اسودبرگ، تئودور: تفاوت میان نسخه‌ها

Theodor Svedberg
تئودور اسودبرگ; Theodor Svedberg
زادروز	حوالی گِوْله ۱۸۸۴م;
درگذشت	۱۹۷۱م
ملیت	سوئدی
تحصیلات و محل تحصیل	اوپسالا
شغل و تخصص اصلی	شیمی دان
گروه مقاله	شیمی و بیوشیمی
جوایز و افتخارات	جایزه نوبل شیمی (۱۹۲۶)

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۸

اِسْوِدْبِرگ، تِئودور (۱۸۸۴ـ۱۹۷۱م)(Svedberg, Theodor)

شیمی‌دان سوئدی. در ۱۹۲۳م، برای نخستین‌بار اولتراسانتریفوژ^[۱] را ساخت که ماشینی برای جداسازی سریع ذرات براساس جرم آن‌هاست. با این وسیله می‌توان حضور آلودگی‌ها را در نمونه‌ای از پروتئین^[۲] تازه ظاهر ساخت و پلیمر‌های بلندزنجیره^[۳] گوناگون را از هم جدا کرد. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۶م به‌سبب بررسی سیستم‌های پاشیده^[۴] به او اعطا شد. در حوالی گِوْله^[۵] زاده شد و در اوپسالا^[۶] درس خواند. از ۱۹۱۲ تا ۱۹۴۹م، در مقام استاد و از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۷م، در مقام رئیس انستیتوی شیمی هسته‌ای^[۷] در اوپسالا فعالیت می‌کرد. تعدادی از ارگانوسول‌های^[۸] جدید را از حدود ۳۰ فلز تهیه کرد. او با استفاده از یک اولترامیکروسکوپ^[۹] ذرات را در این سول^[۱۰]ها مطالعه و نظریۀ آلبرت اینشتین را دربارۀ حرکت براونی^[۱۱] تأیید کرد. او کشف کرد که توریوم ـ X‌‌‌^[۱۲]، که اکنون با نام سربِ ۲۰۸^[۱۳] شناخته می‌شود، با سرب و نمک‌های باریوم^[۱۴]، و نه با ترکیبات دیگر، متبلور می‌شود. به این ترتیب، او پیش از شیمی‌دان انگلیسی، فریدریک سُدی^[۱۵]، امکان حضور ایزوتوپ‌ها را مطرح کرد. در ۱۹۲۳م، دریافت که شیمی در زمینۀ تشکیل تصاویر پنهان در امولسیون‌های عکاسی^[۱۶] نیز نقش دارد. او با تحقیق در زمینۀ پلیمر‌های سنتزی^[۱۷] میکروسکوپ الکترونی^[۱۸] را برای مطالعۀ سلولز^[۱۹] مصنوعی و طبیعی، تکنیک‌های پراش اشعۀ ایکس^[۲۰] را برای بررسی فیبرهای سلولزی^[۲۱]، و پراش الکترونی^[۲۲] را برای آنالیز میسل‌های کلوئیدی^[۲۳] و بلورک‌ها^[۲۴] به‌کار برد.

↑ ultracentrifuge
↑ protein
↑ long-chain polymers
↑ dispersed systems
↑ Gävle
↑ Uppsula
↑ Institute of Nuclear Chemistry
↑ organosols
↑ ultramicroscope
↑ sol
↑ Brownian movement
↑ thorium-X
↑ lead-208
↑ barium salts
↑ Frederick Soddy
↑ photographic emulsions
↑ synthetic polymers
↑ electron microscopy
↑ cellulose
↑ X-ray diffraction techniques
↑ cellulose fibres
↑ electron diffraction
↑ colloidal micelles
↑ crystallites

[1] ultracentrifuge

[2] rotein

[3] -chain polymers

[4] spersed systems

[5] Gävle

[6] Uppsula

[7] Institute of Nuclear Chemistry

[8] rganosols

[9] ultramicroscope

[10] sol

[11] Brownian movement

[12] thorium-X

[13] -208

[14] rium salts

[15] Frederick Soddy

[16] tographic emulsions

[17] synthetic polymers

[18] tron microscopy

[19] ulose

[20] X-ray diffraction techniques

[21] ulose fibres

[22] tron diffraction

[23] ↑ colloidal micelles

[24] rystallites

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]

[۲۴]

