بلینی، خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۱

بِلّینی، خانواده (Bellini)

تابلوی رژه در میدان سان مارکو، اثر جنتیله بلّينی

تابلوی مریم عذرا و مسیح کودک، اثر جووانی بلینی

خانواده‌ای از هنرمندان ونیزی^[۱]، و از بنیادگذاران مکتب ونیز^[۲] در قرن ۱۵ و اوایل قرن ۱۶. یاکوپو بلّینی^[۳] (ح ۱۴۰۰ـ۴۷۰/۱۴۷۱م) در ونیز، پادوا^[۴]، ورونا^[۵] و فِرّارا^[۶] کار کرد. جنتیله بلّینی^[۷] (ح ۱۴۲۹ـ۱۵۰۷م) احتمالاً پسر ارشد یاکوپو بوده، و نزد پدر هنر آموخته است؛ گرچه جنتیله امروز تحت‌الشعاع شهرت برادرش قرار گرفته، در عصر خود شهرتش کم از او نبوده است. جووانّی بلّینی^[۸] (ح ۱۴۳۰ تا ۱۵۱۶م) بیش از دیگر نقاشان هم‌عصرش در تکوین و تکامل مکتب ونیز نقش داشت. در تابلوی مردی با پرگار تقسیم^[۹] (۱۵۰۰م؛ نگارخانۀ ملی لندن^[۱۰])، مهارت بسیار جنتیله در تک‌چهره‌سازی مشهود است؛ تابلوی ممتاز دومینیک قدیس^[۱۱] (۱۵۱۵م؛ نگارخانۀ ملی) که در گذشته منتسب به جنتیله بود، اکنون از آثار جووانی به‌شمار می‌آید. آثار بسیاری که منسوب به جووّانی است و در کارگاه‌ او خلق شده‌اند، منعکس‌کنندۀ سبک‌های بسیار متنوع‌اند؛ جووانی در کارگاه خود دستیاران بسیاری را به‌خدمت گرفته بود. استواری تندیس‌گونۀ برگرفته از هنر آندرِ‌آ مانتنیا^[۱۲]، شوهر خواهر جووانی، در آثار نظرگیر آغازینش آشکار است. همچون تابلوی اندوه در باغ^[۱۳] (نگارخانۀ ملی لندن). آنتونلّو دا مسّینا^[۱۴] که در ۱۴۷۵ـ۱۴۷۶م از ونیز دیدن کرد، بی‌شک در رنگ‌پردازی ماهرانه و تکامل اسلوب نقاشی رنگ‌وروغن آثار جووانّی تأثیر نهاد. نقاشی محرابی^[۱۵] سان جوبه^[۱۶] (۱۴۷۹م؛ آکادمیا^[۱۷]، ونیز) از تابلوهای رنسانسی^[۱۸] جووانی به‌شمار می‌آید؛ حرکت‌های نرم و غیرمقطع‌ در حجم‌پردازی اندام، در تابلوی مریم عذرای آلبرتی^[۱۹] (آکادمیا)، با هنر جورجونه^[۲۰] و تیسین^[۲۱]، شاگردانش، هم‌خوان است. شمارِ محدود آثار باقی‌مانده از یاکوپو، به‌شیوه‌ای ساده و بی‌پیرایه اجرا شده‌اند. بیشتر به‌سبب طراحی‌هایش از پیکره و منظره، و نیز ژرفانمایی‌های معمارانه‌اش شهرت یافت؛ پسرش بعدها از طراحی‌های او استفاده کرد. امپراتور فردریک سوم، جنتیله بلینی، پسرِ یاکوپو، را در ۱۴۶۹م به مقام کنت دربار منصوب کرد، و در ۱۴۷۹م برای تک‌چهره‌سازی از سلطان محمد دوم^[۲۲]، به قسطنطنیه^[۲۳] فرستاد. در ۱۴۷۴م شماری مجموعۀ تاریخی برای کاخ فرمانروای ونیز اجرا کرد که بعدها از بین رفت. آثار بر‌جامانده از جنتیله عبارت‌اند از نقاشی‌هایی از مراسم ونیزی و کاروان‌های شادی که مناظر مسحورکننده‌ای از ونیزند؛ ازجمله تابلوی رژه در میدان سان مارکو^[۲۴](آکادمیا، ونیز). تابلوی قدیس مرقس در حال موعظه در اسکندریه^[۲۵] (بررا^[۲۶]، میلان) ناتمام ماند و برادرش آن را تکمیل کرد. جووانی تا سالخوردگی برای ساختمان‌های عمومی و کلیساهای ونیز و شهرهای دیگر نقاشی ‌می‌کرد، که از آن میان چندین نقاشی محرابی از روایت مریم عذرا و مسیح کودک^[۲۷] برای کلیساهای سان پیِترو مارتیره^[۲۸]، مورانو^[۲۹]، کلیسای فراری^[۳۰] و کلیسای سان زاکاریا^[۳۱] درخور ذکرند. اثر ضیافت خدایان^[۳۲] (۱۵۱۴م، واشینگتن) مضمونی اساطیری دارد که جووانّی آن را در اواخر عمر آفرید و احتمالاً بخشی از آن را تیسین نقاشی کرده است.

