پری، یاکوپو (۱۵۶۱ـ۱۶۳۳م): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=یاکوپو پری‌|نام=Jacopo Peri|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۵۶۱م|تاریخ مرگ=۱۶۳۳م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=اپرا و صحنه‌ای. تتیس (۱۶۰۸)، آدونیس (۱۶۱۱)؛ رقابت همراه با موسیقی برتری بانوان (۱۶۲۵)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}پری‌، یاکوپو (۱۵۶۱ـ۱۶۳۳م)(Peri, Jacopo)
[[پرونده:Peri, Jacopo.jpg|بندانگشتی|یاکوپو پری]]


پِری‌، یاکوپو (۱۵۶۱ـ۱۶۳۳)(Peri, Jacopo)
آهنگ‌ساز ایتالیایی. در خدمت [[مدیچی، خاندان|خاندان مدیچی]]<ref>Medici</ref> در [[فلورانس]]<ref>Florence</ref> به‌سر می‌برد. ''ائورودیکه''<ref>''Euridice''</ref> (۱۶۰۰)، اپرای ملودیک تجربی او، فرم اپرا را بنا نهاد و بر [[مونته وردی، کلاودیو جووانی (۱۵۶۷ـ۱۶۴۳م)|مونته‌وردی]]<ref> Monteverdi</ref> تأثیر گذاشت. ''دافنه''<ref>''Dafne'' </ref> (۱۵۹۷)، نخستین اپرای پری، که اکنون مفقود شده است را، نخستین اپرا می‌دانند. پری از شاگردان کریستوفورو مالوتسی<ref>Cristoforo Malvezzi </ref> بود، و بعد از خادمان روحانی کلیسای سان لورنتسو<ref>San Lorenzo </ref> در فلورانس شد. از حدود ۱۵۸۸ با دربار مدیچی ارتباط یافت و بعدها به‌مقام مائسترو دی کاپلا و پیشکاری این خاندان رسید. از اعضای هنرمندان پیشرویی شد که گرد کُنت جووانی باردی<ref>Count Giovanni Bardi</ref> جمع شده بودند، و آهنگ‌سازانی همچون [[کاچینی، جولیو (ح ۱۵۴۶ـ ۱۶۱۸)|جولیو کاچینی]]<ref> Giulio Caccini </ref>، یاکوپو کورسی<ref>Jacopo Corsi </ref>، و [[گالیله یی، وینچنتسو ( ـ۱۵۹۱)|وینچنتسو گالیلئی]]<ref>Vincenzo Galilei </ref>، و نیز اوتاویو رینوچینی<ref>Ottavio Rinuccini</ref> شاعر در میان‌شان به‌چشم می‌خورد. این گروه در تلاش برای احیای نمایش یونانی با نوعی از موسیقی که می‌پنداشتند موسیقی بدیع و هوشمندانۀ یونانی است، اتفاقی به ابداع اپرا رسیدند. آن‌ها [[کنترپوآن|کنترپوان]] را به نفع ملودی و هارمونی بیانگرانه کنار گذاشتند. پری همراه با کاچینی، به تجربه در زمینۀ دکلمۀ موسیقایی با یک همراهی مناسب دست زد و بدین‌ترتیب، آن دو نخستین آهنگ‌سازان رسیتاتیف شناخته شدند. آنان را نخستین آهنگ‌سازان اپرایی جهان نیز می‌توان برشمرد. از‌جمله آثار اوست: اپرا و صحنه‌ای. ''تتیس''<ref>''Tetide'' </ref> (۱۶۰۸)، ''آدونیس''<ref>''Adone'' </ref> (۱۶۱۱)؛ رقابت همراه با موسیقی ''برتری بانوان''<ref>''La Precedenza delle dame'' </ref> (۱۶۲۵)؛ بخش‌هایی از اپراها (همراه با دیگران)، شامل ''نبرد عشق''<ref>''La guerra d’amore'' </ref> و ''فلورا''<ref>''Flora'' </ref> (با گالیانو<ref>Gagliano</ref>)؛ چند باله. آوازی ''شکوه و زاری ایوله''<ref>''Lamento d’Iole'' </ref> برای [[سوپرانو]] و سازها؛ مادریگال‌ها، غزل‌واره‌ها، و آریاها در ''کتاب ترانه''<ref>''Song book''</ref> (۱۶۰۹).
 
