بارو، ژان ـ لوئی: تفاوت میان نسخه‌ها

Jean-Louis Barrault
ژان ـ لوئی بارو; Jean-Louis Barrault
زادروز	۱۹۱۰م;
درگذشت	۱۹۹۴م
ملیت	فرانسوی
شغل و تخصص اصلی	کارگردان تئاتر
شغل و تخصص های دیگر	بازیگر
آثار	سمفونی رؤیایی (۱۹۴۲)، چرخ و فلک (۱۹۵۰)، بچه‌های بهشت (۱۹۴۵)
گروه مقاله	تئاتر
خویشاوندان سرشناس	مادلن رنو (همسرش)

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۰۵

بارو، ژان ـ لوئی (۱۹۱۰ـ۱۹۹۴م)(Barrault, Jean-Louis)

کارگردان تئاتر و بازیگر فرانسوی. در فیلم‌هایی همچون سمفونی رؤیایی^[۱] (۱۹۴۲م)، چرخ و فلک^[۲] (۱۹۵۰م)، و در نقش باپتیست^[۳]، هنرمند پانتومیم، در فیلم کلاسیک بچه‌های بهشت^[۴] (۱۹۴۵م)، ساختۀ مارسل کارنه^[۵]، بازی کرده است. بارو از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۶ تهیه‌کننده و مدیر تئاتر کمدی فرانسز^[۶] بود و در ۱۹۴۶م با همکاری مادلن رنو^[۷]، همسرش، شرکت رنو بارو^[۸] را در تئاتر مارینیی^[۹] تأسیس کرد. در ۱۹۵۸م مدیر تئاتر دو فرانس^[۱۰] (اودئون^[۱۱] سابق) شد و نمایش‌های فراوانی را در آن‌جا بر روی صحنه برد، از جمله کرگدن^[۱۲]، اثر اوژن یونسکو^[۱۳]، که نقش اول را خود او به‌عهده داشت. در ۱۹۶۸م به دلیل بیانیه‌هایی که در شورش‌های دانشجویی این سال منتشر ساخت از سمت خود برکنار شد؛ دانشجویان در آن شورش‌ها ساختمان تئاتر را ویران کردند و از اتفاقات جالب توجه این‌که اجرای جدید برنامۀ افتتاحیۀ این تئاتر سرطلایی^[۱۴]، اقتباسی از منظومۀ حماسی جوانان خشمگین^[۱۵]، سرودۀ کلودل آخرین برنامه بارو و رنو در آن‌جا بود. ولی در پاریس و دیگر کشورهای جهان کار تئاتر را ادامه داد. از به یادماندنی‌ترین این نمایش‌ها، کریستوف کلمب^[۱۶]، اثر کلودل بود که بر روی عرشۀ کشتی سانتا ماریا^[۱۷] اجرا شد: بادبان کشتی را برافراشتند و از آن همچون پردۀ بزرگ سینما استفاده کردند.

↑ La Symphonie fantastique
↑ La Ronde
↑ Baptiste
↑ Les Enfants du Paradis
↑ Marcel Carné
↑ Comédie Française
↑ Madeleine Renaud
↑ Compagnie Renaud Barrault
↑ Marigny Theatre
↑ Théâtre de France
↑ Odéon
↑ Rhinocéros
↑ Eugène Ionesco
↑ Tête d’Or/Golden Head
↑ Angry Young Men
↑ Christophe Colombe
↑ Santa Maria

