فرانسیس، سم (۱۹۲۳ـ۱۹۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:33053000-3.jpg|بندانگشتی|سم فرانسیس]] | |||
[[پرونده:33053000-4.jpg|بندانگشتی|شهاب سنگ اثر سم فرانسیس]] | |||
|عنوان = | فِرانسیس، سَم (۱۹۲۳ـ۱۹۹۴م)(Francis, Sam)<br /> {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = سم فرانسیس | |||
|نام = Sam Francis | |نام = Sam Francis | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۰: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =تابلوی آبی میانی شمارۀ 5 ( | |آثار =تابلوی آبی میانی شمارۀ 5 (1960م)؛ تابلوی آبی ـ سیاه (1952م) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه‌سازی جهان | |گروه مقاله =نگارگری و مجسمه‌سازی جهان | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۱: | ||
نقاش و چاپنقشگر<ref>printmaker | نقاش و چاپنقشگر<ref>printmaker | ||
</ref> امریکایی. از نقاشان سرآمد نسل دوم اکسپرسیونیسم انتزاعی<ref>abstract expressionism </ref> بود. در نقاشی‌های پرحرکتش، دو شیوۀ انتزاع<ref>abstract | </ref> امریکایی. از نقاشان سرآمد نسل دوم [[اکسپرسیونیسم انتزاعی]]<ref>abstract expressionism </ref> بود. در نقاشی‌های پرحرکتش، دو شیوۀ انتزاع<ref>abstract | ||
</ref> امریکایی و اروپایی را با هم می‌آمیخت. آوازه‌اش حاصل شکل‌های بزرگ، پاشیده‌شده، و معلّقی است که با اختلاف | </ref> امریکایی و اروپایی را با هم می‌آمیخت. آوازه‌اش حاصل شکل‌های بزرگ، پاشیده‌شده، و معلّقی است که با اختلاف رنگی کمی نسبت به زمینۀ سفید، اجرا می‌کرد؛ همچون تابلوی ''آبی میانی شمارۀ ۵''<ref>''Middle Blue No.5''</ref> (۱۹۶۰م). فرانسیس در آغاز کارش از رهیافت‌های [[استیل، کلیفورد (۱۹۰۴ـ۱۹۸۰)|کلیفورد استیل]]<ref> Clyfford Still </ref> و [[روتکو، مارک (۱۹۰۳ـ۱۹۷۰)|مارک روتکو]]<ref>Mark Rothko </ref> در نقاشی اطواری<ref>gestural painting </ref> تأثیر گرفت، و سبک ساختارمندتر فردی خود را در پاریس پروراند (۱۹۵۰ـ۱۹۵۷م). در آن‌جا با تأثیر از شیوۀ [[تاشیسم|تاشیسمِ]]<ref>Tachisme </ref> فرانسوی، بوم‌های بزرگ تک رنگی را پدید آورد که با لکه‌هایی از رنگ شفاف، و رنگ‌دویده‌های شیاری پوشانده شده بودند، همچون تابلوی ''آبی ـ سیاه''<ref>''Blue-Black'' </ref> (۱۹۵۲م). فرانسیس در سان ماتِئو<ref>San Mateo </ref>، نزدیک [[سان فرانسیسکو|سان فرانسیسکو]]<ref>San Francisco </ref>، به‌دنیا آمد، و نخست در رشته‌های پزشکی و روان‌شناسی در دانشگاه برکلی<ref>Berkeley</ref> درس خواند. از ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۶م در نیروی هوایی امریکا<ref> US Air Force </ref> خدمت کرد، و از ۱۹۴۴م که در سانحۀ سقوط هواپیما در بیمارستان بستری شد، به نقاشی روآورد. مدتی در [[ژاپن]] به‌سر برد، و اسلوب متفکرانۀ ذن بودیسم<ref>Zen Buddhism</ref> را مطالعه کرد که برایش بصیرتی به ارمغان آورد؛ این «خودانگیختگی ارادی» در آثار بعدی‌اش نقش اساسی یافت. | ||
| | ||
---- | ---- | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] | ||
[[Category:قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:قرن 20 - اشخاص]] | ||
<references /> | <references /> | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۹
فِرانسیس، سَم (۱۹۲۳ـ۱۹۹۴م)(Francis, Sam)
| سم فرانسیس Sam Francis | |
|---|---|
| زادروز |
سان ماتِئو 1923م |
| درگذشت | 1994م |
| محل زندگی | امریکا و ژاپن |
| ملیت | امریکایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | رشته‌های پزشکی و روان‌شناسی در دانشگاه برکلی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| شغل و تخصص های دیگر | چاپنقشگر |
| سبک | اکسپرسیونیسم انتزاعی |
| آثار | تابلوی آبی میانی شمارۀ 5 (1960م)؛ تابلوی آبی ـ سیاه (1952م) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه‌سازی جهان |
نقاش و چاپنقشگر[۱] امریکایی. از نقاشان سرآمد نسل دوم اکسپرسیونیسم انتزاعی[۲] بود. در نقاشی‌های پرحرکتش، دو شیوۀ انتزاع[۳] امریکایی و اروپایی را با هم می‌آمیخت. آوازه‌اش حاصل شکل‌های بزرگ، پاشیده‌شده، و معلّقی است که با اختلاف رنگی کمی نسبت به زمینۀ سفید، اجرا می‌کرد؛ همچون تابلوی آبی میانی شمارۀ ۵[۴] (۱۹۶۰م). فرانسیس در آغاز کارش از رهیافت‌های کلیفورد استیل[۵] و مارک روتکو[۶] در نقاشی اطواری[۷] تأثیر گرفت، و سبک ساختارمندتر فردی خود را در پاریس پروراند (۱۹۵۰ـ۱۹۵۷م). در آن‌جا با تأثیر از شیوۀ تاشیسمِ[۸] فرانسوی، بوم‌های بزرگ تک رنگی را پدید آورد که با لکه‌هایی از رنگ شفاف، و رنگ‌دویده‌های شیاری پوشانده شده بودند، همچون تابلوی آبی ـ سیاه[۹] (۱۹۵۲م). فرانسیس در سان ماتِئو[۱۰]، نزدیک سان فرانسیسکو[۱۱]، به‌دنیا آمد، و نخست در رشته‌های پزشکی و روان‌شناسی در دانشگاه برکلی[۱۲] درس خواند. از ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۶م در نیروی هوایی امریکا[۱۳] خدمت کرد، و از ۱۹۴۴م که در سانحۀ سقوط هواپیما در بیمارستان بستری شد، به نقاشی روآورد. مدتی در ژاپن به‌سر برد، و اسلوب متفکرانۀ ذن بودیسم[۱۴] را مطالعه کرد که برایش بصیرتی به ارمغان آورد؛ این «خودانگیختگی ارادی» در آثار بعدی‌اش نقش اساسی یافت.