت را پیدا کرد تا به آلمان برود و در آن‌جا در دانشگاه صنعتی [[درسدن]]<ref>Technische Hochschule</ref> به تحصیل پرداخت. اگرچه در این دوران، او بیش‌تر بر تحصیل متمرکز بود و موقتاً عکاسی را کنار گذاشت، به شیوه‌ای برای چاپ عکس دست یافت که از روش‌های مرسوم بسیار ارزان‌تر بود. | در [[پورتلند]]<ref>Portland</ref> به دنیا آمد و فرزند پنجم خانواده‌ای دوازده‌نفره بود. در دانشگاه واشنگتن<ref>University of Washington</ref> در رشتۀ شیمی به تحصیل پرداخت. اولین دوربین خود را در 18 سالگی خرید اما پس از چندی از صرافت عکاسی افتاد. حدود پنج سال بعد، آشنایی با آثار گرترود کاسبیر<ref>Gertrude Käsebier</ref>، بانوی عکاس شهیر، موجب شد تا دوباره به عکاسی علاقه‌مند شود. در همین حین با کمک یکی از اساتیدش نحوۀ عملکرد دوربین را به شکلی حرفه‌ای فراگرفت و برای تأمین مخارج دانشگاه، به عکاسی از گیاهان برای دپارتمان گیاه‌شناسی مشغول گردید. پس از فارغ‌التحصیلی مدتی در استودیوی ادوارد کرتیس<ref>Edward S. Curtis</ref>، عکاسی مشهوری که عمدۀ وقتش را صرف عکاسی پرتره از اقشار مختلف مردم آمریکا می‌کرد، به کار پرداخت. با دریافت کمک‌هزینه‌ای که به زنان محصل موفق اعطا می‌شد، این فرصت را پیدا کرد تا به آلمان برود و در آن‌جا در دانشگاه صنعتی [[درسدن]]<ref>Technische Hochschule</ref> به تحصیل پرداخت. اگرچه در این دوران، او بیش‌تر بر تحصیل متمرکز بود و موقتاً عکاسی را کنار گذاشت، به شیوه‌ای برای چاپ عکس دست یافت که از روش‌های مرسوم بسیار ارزان‌تر بود. | ||
ایموجین پس از بازگشت به آمریکا، استودیو شخصی خود را در سیاتل به راه انداخت و در عکاسی پرتره برای خود نامی دست و پا کرد. در سال‌های بعد با روی پارتریج<ref>Roi Partridge</ref>، طراح و آموزگار هنر ازدواج کرد و سه فرزند به دنیا آورد. سپس به دلیل تغییر مکان تدریس پارتریج، همراه وی به [[کالیفرنیا]] رفت. در همین حین او تغییر مسیری در زمینۀ حرفه‌اش را تجربه کرد و به گرفتن عکس‌هایی با دقت و وضوح بالا از گیاهان متمایل شد. برای مثال او حدود دو سال از وقتش را صرف عکاسی از جزئیات مختلف گل [[ماگنولیا]] کرد. بعد از این در تغییری مجدد، دوباره به فرم بدن انسان به‌خصوص دست‌ها علاقه‌مند شد و عکس‌های بسیاری از دست‌های بازیگران و نوازندگان گرفت که در نهایت، موجب استخدام او در مجلۀ معتبر ونیتی‌فر<ref>''Vanity Fair'' </ref> شد. در نهایت، کانینگهام بازگشتی دوباره به عکاسی مستند و اجتماعی داشت و تا چند ماه پیش از مرگش در 94 سالگی، عکاسی را رها نکرد. | ایموجین پس از بازگشت به آمریکا، استودیو شخصی خود را در سیاتل به راه انداخت و در عکاسی پرتره برای خود نامی دست و پا کرد. در سال‌های بعد با روی پارتریج<ref>Roi Partridge</ref>، طراح و آموزگار هنر ازدواج کرد و سه فرزند به دنیا آورد. سپس به دلیل تغییر مکان تدریس پارتریج، همراه وی به [[کالیفرنیا]] رفت. در همین حین او تغییر مسیری در زمینۀ حرفه‌اش را تجربه کرد و به گرفتن عکس‌هایی با دقت و وضوح بالا از گیاهان متمایل شد. برای مثال او حدود دو سال از وقتش را صرف عکاسی از جزئیات مختلف گل [[ماگنولیا]] کرد. بعد از این در تغییری مجدد، دوباره به فرم بدن انسان به‌خصوص دست‌ها علاقه‌مند شد و عکس‌های بسیاری از دست‌های بازیگران و نوازندگان گرفت که در نهایت، موجب استخدام او در مجلۀ معتبر ونیتی‌فر<ref>''Vanity Fair'' </ref> شد. همسرش از او خواست تا زمانی که بتوانند با هم سفر کنند، منتظر بماند اما او نپذیرفت و از همسرش طلاق گرفت. او در این مجله از بسیاری چهره‌های مشهور دوران خود از جمله [[استاین، گرترود (۱۸۷۴ـ۱۹۴۶)|گرترود استاین]] و [[ری، من (۱۸۹۰ـ۱۹۷۶)|من ری]] عکاسی کرد. در نهایت، کانینگهام بازگشتی دوباره به عکاسی مستند و اجتماعی داشت و تا چند ماه پیش از مرگش در 94 سالگی، عکاسی را رها نکرد. | ||
علاوه بر کسب جوایزی مانند دکترای افتخاری کالج کالیفرنیا<ref>Honorary Doctorate of Fine Arts degree from the California College of Arts and Crafts </ref> و کمک‌هزینۀ [[گوگنهایم]]<ref>Guggenheim fellowship in Creative Arts for Photography</ref>، بیش از ده کتاب از کانینگهام به چاپ رسیده است. از جمله ''پروسۀ مدرن عکاسی''<ref>''Modern Processes of Photography''</ref> و ''بعد از نود سالگی''<ref>''After Ninety''</ref>. | علاوه بر کسب جوایزی مانند دکترای افتخاری کالج کالیفرنیا<ref>Honorary Doctorate of Fine Arts degree from the California College of Arts and Crafts </ref> و کمک‌هزینۀ [[گوگنهایم]]<ref>Guggenheim fellowship in Creative Arts for Photography</ref>، بیش از ده کتاب از کانینگهام به چاپ رسیده است. از جمله ''پروسۀ مدرن عکاسی''<ref>''Modern Processes of Photography''</ref> و ''بعد از نود سالگی''<ref>''After Ninety''</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۳۲
| ایموجین کانینگهام Imogen Cunningham | |
|---|---|
| زادروز |
پورتلند 12 آوریل 1883م |
| درگذشت | سان فرانسیسکو 12 ژوئن 1976م |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | شیمی- دانشگاه واشنگتن و دانشگاه صنعتی درسدن (آلمان) |
| شغل و تخصص اصلی | عکاس |
| آثار | پروسۀ مدرن عکاسی؛ بعد از نود سالگی |
| گروه مقاله | عکاسی |
| جوایز و افتخارات | کمک‌هزینۀ گوگنهایم و دکترای افتخاری کالج کالیفرنیا |
ایموجین کانینگهام (پورتلند 12 آوریل 1883_ سان فرانسیسکو 12 ژوئن 1976م) Imogen Cunningham
عکاس امریکایی. نخستین عکس‌هایش رمانتیک بودند، لیکن به تدریج تصویرگرایی را وانهاد و به تهیۀ عکس‌های دقیق و پرتفصیل از جزئیات گل‌ها و گیاهان پرداخت (1922ـ 1929). همراه با انسل آدامز و ادوارد وستون، از اعضای بنیان‌گذار گروه اف/64 بود، که از وضوح و دقت در عکاسی طرفداری می‌کردند.