↑ Venetian
↑ Venetian School
↑ Jacopo Bellini
↑ Padua
↑ Verona
↑ Ferrara
↑ Gentile Bellini
↑ Giovanni Bellini
↑ Man with a Pair of Dividers
↑ National Gallery, London
↑ St Dominic
↑ Andrea Mantegna
↑ The Agony in the Garden
↑ Antonello da Messina
↑ altarpiece
↑ San Giobbe
↑ Accademia
↑ Renaissance
↑ Madonna degli Alberetti
↑ Giorgione
↑ Titian
↑ Sultan Muhammad II
↑ Constantinople
↑ Procession in the Piazza S Marco
↑ St Mark Preaching at Alexandria
↑ Brera
↑ Madonna and Child
↑ S Pietro Martire
↑ Murano
↑ Frari
↑ S Zaccaria
↑ The Feast of the Gods

[1] Venetian

[2] Venetian School

[3] Jacopo Bellini

[4] Padua

[5] Verona

[6] Ferrara

[7] Gentile Bellini

[8] Giovanni Bellini

[9] Man with a Pair of Dividers

[10] National Gallery, London

[11] St Dominic

[12] Andrea Mantegna

[13] The Agony in the Garden

[14] Antonello da Messina

[15] tarpiece

[16] San Giobbe

[17] Accademia

[18] Renaissance

[19] Madonna degli Alberetti

[20] Giorgione

[21] Titian

[22] Sultan Muhammad II

[23] Constantinople

[24] Procession in the Piazza S Marco

[25] St Mark Preaching at Alexandria

[26] Brera

[27] Madonna and Child

[28] S Pietro Martire

[29] Murano

[30] Frari

[31] S Zaccaria

[32] The Feast of the Gods

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

[۲۵]

[۲۶]

[۲۷]

[۲۸]

[۲۹]

[۳۰]

[۳۱]

