اشتورم، تئودور (۱۸۱۷ـ۱۸۸۸م): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان = | |عنوان =تئودور اشتورم | ||
|نام =Theodor Storm | |نام =Theodor Storm | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:11355900-1.jpg|بندانگشتی|تئودور اشتورم]] | [[پرونده:11355900-1.jpg|بندانگشتی|تئودور اشتورم]] | ||
اِشْتورم، تِئودور ( | اِشْتورم، تِئودور (۱۸۱۷ـ۱۸۸۸م)(Storm, Theodor)<br /> | ||
شاعر و نویسندۀ آلمانی داستان کوتاه. نخستین آثار ادبی خود، ''شعرها''<ref>''Gedichte/Poems''</ref> و داستان «''ایمنزه''<ref>''Immensee''</ref>» (ترجمه فارسی «''ایمنسی''») را در ۱۸۵۲ نوشت. آخرین داستان کوتاه او، «''سوار بر اسب سفید''<ref>''Der Schimmelreiter''</ref>» (۱۸۸۸)، تراژدی خوش‌ساختی دربارۀ مبارزۀ بیهودۀ شخصیتی مغرور و مهجور علیه سرنوشت و نیروهای طبیعت است. در این اثر نیز همچون آثار دیگر او، مفهوم عمیقی از [[مالیخولیا]] و شکست حاکم است. | شاعر و نویسندۀ آلمانی داستان کوتاه. نخستین آثار ادبی خود، ''شعرها''<ref>''Gedichte/Poems''</ref> و داستان «''ایمنزه''<ref>''Immensee''</ref>» (ترجمه فارسی «''ایمنسی''») را در ۱۸۵۲ نوشت. آخرین داستان کوتاه او، «''سوار بر اسب سفید''<ref>''Der Schimmelreiter''</ref>» (۱۸۸۸)، تراژدی خوش‌ساختی دربارۀ مبارزۀ بیهودۀ شخصیتی مغرور و مهجور علیه سرنوشت و نیروهای طبیعت است. در این اثر نیز همچون آثار دیگر او، مفهوم عمیقی از [[مالیخولیا]] و شکست حاکم است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۲
| تئودور اشتورم Theodor Storm | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۱۷م |
| درگذشت | ۱۸۸۸م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | داستان کوتاه نویس |
| آثار | سوار بر اسب سفید (۱۸۸۸) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
اِشْتورم، تِئودور (۱۸۱۷ـ۱۸۸۸م)(Storm, Theodor)
شاعر و نویسندۀ آلمانی داستان کوتاه. نخستین آثار ادبی خود، شعرها[۱] و داستان «ایمنزه[۲]» (ترجمه فارسی «ایمنسی») را در ۱۸۵۲ نوشت. آخرین داستان کوتاه او، «سوار بر اسب سفید[۳]» (۱۸۸۸)، تراژدی خوش‌ساختی دربارۀ مبارزۀ بیهودۀ شخصیتی مغرور و مهجور علیه سرنوشت و نیروهای طبیعت است. در این اثر نیز همچون آثار دیگر او، مفهوم عمیقی از مالیخولیا و شکست حاکم است.