در پورتلند[۱] به دنیا آمد و فرزند پنجم خانواده‌ای دوازده‌نفره بود. در دانشگاه واشنگتن[۲] در رشتۀ شیمی به تحصیل پرداخت. اولین دوربین خود را در 18 سالگی خرید اما پس از چندی از صرافت عکاسی افتاد. حدود پنج سال بعد، آشنایی با آثار گرترود کاسبیر[۳]، بانوی عکاس شهیر، موجب شد تا دوباره به عکاسی علاقه‌مند شود. در همین حین با کمک یکی از اساتیدش نحوۀ عملکرد دوربین را به شکلی حرفه‌ای فراگرفت و برای تأمین مخارج دانشگاه، به عکاسی از گیاهان برای دپارتمان گیاه‌شناسی مشغول گردید. پس از فارغ‌التحصیلی مدتی در استودیوی ادوارد کرتیس[۴]، عکاسی مشهوری که عمدۀ وقتش را صرف عکاسی پرتره از اقشار مختلف مردم آمریکا می‌کرد، به کار پرداخت. با دریافت کمک‌هزینه‌ای که به زنان محصل موفق اعطا می‌شد، این فرصت را پیدا کرد تا به آلمان برود و در آن‌جا در دانشگاه صنعتی درسدن[۵] به تحصیل پرداخت. اگرچه در این دوران، او بیش‌تر بر تحصیل متمرکز بود و موقتاً عکاسی را کنار گذاشت، به شیوه‌ای برای چاپ عکس دست یافت که از روش‌های مرسوم بسیار ارزان‌تر بود.
ایموجین پس از بازگشت به آمریکا، استودیو شخصی خود را در سیاتل به راه انداخت و در عکاسی پرتره برای خود نامی دست و پا کرد. در سال‌های بعد با روی پارتریج[۶]، طراح و آموزگار هنر ازدواج کرد و سه فرزند به دنیا آورد. سپس به دلیل تغییر مکان تدریس پارتریج، همراه وی به کالیفرنیا رفت. در همین حین او تغییر مسیری در زمینۀ حرفه‌اش را تجربه کرد و به گرفتن عکس‌هایی با دقت و وضوح بالا از گیاهان متمایل شد. برای مثال او حدود دو سال از وقتش را صرف عکاسی از جزئیات مختلف گل ماگنولیا کرد. بعد از این در تغییری مجدد، دوباره به فرم بدن انسان به‌خصوص دست‌ها علاقه‌مند شد و عکس‌های بسیاری از دست‌های بازیگران و نوازندگان گرفت که در نهایت، موجب استخدام او در مجلۀ معتبر ونیتی‌فر[۷] شد. همسرش از او خواست تا زمانی که بتوانند با هم سفر کنند، منتظر بماند اما او نپذیرفت و از همسرش طلاق گرفت. او در این مجله از بسیاری چهره‌های مشهور دوران خود از جمله گرترود استاین و من ری عکاسی کرد. در نهایت، کانینگهام بازگشتی دوباره به عکاسی مستند و اجتماعی داشت و تا چند ماه پیش از مرگش در 94 سالگی، عکاسی را رها نکرد.
علاوه بر کسب جوایزی مانند دکترای افتخاری کالج کالیفرنیا[۸] و کمک‌هزینۀ گوگنهایم[۹]، بیش از ده کتاب از کانینگهام به چاپ رسیده است. از جمله پروسۀ مدرن عکاسی[۱۰] و بعد از نود سالگی[۱۱].
- ↑ Portland
- ↑ University of Washington
- ↑ Gertrude Käsebier
- ↑ Edward S. Curtis
- ↑ Technische Hochschule
- ↑ Roi Partridge
- ↑ Vanity Fair
- ↑ Honorary Doctorate of Fine Arts degree from the California College of Arts and Crafts
- ↑ Guggenheim fellowship in Creative Arts for Photography
- ↑ Modern Processes of Photography
- ↑ After Ninety