شاه آبادی، محمدعلی (اصفهان ۱۲۹۲ـ تهران ۱۳۶۹ق): تفاوت میان نسخه‌ها

محمّدعلی شاه‌آبادی;
زادروز	اصفهان 1292ق;
درگذشت	تهران 1369ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	حکیم
شغل و تخصص های دیگر	عارف
آثار	رشحات‌البحار
گروه مقاله	عرفان
خویشاوندان سرشناس	میرزا محمدجواد مجتهد اصفهانی (پدر)

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۰۸

شاه‌آبادی، محمدعلی (اصفهان ۱۲۹۲ـ تهران ۱۳۶۹ق)

حکیم و عارف اخلاقی‌مشرب و پارسای معاصر ایرانی. فرزند میرزا محمدجواد مجتهد اصفهانی بود. نخست، از محضر پدر، که درشمار شاگردان صاحب جواهر بود، و نیز برادر بزرگش، آقا میرزا احمد ،که پیش از بلوغ به اجتهاد رسید ، استفاده کرد. آن‌گاه راهی تهران شد و درشمار تلامیذ آقا هاشم اشکوری و حاج میرزا حسن آشتیانی قرار گرفت. در نجف اشرف نیز محضر آخوند خراسانی و میرزای شیرازی دوم را دریافت. از ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۴ در قم، به تدریس و ارشاد مستعدان پرداخت، آن‌گاه به تهران بازگشت و در خیابان شاه‌آباد مسکن گزید. لقب شاه‌آبادی ایشان نیز نتیجۀ همین توطّن است. رشحات‌البحار مشتمل بر رساله‌های ایمان و رجعت، انسان و فطرت و قرآن و عترت مشهورترین اثر قلمی ایشان است. شماری از معاصرین نیز محضر ایشان را دریافته‌اند که از آن میان می‌توان به امام خمینی (ره)‌، آخوند ملاعلی همدانی، میرزا عبدالکریم روشن اشاره کرد. در شهر ری، در مقبرۀ شیخ ابوالفتوح رازی به خاک سپرده شد.

@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}<p>حکیم و عارف اخلاقی‌مشرب و پارسای معاصر ایرانی. فرزند میرزا محمدجواد مجتهد اصفهانی بود. نخست، از محضر پدر، که درشمار شاگردان صاحب ''جواهر'' بود، و نیز برادر بزرگش، آقا میرزا احمد ،که پیش از بلوغ به اجتهاد رسید ، استفاده کرد. آن‌گاه راهی تهران شد و درشمار تلامیذ آقا هاشم اشکوری و حاج میرزا حسن آشتیانی قرار گرفت. در نجف اشرف نیز محضر آخوند خراسانی و میرزای شیرازی دوم را دریافت. از ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۴ در قم، به تدریس و ارشاد مستعدان پرداخت، آن‌گاه به تهران بازگشت و در خیابان شاه‌آباد مسکن گزید. لقب شاه‌آبادی ایشان نیز نتیجۀ همین توطّن است. ''رشحات‌البحار'' مشتمل بر رساله‌های ایمان و رجعت، انسان و فطرت و قرآن و عترت مشهورترین اثر قلمی ایشان است. شماری از معاصرین نیز محضر ایشان را دریافته‌اند که از آن میان می‌توان به امام خمینی (ره)‌، آخوند ملاعلی همدانی، میرزا عبدالکریم روشن اشاره کرد. در شهر ری، در مقبرۀ شیخ ابوالفتوح رازی به‌خاک سپرده شد.</p>
+}}<p>حکیم و عارف اخلاقی‌مشرب و پارسای معاصر ایرانی. فرزند میرزا محمدجواد مجتهد اصفهانی بود. نخست، از محضر پدر، که درشمار شاگردان [[صاحب جواهر|صاحب ''جواهر'']] بود، و نیز برادر بزرگش، آقا میرزا احمد ،که پیش از بلوغ به [[اجتهاد]] رسید ، استفاده کرد. آن‌گاه راهی تهران شد و درشمار تلامیذ [[اشکوری، میرزا هاشم ( ـ تهران ۱۳۳۲ق)|آقا هاشم اشکوری]] و [[حاج میرزا حسن آشتیانی]] قرار گرفت. در [[نجف|نجف اشرف]] نیز محضر [[آخوند خراسانی]] و میرزای شیرازی دوم را دریافت. از ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۴ در قم، به تدریس و ارشاد مستعدان پرداخت، آن‌گاه به تهران بازگشت و در [[خیابان شاه آباد|خیابان شاه‌آباد]] مسکن گزید. لقب شاه‌آبادی ایشان نیز نتیجۀ همین توطّن است. ''رشحات‌البحار'' مشتمل بر رساله‌های ایمان و رجعت، انسان و فطرت و قرآن و عترت مشهورترین اثر قلمی ایشان است. شماری از معاصرین نیز محضر ایشان را دریافته‌اند که از آن میان می‌توان به [[امام خمینی]] (ره)‌، آخوند ملاعلی همدانی، [[روشن، عبدالکریم (تهران ح ۱۲۸۲ـ همان جا ۱۳۷۱ش)|میرزا عبدالکریم روشن]] اشاره کرد. در [[ری، شهر|شهر ری]]، در مقبرۀ [[ابوالفتوح رازی، حسین بن علی|شیخ ابوالفتوح رازی]] به خاک سپرده شد.</p>
 <br><!--26032000-->
 [[رده:عرفان]]
 [[رده:اشخاص و فرقه ها]]