[1] La Symphonie fantastique

[2] La Ronde

[3] Baptiste

[4] Les Enfants du Paradis

[5] Marcel Carné

[6] Comédie Française

[7] Madeleine Renaud

[8] Compagnie Renaud Barrault

[9] Marigny Theatre

[10] Théâtre de France

[11] Odéon

[12] Rhinocéros

[13] Eugène Ionesco

[14] Tête d’Or/Golden Head

[15] Angry Young Men

[16] Christophe Colombe

[17] Santa Maria

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

@@ خط ۲۱: / خط ۲۱: @@
 |آثار =سمفونی رؤیایی (۱۹۴۲)، چرخ و فلک (۱۹۵۰)، بچه‌های بهشت (۱۹۴۵)
 |خویشاوندان سرشناس =مادلن رنو (همسرش)
-|گروه مقاله =تیاتر
+|گروه مقاله =تئاتر
 |دوره =
 |فعالیت های مهم =
@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 }}
 [[پرونده:12040400-1 .jpg|بندانگشتی|ژان - لوئی بارو]]
-بارو، ژان ـ لوئی (۱۹۱۰ـ۱۹۹۴)(Barrault, Jean-Louis)
+بارو، ژان ـ لوئی (۱۹۱۰ـ۱۹۹۴م)(Barrault, Jean-Louis)
-کارگردان تئاتر و بازیگر فرانسوی. در فیلم‌هایی همچون ''سمفونی رؤیایی<ref>La Symphonie fantastique</ref>''&nbsp;(۱۹۴۲)، ''چرخ و فلک<ref>La Ronde</ref>''&nbsp;(۱۹۵۰)، و در نقش باپتیست<ref>Baptiste </ref>، هنرمند [[پانتومیم]]، در فیلم کلاسیک ''بچه‌های بهشت<ref>Les Enfants du Paradis</ref>''&nbsp;(۱۹۴۵)، ساختۀ [[مارسل کارنه (۱۹۰۶ـ۱۹۹۶)|مارسل کارنه]]<ref>Marcel Carné</ref>، بازی کرده است. بارو از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۶ تهیه‌کننده و مدیر تئاتر [[کمدی فرانسز]]<ref>Comédie Française</ref>&nbsp;بود و در ۱۹۴۶ با همکاری [[رنو، مادلن (۱۹۰۳ـ۱۹۹۴)|مادلن رنو]]<ref>Madeleine Renaud</ref>، همسرش، شرکت رنو بارو<ref>Compagnie Renaud Barrault</ref>&nbsp;را در تئاتر مارینیی<ref>Marigny Theatre</ref>&nbsp;تأسیس کرد. در ۱۹۵۸ مدیر تئاتر دو فرانس<ref>Théâtre de France</ref>&nbsp;(اودئون<ref>Odéon </ref>&nbsp;سابق) شد و نمایش‌های فراوانی را در آن‌جا بر روی صحنه برد، از جمله ''کرگدن<ref>Rhinocéros </ref>''، اثر [[یونسکو، اوژن (۱۹۱۲ـ۱۹۹۴)|اوژن یونسکو]]<ref>Eugène Ionesco</ref>، که نقش اول را خود او به‌عهده داشت. در ۱۹۶۸ به دلیل بیانیه‌هایی که در شورش‌های دانشجویی این سال منتشر ساخت از سمت خود برکنار شد؛ دانشجویان در آن شورش‌ها ساختمان تئاتر را ویران کردند و از اتفاقات جالب توجه این‌که اجرای جدید برنامۀ افتتاحیۀ این تئاتر ''سرطلایی<ref>Tête d’Or/Golden Head</ref>''، اقتباسی از منظومۀ حماسی ''جوانان خشمگین<ref>Angry Young Men</ref>''، سرودۀ [[کلودل، پل (۱۸۶۸ـ۱۹۵۵)|کلودل]] آخرین برنامه بارو و رنو در آن‌جا بود. ولی در [[پاریس، شهر|پاریس]] و دیگر کشورهای جهان کار تئاتر را ادامه داد. از به یادماندنی‌ترین این نمایش‌ها، ''کریستوف کلمب<ref>Christophe Colombe</ref>''، اثر کلودل بود که بر روی عرشۀ کشتی ''سانتا ماریا<ref>Santa Maria</ref>''&nbsp;اجرا شد: بادبان کشتی را برافراشتند و از آن همچون پردۀ بزرگ سینما استفاده کردند.
+کارگردان تئاتر و بازیگر فرانسوی. در فیلم‌هایی همچون ''سمفونی رؤیایی<ref>''La Symphonie fantastique''</ref>'' (۱۹۴۲م)، ''چرخ و فلک<ref>''La Ronde''</ref>'' (۱۹۵۰م)، و در نقش باپتیست<ref>Baptiste </ref>، هنرمند [[پانتومیم]]، در فیلم کلاسیک ''بچه‌های بهشت<ref>''Les Enfants du Paradis''</ref>'' (۱۹۴۵م)، ساختۀ [[مارسل کارنه (۱۹۰۶ـ۱۹۹۶)|مارسل کارنه]]<ref>Marcel Carné</ref>، بازی کرده است. بارو از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۶ تهیه‌کننده و مدیر تئاتر [[کمدی فرانسز]]<ref>Comédie Française</ref> بود و در ۱۹۴۶م با همکاری [[رنو، مادلن (۱۹۰۳ـ۱۹۹۴)|مادلن رنو]]<ref>Madeleine Renaud</ref>، همسرش، شرکت رنو بارو<ref>Compagnie Renaud Barrault</ref> را در تئاتر مارینیی<ref>Marigny Theatre</ref> تأسیس کرد. در ۱۹۵۸م مدیر تئاتر دو فرانس<ref>Théâtre de France</ref> (اودئون<ref>Odéon </ref> سابق) شد و نمایش‌های فراوانی را در آن‌جا بر روی صحنه برد، از جمله ''کرگدن<ref>''Rhinocéros'' </ref>''، اثر [[یونسکو، اوژن (۱۹۱۲ـ۱۹۹۴)|اوژن یونسکو]]<ref>Eugène Ionesco</ref>، که نقش اول را خود او به‌عهده داشت. در ۱۹۶۸م به دلیل بیانیه‌هایی که در شورش‌های دانشجویی این سال منتشر ساخت از سمت خود برکنار شد؛ دانشجویان در آن شورش‌ها ساختمان تئاتر را ویران کردند و از اتفاقات جالب توجه این‌که اجرای جدید برنامۀ افتتاحیۀ این تئاتر ''سرطلایی<ref>''Tête d’Or/Golden Head''</ref>''، اقتباسی از منظومۀ حماسی ''جوانان خشمگین<ref>''Angry Young Men''</ref>''، سرودۀ [[کلودل، پل (۱۸۶۸ـ۱۹۵۵)|کلودل]] آخرین برنامه بارو و رنو در آن‌جا بود. ولی در [[پاریس، شهر|پاریس]] و دیگر کشورهای جهان کار تئاتر را ادامه داد. از به یادماندنی‌ترین این نمایش‌ها، ''کریستوف کلمب<ref>''Christophe Colombe''</ref>''، اثر کلودل بود که بر روی عرشۀ کشتی ''سانتا ماریا<ref>''Santa Maria''</ref>'' اجرا شد: بادبان کشتی را برافراشتند و از آن همچون پردۀ بزرگ سینما استفاده کردند.
 &nbsp;