دباغ، مرضیه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =مرضیه دباغ | |عنوان =مرضیه دباغ | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>بانوی فعال سیاسی ایرانی، نخستین زن فرماندۀ سپاه [[همدان، شهر|همدان]] و نمایندۀ [[مجلس شورای اسلامی]]. تحصیلات خود را در مکتبخانهای در همدان آغاز کرد و پس از ازدواج با محمدحسن دباغی مدتی علوم حوزوی خواند. آشنایی او با روحانی مبارزی به نام آیتالله [[سعیدی، محمدرضا (نوغان ۱۳۰۸ـ تهران ۱۳۴۹ش)|سید محمدرضا سعیدی]] سبب شد به مسائل سیاسی علاقهمند شود. وی در دهۀ ۱۳۴۰ش فعالیتهای سیاسی داشت و در ۱۳۵۲ش به همراه دخترش دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفت که به علت نیاز به عمل جراحی آزاد شد. در ۱۳۵۳ش به خارج کشور رفت و در [[لبنان]] و [[سوریه]] به گروه روحانیت مبارز، به رهبری شیخ [[منتظری، محمدعلی (۱۳۲۳ـ۱۳۶۰ش)|محمد منتظری]]، پیوست. همچنین بارها به [[عراق]] سفر کرد و به خدمت [[امام خمینی|امامخمینی]] رسید. در زمان مهاجرت امام به [[پاریس، شهر|پاریس]]، وظایف اندرونی بیت امام را عهدهدار بود. پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، به ایران بازگشت و در مصدر برخی امور قرار گرفت. وی در مقام نخستین و تنها فرماندۀ زن سپاهی، فرماندهی سپاه همدان را برعهده داشت. برخی دیگر از مسئولیتهایش عبارتاند از مسئولیت بسیج خواهران، نمایندگی مجلس شورای اسلامی و عضویت در هیئت نمایندگی امام در سفر به شوروی همراه با آیتالله [[جوادی آملی، عبدالله (۱۳۱۲ش)|جوادی آملی]] و [[لاریجانی، محمدجواد (نجف ۱۳۳۰ش)|محمدجواد اردشیر لاریجانی]]. کتاب خاطرات او در ۱۳۸۱ش منتشر شده است.</p> | }} | ||
[[پرونده:مرضيه دباغ.jpg|بندانگشتی|مرضيه دباغ]] | |||
دَبّاغ، مرضیه (همدان ۱۳۱۸ش)<br> | |||
<p>بانوی فعال سیاسی ایرانی، نخستین زن فرماندۀ سپاه [[همدان، شهر|همدان]] و نمایندۀ [[مجلس شورای اسلامی]]. تحصیلات خود را در مکتبخانهای در همدان آغاز کرد و پس از ازدواج با محمدحسن دباغی مدتی علوم حوزوی خواند. آشنایی او با روحانی مبارزی به نام آیتالله [[سعیدی، محمدرضا (نوغان ۱۳۰۸ـ تهران ۱۳۴۹ش)|سید محمدرضا سعیدی]] سبب شد به مسائل سیاسی علاقهمند شود. وی در دهۀ ۱۳۴۰ش فعالیتهای سیاسی داشت و در ۱۳۵۲ش به همراه دخترش دستگیر و مورد شکنجه قرار گرفت که به علت نیاز به عمل جراحی آزاد شد. در ۱۳۵۳ش به خارج کشور رفت و در [[لبنان]] و [[سوریه]] به گروه روحانیت مبارز، به رهبری شیخ [[منتظری، محمدعلی (۱۳۲۳ـ۱۳۶۰ش)|محمد منتظری]]، پیوست. همچنین بارها به [[عراق]] سفر کرد و به خدمت [[امام خمینی|امامخمینی]] رسید. در زمان مهاجرت امام به [[پاریس، شهر|پاریس]]، وظایف اندرونی بیت امام را عهدهدار بود. پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، به ایران بازگشت و در مصدر برخی امور قرار گرفت. وی در مقام نخستین و تنها فرماندۀ زن سپاهی، فرماندهی سپاه همدان را برعهده داشت. برخی دیگر از مسئولیتهایش عبارتاند از مسئولیت بسیج خواهران، نمایندگی مجلس شورای اسلامی و عضویت در هیئت نمایندگی امام در سفر به شوروی همراه با آیتالله [[جوادی آملی، عبدالله (۱۳۱۲ش)|جوادی آملی]] و [[لاریجانی، محمدجواد (نجف ۱۳۳۰ش)|محمدجواد اردشیر لاریجانی]]. کتاب خاطرات او در ۱۳۸۱ش منتشر شده است.</p> | |||
<br><!--20062600--> | <br><!--20062600--> | ||
[[رده:انقلاب ها و انقلابیون]] | [[رده:انقلاب ها و انقلابیون]] | ||