ادیب گرمرودی، محمدحسین (قرن ۱۳ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اَدیب گرمْرودی، محمدحسین (قرن ۱۳ق)<br> | اَدیب گرمْرودی، محمدحسین (قرن ۱۳ق)<br> | ||
<p>نویسنده و شاعر ایرانی. گویند در میانۀ پادشاهی محمدشاه قاجار کتابی به شیوۀ ''مقامات'' بدیع‌الزمان همدانی تألیف کرد که مشتمل بر حکایاتی به نظم و نثر بوده است. مجموعه‌ای از نوشته‌های او به نظم و نثر، که گردآوردۀ علی‌محمد، فرزند گرمرودی است، موجود است. این مجموعه دربردارندۀ دیباچه‌ای به عربی در شرح احوال مؤلف و نیز قصایدی در ستایش و مرثیۀ امامان و بزرگان، نکوهش نجیب‌پاشا در کشتار و چپاول بغداد و شرح دیباچۀ ''شرح نهج‌البلاغۀ'' ابن ابی‌الحدید است.</p> | <p>نویسنده و شاعر ایرانی. گویند در میانۀ پادشاهی [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]] کتابی به شیوۀ ''مقامات'' [[بدیع الزمان همدانی، ابوالفضل احمد (همدان ۳۵۸ـ هرات ۳۹۸ق)|بدیع‌الزمان همدانی]] تألیف کرد که مشتمل بر حکایاتی به نظم و نثر بوده است. مجموعه‌ای از نوشته‌های او به نظم و نثر، که گردآوردۀ علی‌محمد، فرزند گرمرودی است، موجود است. این مجموعه دربردارندۀ دیباچه‌ای به عربی در شرح احوال مؤلف و نیز قصایدی در ستایش و مرثیۀ امامان و بزرگان، نکوهش نجیب‌پاشا در کشتار و چپاول [[بغداد]] و شرح دیباچۀ ''شرح نهج‌البلاغۀ'' [[ابن ابی الحدید، عبدالحمید|ابن ابی‌الحدید]] است.</p> | ||
<br><!--11166600--> | <br><!--11166600--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
[[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | [[رده:ادبیات قدیم – اشخاص]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۱
اَدیب گرمْرودی، محمدحسین (قرن ۱۳ق)
نویسنده و شاعر ایرانی. گویند در میانۀ پادشاهی محمدشاه قاجار کتابی به شیوۀ مقامات بدیع‌الزمان همدانی تألیف کرد که مشتمل بر حکایاتی به نظم و نثر بوده است. مجموعه‌ای از نوشته‌های او به نظم و نثر، که گردآوردۀ علی‌محمد، فرزند گرمرودی است، موجود است. این مجموعه دربردارندۀ دیباچه‌ای به عربی در شرح احوال مؤلف و نیز قصایدی در ستایش و مرثیۀ امامان و بزرگان، نکوهش نجیب‌پاشا در کشتار و چپاول بغداد و شرح دیباچۀ شرح نهج‌البلاغۀ ابن ابی‌الحدید است.