[۳۲]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 بِلّینی، خانواده (Bellini)
-[[File:12321300-1.jpg|thumb|تابلوی رژه در ميدان سان مارکو، اثر جنتيله بلّيني]]
+[[File:12321300-1.jpg|thumb|تابلوی رژه در میدان سان مارکو، اثر جنتیله بلّينی]]
 [[File:12321300.jpg|thumb|تابلوی مریم عذرا و مسیح کودک، اثر جووانی بلینی]]
-خانواده‌ای از هنرمندان ونیزی<ref>Venetian</ref>، و از بنیادگذاران مکتب ونیز<ref> Venetian School </ref> در قرن ۱۵ و اوایل قرن ۱۶. یاکوپو بلّینی<ref>Jacopo Bellini </ref> (ح ۱۴۰۰ـ۴۷۰/۱۴۷۱م) در ونیز، پادوا<ref>Padua </ref>، ورونا<ref>Verona </ref> و فِرّارا<ref>Ferrara </ref> کار کرد. جنتیله بلّینی<ref>Gentile Bellini </ref> (ح ۱۴۲۹ـ۱۵۰۷م) احتمالاً پسر ارشد یاکوپو بوده، و نزد پدر هنر آموخته است؛ گرچه جنتیله امروز تحت‌الشعاع شهرت برادرش قرار گرفته، در عصر خود شهرتش کم از او نبوده است. جووانّی بلّینی<ref>Giovanni Bellini </ref> (ح ۱۴۳۰ تا ۱۵۱۶م) بیش از دیگر نقاشان هم‌عصرش در تکوین و تکامل مکتب ونیز نقش داشت. در تابلوی ''مردی با پرگار تقسیم''<ref>Man with a Pair of Dividers </ref> (۱۵۰۰؛ نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>)، مهارت بسیارِ جنتیله در تک‌چهره‌سازی مشهود است؛ تابلوی ممتاز ''دومینیک قدیس''<ref>St Dominic </ref> (۱۵۱۵؛ نگارخانۀ ملی) که در گذشته منتسب به جنتیله بود، اکنون از آثار جووانی به‌شمار می‌آید. آثار بسیاری که منسوب به جووّانی است و در کارگاه‌ او خلق شده‌اند، منعکس‌کنندۀ سبک‌های بسیار متنوع‌اند؛ جووانی در کارگاه خود دستیاران بسیاری را به‌خدمت گرفته بود. استواری تندیس‌گونۀ برگرفته از هنر آندرِ‌آ مانتنیا<ref>Andrea Mantegna </ref>، شوهر خواهر جووانی، در آثار نظرگیر آغازینش آشکار است. همچون تابلوی ''اندوه در باغ''<ref>The Agony in the Garden</ref> (نگارخانۀ ملی لندن). آنتونلّو دا مسّینا<ref> Antonello da Messina </ref> که در ۱۴۷۵ـ۱۴۷۶م از ونیز دیدن کرد، بی‌شک در رنگ‌پردازی ماهرانه و تکامل اسلوب نقاشی رنگ‌وروغن آثار جووانّی تأثیر نهاد. نقاشی محرابی<ref>altarpiece </ref> سان جوبه<ref>San Giobbe </ref> (۱۴۷۹م؛ آکادمیا<ref>Accademia </ref>، ونیز) از تابلوهای رنسانسی<ref>Renaissance</ref> جووانی به‌شمار می‌آید؛ حرکت‌های نرم و غیرمقطع‌ در حجم‌پردازی اندام، در تابلوی ''مریم عذرای آلبرتی''<ref> Madonna degli Alberetti </ref> (آکادمیا)، با هنر جورجونه<ref>Giorgione </ref> و تیسین<ref>Titian</ref>، شاگردانش، هم‌خوان است. شمارِ محدود آثار باقی‌مانده از یاکوپو، به‌شیوه‌ای ساده و بی‌پیرایه اجرا شده‌اند. بیشتر به‌سبب طراحی‌هایش از پیکره و منظره، و نیز ژرفانمایی‌های معمارانه‌اش شهرت یافت؛ پسرش بعدها از