گاوان کلا (بابل): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «گاوان‌کلا (بابل) Gavan Kola (Babol) روستایی در دهستان گتاب جنوبی، بخش گتاب شهرستان بابل، استان مازندران. این روستا در فاصله 23 کیلومتری جنوب غربی شهر بابل و در ارتفاع ۵۰ متری از سطح دریا قرار دارد. رودخانه متالون از شرق و رودخانه کلارود از غرب این روست...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
گاوان‌کلا (بابل) Gavan Kola (Babol) | گاوان‌کلا (بابل) Gavan Kola (Babol) | ||
روستایی در دهستان گتاب | روستایی در دهستان گتاب جنوبی<ref>South Gatab </ref>، بخش گتاب شهرستان بابل، استان مازندران. این روستا در فاصله 23 کیلومتری جنوب غربی شهر بابل و در ارتفاع ۵۰ متری از سطح دریا قرار دارد. رودخانه متالون از شرق و رودخانه کلارود از غرب این روستا عبور می‌کنند. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ش، جمعیت گاوان‌کلا ۱,۰۶۵نفر بوده است. اهالی این روستا به کشاورزی و باغداری مشغول‌اند و محصولات اصلی شامل برنج، انواع مرکبات و صیفی‌جات است که بخش قابل توجهی از اقتصاد روستا را تشکیل می‌دهد. گاوان‌کلا دارای دبستان، مسجد، حسینیه، سقانفار<ref>سازۀ چوبیِ آیینی در مازندران برای برپایی عزاداری ماه محرم، در دو طبقۀ همکف و بالایی.</ref> و خانه بهداشت است. تکیه گاوان‌کلا که قدمت آن به دوره قاجار بازمی‌گردد، با شماره ۸۸۰۴ در سال ۱۳۸۲ ش به ثبت ملی رسیده است. مردم این روستا به زبان طبری سخن میگویند. | ||
---- | ---- | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:مازندران]] | [[رده:مازندران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۳۳
گاوان‌کلا (بابل) Gavan Kola (Babol)
روستایی در دهستان گتاب جنوبی[۱]، بخش گتاب شهرستان بابل، استان مازندران. این روستا در فاصله 23 کیلومتری جنوب غربی شهر بابل و در ارتفاع ۵۰ متری از سطح دریا قرار دارد. رودخانه متالون از شرق و رودخانه کلارود از غرب این روستا عبور می‌کنند. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ش، جمعیت گاوان‌کلا ۱,۰۶۵نفر بوده است. اهالی این روستا به کشاورزی و باغداری مشغول‌اند و محصولات اصلی شامل برنج، انواع مرکبات و صیفی‌جات است که بخش قابل توجهی از اقتصاد روستا را تشکیل می‌دهد. گاوان‌کلا دارای دبستان، مسجد، حسینیه، سقانفار[۲] و خانه بهداشت است. تکیه گاوان‌کلا که قدمت آن به دوره قاجار بازمی‌گردد، با شماره ۸۸۰۴ در سال ۱۳۸۲ ش به ثبت ملی رسیده است. مردم این روستا به زبان طبری سخن میگویند.