----
آهنگ‌ساز ایتالیایی. در خدمت خاندان مدیچی<ref>Medici</ref> در فلورانس<ref>Florence</ref> به‌سر می‌برد. ''ائورودیکه''<ref>''Euridice''</ref> (۱۶۰۰)، اپرای ملودیک تجربی او، فرم اپرا را بنا نهاد و بر مونته‌وردی<ref> Monteverdi</ref> تأثیر گذاشت. ''دافنه''<ref>''Dafne'' </ref> (۱۵۹۷)، نخستین اپرای پری، که اکنون مفقود شده است را، نخستین اپرا می‌دانند. پری از شاگردان کریستوفورو مالوتسی<ref>Cristoforo Malvezzi </ref> بود، و بعد از خادمان روحانی کلیسای سان لورنتسو<ref>San Lorenzo </ref> در فلورانس شد. از حدود ۱۵۸۸ با دربار مدیچی ارتباط یافت و بعدها به‌مقام مائسترو دی کاپلا و پیشکاری این خاندان رسید. از اعضای هنرمندان پیشرویی شد که گرد کُنت جووانی باردی<ref>Count Giovanni Bardi</ref> جمع شده بودند، و آهنگ‌سازانی همچون جولیو کاچینی<ref> Giulio Caccini </ref>، یاکوپو کورسی<ref>Jacopo Corsi </ref>، و وینچنتسو گالیلئی<ref>Vincenzo Galilei </ref>، و نیز اوتاویو رینوچینی<ref>Ottavio Rinuccini</ref> شاعر در میان‌شان به‌چشم می‌خورد. این گروه در تلاش برای احیای نمایش یونانی با نوعی از موسیقی که می‌پنداشتند موسیقی بدیع و هوشمندانۀ یونانی است، اتفاقی به ابداع اپرا رسیدند. آن‌ها کنترپوان را به نفع ملودی و هارمونی بیانگرانه کنار گذاشتند. پری همراه با کاچینی، به تجربه در زمینۀ دکلمۀ موسیقایی با یک همراهی مناسب دست زد و بدین‌ترتیب، آن دو نخستین آهنگ‌سازان رسیتاتیف شناخته شدند. آنان را نخستین آهنگ‌سازان اپرایی جهان نیز می‌توان برشمرد. از‌جمله آثار اوست: اپرا و صحنه‌ای. ''تتیس''<ref>''Tetide'' </ref> (۱۶۰۸)، ''آدونیس''<ref>''Adone'' </ref> (۱۶۱۱)؛ رقابت همراه با موسیقی ''برتری بانوان''<ref>''La Precedenza delle dame'' </ref> (۱۶۲۵)؛ بخش‌هایی از اپراها (همراه با دیگران)، شامل''نبرد عشق''<ref>''La guerra d’amore'' </ref> و ''فلورا''<ref>''Flora'' </ref> (با گالیانو<ref>Gagliano</ref>)؛ چند باله. آوازی ''شکوه و زاری ایوله''<ref>''Lamento d’Iole'' </ref> برای سوپرانو و سازها؛ مادریگال‌ها، غزل‌واره‌ها، و آریاها در ''کتاب ترانه''<ref>''Song book''</ref> (۱۶۰۹).
&nbsp;<!--13120500-->
 
&nbsp;
 
&nbsp;
 
<br/> <!--13120500-->


[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]
[[Category:موسیقی]] [[Category:کلاسیک جهان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۱

یاکوپو پری‌
Jacopo Peri
زادروز ۱۵۶۱م
درگذشت ۱۶۳۳م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار اپرا و صحنه‌ای. تتیس (۱۶۰۸)، آدونیس (۱۶۱۱)؛ رقابت همراه با موسیقی برتری بانوان (۱۶۲۵)
گروه مقاله موسیقی

پری‌، یاکوپو (۱۵۶۱ـ۱۶۳۳م)(Peri, Jacopo)

یاکوپو پری

آهنگ‌ساز ایتالیایی. در خدمت خاندان مدیچی[۱] در فلورانس[۲] به‌سر می‌برد. ائورودیکه[۳] (۱۶۰۰)، اپرای ملودیک تجربی او، فرم اپرا را بنا نهاد و بر مونته‌وردی[۴] تأثیر گذاشت. دافنه[۵] (۱۵۹۷)، نخستین اپرای پری، که اکنون مفقود شده است را، نخستین اپرا می‌دانند. پری از شاگردان کریستوفورو مالوتسی[۶] بود، و بعد از خادمان روحانی کلیسای سان لورنتسو[۷] در فلورانس شد. از حدود ۱۵۸۸ با دربار مدیچی ارتباط یافت و بعدها به‌مقام مائسترو دی کاپلا و پیشکاری این خاندان رسید. از اعضای هنرمندان پیشرویی شد که گرد کُنت جووانی باردی[۸] جمع شده بودند، و آهنگ‌سازانی همچون جولیو کاچینی[۹]، یاکوپو کورسی[۱۰]، و وینچنتسو گالیلئی[۱۱]، و نیز اوتاویو رینوچینی[۱۲] شاعر در میان‌شان به‌چشم می‌خورد. این گروه در تلاش برای احیای نمایش یونانی با نوعی از موسیقی که می‌پنداشتند موسیقی بدیع و هوشمندانۀ یونانی است، اتفاقی به ابداع اپرا رسیدند. آن‌ها کنترپوان را به نفع ملودی و هارمونی بیانگرانه کنار گذاشتند. پری همراه با کاچینی، به تجربه در زمینۀ دکلمۀ موسیقایی با یک همراهی مناسب دست زد و بدین‌ترتیب، آن دو نخستین آهنگ‌سازان رسیتاتیف شناخته شدند. آنان را نخستین آهنگ‌سازان اپرایی جهان نیز می‌توان برشمرد. از‌جمله آثار اوست: اپرا و صحنه‌ای. تتیس[۱۳] (۱۶۰۸)، آدونیس[۱۴] (۱۶۱۱)؛ رقابت همراه با موسیقی برتری بانوان[۱۵] (۱۶۲۵)؛ بخش‌هایی از اپراها (همراه با دیگران)، شامل نبرد عشق[۱۶] و فلورا[۱۷] (با گالیانو[۱۸])؛ چند باله. آوازی شکوه و زاری ایوله[۱۹] برای سوپرانو و سازها؛ مادریگال‌ها، غزل‌واره‌ها، و آریاها در کتاب ترانه[۲۰] (۱۶۰۹).


 

  1. Medici
  2. Florence
  3. Euridice
  4. Monteverdi
  5. Dafne
  6. Cristoforo Malvezzi
  7. San Lorenzo
  8. Count Giovanni Bardi
  9. Giulio Caccini
  10. Jacopo Corsi
  11. Vincenzo Galilei
  12. Ottavio Rinuccini
  13. Tetide
  14. Adone
  15. La Precedenza delle dame
  16. La guerra d’amore
  17. Flora
  18. Gagliano
  19. Lamento d’Iole
  20. Song book