طراحی‌های او استفاده کرد. امپراتور فردریک سوم، جنتیله بلینی، پسرِ یاکوپو، را در ۱۴۶۹م به مقام کنت دربار منصوب کرد، و در ۱۴۷۹م برای تک‌چهره‌سازی از سلطان محمد دوم<ref> Sultan Muhammad II </ref>، به قسطنطنیه<ref>Constantinople </ref> فرستاد. در ۱۴۷۴م شماری مجموعۀ تاریخی برای کاخ فرمانروای ونیز اجرا کرد که بعدها از بین رفت. آثار بر‌جامانده از جنتیله عبارت‌اند از نقاشی‌هایی از مراسم ونیزی و کاروان‌های شادی که مناظر مسحورکننده‌ای از ونیزند؛ ازجمله تابلوی ''رژه در میدان سان مارکو''<ref>Procession in the Piazza S Marco </ref>(آکادمیا، ونیز). تابلوی ''قدیس مرقس در حال موعظه در اسکندریه''<ref>St Mark Preaching at Alexandria </ref> (بررا<ref>Brera</ref>، میلان) ناتمام ماند و برادرش آن را تکمیل کرد. جووانی تا سالخوردگی برای ساختمان‌های عمومی و کلیساهای ونیز و شهرهای دیگر نقاشی ‌می‌کرد، که از آن میان چندین نقاشی محرابی از روایت ''مریم عذرا و مسیح کودک''<ref> Madonna and Child </ref> برای کلیساهای سان پیِترو مارتیره<ref>S Pietro Martire </ref>، مورانو<ref>Murano
+خانواده‌ای از هنرمندان [[ونیز]]<nowiki/>ی<ref>Venetian</ref>، و از بنیادگذاران مکتب ونیز<ref> Venetian School </ref> در قرن ۱۵ و اوایل قرن ۱۶. یاکوپو بلّینی<ref>Jacopo Bellini </ref> (ح ۱۴۰۰ـ۴۷۰/۱۴۷۱م) در ونیز، [[پادوا، شهر|پادوا]]<ref>Padua </ref>، [[ورونا، شهر|ورونا]]<ref>Verona </ref> و [[فرارا، شهر|فِرّارا]]<ref>Ferrara </ref> کار کرد. جنتیله بلّینی<ref>Gentile Bellini </ref> (ح ۱۴۲۹ـ۱۵۰۷م) احتمالاً پسر ارشد یاکوپو بوده، و نزد پدر هنر آموخته است؛ گرچه جنتیله امروز تحت‌الشعاع شهرت برادرش قرار گرفته، در عصر خود شهرتش کم از او نبوده است. جووانّی بلّینی<ref>Giovanni Bellini </ref> (ح ۱۴۳۰ تا ۱۵۱۶م) بیش از دیگر نقاشان هم‌عصرش در تکوین و تکامل مکتب ونیز نقش داشت. در تابلوی ''مردی با پرگار تقسیم''<ref>Man with a Pair of Dividers </ref> (۱۵۰۰م؛ [[نگارخانه ملی لندن|نگارخانۀ ملی لندن]]<ref>National Gallery, London </ref>)، مهارت بسیار جنتیله در تک‌چهره‌سازی مشهود است؛ تابلوی ممتاز ''دومینیک قدیس''<ref>St Dominic </ref> (۱۵۱۵م؛ نگارخانۀ ملی) که در گذشته منتسب به جنتیله بود، اکنون از آثار جووانی به‌شمار می‌آید. آثار بسیاری که منسوب به جووّانی است و در کارگاه‌ او خلق شده‌اند، منعکس‌کنندۀ سبک‌های بسیار متنوع‌اند؛ جووانی در کارگاه خود دستیاران بسیاری را به‌خدمت گرفته بود. استواری تندیس‌گونۀ برگرفته از هنر [[مانتنیا، آندرآ (ح ۱۴۳۱م ـ۱۵۰۶)|آندرِ‌آ مانتنیا]]<ref>Andrea Mantegna </ref>، شوهر خواهر جووانی، در آثار نظرگیر آغازینش آشکار است. همچون تابلوی ''اندوه در باغ''<ref>The Agony in the Garden</ref> (نگارخانۀ ملی لندن). [[آنتونلو دا مسینا|آنتونلّو دا مسّینا]]<ref> Antonello da Messina </ref> که در ۱۴۷۵ـ۱۴۷۶م از ونیز دیدن کرد، بی‌شک در رنگ‌پردازی ماهرانه و تکامل اسلوب نقاشی رنگ‌وروغن آثار جووانّی تأثیر نهاد. نقاشی محرابی<ref>altarpiece </ref> سان جوبه<ref>San Giobbe </ref> (۱۴۷۹م؛ آکادمیا<ref>Accademia </ref>، ونیز) از تابلوهای رنسانسی<ref>Renaissance</ref> جووانی به‌شمار می‌آید؛ حرکت‌های نرم و غیرمقطع‌ در حجم‌پردازی اندام، در تابلوی ''مریم عذرای آلبرتی''<ref> Madonna degli Alberetti </ref> (آکادمیا)، با هنر [[جورجونه، دا کاسل فرانکو (۱۴۷۵ـ۱۵۱۰م)|جورجونه]]<ref>Giorgione </ref> و [[تیسین]]<ref>Titian</ref>، شاگردانش، هم‌خوان است. شمارِ محدود آثار باقی‌مانده از یاکوپو، به‌شیوه‌ای ساده و بی‌پیرایه اجرا شده‌اند. بیشتر به‌سبب طراحی‌هایش از پیکره و منظره، و نیز ژرفانمایی‌های معمارانه‌اش شهرت یافت؛ پسرش بعدها از طراحی‌های او استفاده کرد. امپراتور [[فردریک سوم (۱۴۱۵ـ۱۴۹۳م)|فردریک سوم]]، جنتیله بلینی، پسرِ یاکوپو، را در ۱۴۶۹م به مقام کنت دربار منصوب کرد، و در ۱۴۷۹م برای تک‌چهره‌سازی از سلطان محمد دوم<ref> Sultan Muhammad II </ref>، به [[قسطنطنیه]]<ref>Constantinople </ref> فرستاد. در ۱۴۷۴م شماری مجموعۀ تاریخی برای کاخ فرمانروای ونیز اجرا کرد که بعدها از بین رفت. آثار بر‌جامانده از جنتیله عبارت‌اند از نقاشی‌هایی از مراسم ونیزی و کاروان‌های شادی که مناظر مسحورکننده‌ای از ونیزند؛ ازجمله تابلوی ''رژه در میدان سان مارکو''<ref>Procession in the Piazza S Marco </ref>(آکادمیا، ونیز). تابلوی ''قدیس مرقس در حال موعظه در اسکندریه''<ref>St Mark Preaching at Alexandria </ref> (بررا<ref>Brera</ref>، میلان) ناتمام ماند و برادرش آن را تکمیل کرد. جووانی تا سالخوردگی برای ساختمان‌های عمومی و کلیساهای ونیز و شهرهای دیگر نقاشی ‌می‌کرد، که از آن میان چندین نقاشی محرابی از روایت ''مریم عذرا و مسیح کودک''<ref> Madonna and Child </ref> برای کلیساهای [[سان پیترو، کلیسای جامع|سان پیِترو مارتیره]]<ref>S Pietro Martire </ref>، مورانو<ref>Murano
 </ref>، کلیسای فراری<ref>Frari
-</ref> و کلیسای سان زاکاریا<ref>S Zaccaria </ref> درخور ذکرند. اثر ''ضیافت خدایان''<ref>The Feast of the Gods</ref> (۱۵۱۴، واشینگتن) مضمونی اساطیری دارد که جووانّی آن را در اواخر عمر آفرید و احتمالاً بخشی از آن را تیسین نقاشی کرده است.
+</ref> و کلیسای سان زاکاریا<ref>S Zaccaria </ref> درخور ذکرند. اثر ''ضیافت خدایان''<ref>The Feast of the Gods</ref> (۱۵۱۴م، [[واشینگتن (انگلستان)|واشینگتن]]) مضمونی اساطیری دارد که جووانّی آن را در اواخر عمر آفرید و احتمالاً بخشی از آن را تیسین نقاشی کرده است.
 &nbsp;