التصفیة فی احوال المتصوفه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


تَصفیةُ فی اَحوالِ‌المُتَصَوِّفه (التَّصفیة...) <br>
التَصفیةُ فی اَحوالِ‌المُتَصَوِّفه <br>
(یا: ''صوفی‌نامه'') نوشتۀ ابوالمظفر منصور بن اردشیر العبّادی، کتابی در تصوف، در قرن ۵ق. کتاب به چهار رکن تقسیم شده است: ۱. مبدأ تصوف و طریقت؛ ۲. درخصوص اعمال که از کارهای مبتدیان سالک و اوساط و منتهیان بحث می‌شود؛ ۳. در احوال ظاهر و باطن سالک؛ ۴. در اصطلاحات و الفاظی مانند نفس و روح، قبض و بسط، عشق و نیز آداب و عادات صوفیان. نثر کتاب ساده و شیواست و در اندک مواردی موزون و مسجّع نگاشته شده و آیات و احادیث فراوان در آن به‌‌کار رفته است. این کتاب با فهارس آیات و احادیث و تصحیح کامل توسط غلامحسین یوسفی در تهران به‌چاپ رسید (۱۳۴۷ش).
(یا: ''صوفی‌نامه'') نوشتۀ ابوالمظفر منصور بن اردشیر العبّادی، کتابی در تصوف، در قرن ۵ق. کتاب به چهار رکن تقسیم شده است: ۱. مبدأ تصوف و طریقت؛ ۲. درخصوص اعمال که از کارهای مبتدیان سالک و اوساط و منتهیان بحث می‌شود؛ ۳. در احوال ظاهر و باطن سالک؛ ۴. در اصطلاحات و الفاظی مانند نفس و روح، قبض و بسط، عشق و نیز آداب و عادات صوفیان. نثر کتاب ساده و شیواست و در اندک مواردی موزون و مسجّع نگاشته شده و آیات و احادیث فراوان در آن به‌‌کار رفته است. این کتاب با فهارس آیات و احادیث و تصحیح کامل توسط غلامحسین یوسفی در تهران به‌چاپ رسید (۱۳۴۷ش).
<br><!--14165800-->
<br><!--14165800-->
[[رده:عرفان]]
[[رده:عرفان]]
[[رده:اصطلاحات، مفاهیم و آثار]]
[[رده:اصطلاحات، مفاهیم و آثار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۰

التَصفیةُ فی اَحوالِ‌المُتَصَوِّفه
(یا: صوفی‌نامه) نوشتۀ ابوالمظفر منصور بن اردشیر العبّادی، کتابی در تصوف، در قرن ۵ق. کتاب به چهار رکن تقسیم شده است: ۱. مبدأ تصوف و طریقت؛ ۲. درخصوص اعمال که از کارهای مبتدیان سالک و اوساط و منتهیان بحث می‌شود؛ ۳. در احوال ظاهر و باطن سالک؛ ۴. در اصطلاحات و الفاظی مانند نفس و روح، قبض و بسط، عشق و نیز آداب و عادات صوفیان. نثر کتاب ساده و شیواست و در اندک مواردی موزون و مسجّع نگاشته شده و آیات و احادیث فراوان در آن به‌‌کار رفته است. این کتاب با فهارس آیات و احادیث و تصحیح کامل توسط غلامحسین یوسفی در تهران به‌چاپ رسید (۱۳۴۷ش).