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 }}
 [[پرونده:11336000.jpg|بندانگشتی|تئودور اسودبرگ]]
-شیمی‌دان سوئدی. در ۱۹۲۳م، برای نخستین‌بار اولتراسانتریفوژ<ref>ultracentrifuge</ref> را ساخت که ماشینی برای جداسازی سریع ذرات براساس جرم آن‌هاست. با این وسیله می‌توان حضور آلودگی‌ها را در نمونه‌ای از [[پروتیین|پروتئین]]<ref>protein</ref> تازه ظاهر ساخت و پلیمر‌های بلندزنجیره<ref>long-chain polymers</ref> گوناگون را از هم جدا کرد. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۶م به‌سبب بررسی سیستم‌های پاشیده<ref>dispersed systems</ref> به او اعطا شد. در حوالی گِوْله<ref>Gävle</ref> زاده شد و در [[اوپسالا، شهر|اوپسالا]]<ref>Uppsula</ref> درس خواند. از ۱۹۱۲ تا ۱۹۴۹م، در مقام استاد و از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۷م، در مقام رئیس انستیتوی شیمی هسته‌ای<ref>Institute of Nuclear Chemistry</ref> در اوپسالا فعالیت می‌کرد. تعدادی از ارگانوسول‌های<ref>organosols</ref> جدید را از حدود ۳۰ فلز تهیه کرد. او با استفاده از یک اولترامیکروسکوپ<ref>ultramicroscope</ref> ذرات را در این سول<ref>sol</ref>ها مطالعه و نظریۀ [[اینشتین، آلبرت (۱۸۷۹ـ۱۹۵۵)|آلبرت اینشتین]] را دربارۀ حرکت براونی<ref>Brownian movement</ref> تأیید کرد. او کشف کرد که [[توریوم]] ـ X‌‌‌<ref>thorium-X</ref>، که اکنون با نام سربِ ۲۰۸<ref>lead-208</ref> شناخته می‌شود، با سرب و نمک‌های [[باریوم]]<ref>barium salts</ref>، و نه با ترکیبات دیگر، متبلور می‌شود. به این ترتیب، او پیش از شیمی‌دان انگلیسی، [[سدی، فردریک (۱۸۷۷ـ۱۹۵۶)|فریدریک سُدی]]<ref>Frederick Soddy</ref>، امکان حضور [[ایزوتوپ|ایزوتوپ‌]]<nowiki/>ها را مطرح کرد. در ۱۹۲۳م، دریافت که شیمی در زمینۀ تشکیل تصاویر پنهان در امولسیون‌های عکاسی<ref>photographic emulsions</ref> نیز نقش دارد. او با تحقیق در زمینۀ پلیمر‌های سنتزی<ref>synthetic polymers</ref> [[میکروسکوپ الکترونی]]<ref>electron microscopy</ref> را برای مطالعۀ [[سلولز]]<ref>cellulose</ref> مصنوعی و طبیعی، تکنیک‌های پراش [[اشعه ایکس|اشعۀ ایکس]]<ref>X-ray diffraction techniques</ref> را برای بررسی فیبرهای سلولزی<ref>cellulose fibres</ref>، و پراش الکترونی<ref>electron diffraction</ref> را برای آنالیز میسل‌های کلوئیدی<ref>colloidal micelles</ref> و بلورک‌ها<ref>crystallites</ref> به‌کار برد.
+شیمی‌دان سوئدی. در ۱۹۲۳م، برای نخستین‌بار اولتراسانتریفوژ<ref>ultracentrifuge</ref> را ساخت که ماشینی برای جداسازی سریع ذرات براساس جرم آن‌هاست. با این وسیله می‌توان حضور آلودگی‌ها را در نمونه‌ای از [[پروتئین]]<ref>protein</ref> تازه ظاهر ساخت و پلیمر‌های بلندزنجیره<ref>long-chain polymers</ref> گوناگون را از هم جدا کرد. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۲۶م به‌سبب بررسی سیستم‌های پاشیده<ref>dispersed systems</ref> به او اعطا شد. در حوالی گِوْله<ref>Gävle</ref> زاده شد و در [[اوپسالا، شهر|اوپسالا]]<ref>Uppsula</ref> درس خواند. از ۱۹۱۲ تا ۱۹۴۹م، در مقام استاد و از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۷م، در مقام رئیس انستیتوی شیمی هسته‌ای<ref>Institute of Nuclear Chemistry</ref> در اوپسالا فعالیت می‌کرد. تعدادی از ارگانوسول‌های<ref>organosols</ref> جدید را از حدود ۳۰ فلز تهیه کرد. او با استفاده از یک اولترامیکروسکوپ<ref>ultramicroscope</ref> ذرات را در این سول<ref>sol</ref>ها مطالعه و نظریۀ [[اینشتین، آلبرت (۱۸۷۹ـ۱۹۵۵)|آلبرت اینشتین]] را دربارۀ حرکت براونی<ref>Brownian movement</ref> تأیید کرد. او کشف کرد که [[توریوم]] ـ X‌‌‌<ref>thorium-X</ref>، که اکنون با نام سربِ ۲۰۸<ref>lead-208</ref> شناخته می‌شود، با سرب و نمک‌های [[باریوم]]<ref>barium salts</ref>، و نه با ترکیبات دیگر، متبلور می‌شود. به این ترتیب، او پیش از شیمی‌دان انگلیسی، [[سدی، فردریک (۱۸۷۷ـ۱۹۵۶)|فریدریک سُدی]]<ref>Frederick Soddy</ref>، امکان حضور [[ایزوتوپ|ایزوتوپ‌]]<nowiki/>ها را مطرح کرد. در ۱۹۲۳م، دریافت که شیمی در زمینۀ تشکیل تصاویر پنهان در امولسیون‌های عکاسی<ref>photographic emulsions</ref> نیز نقش دارد. او با تحقیق در زمینۀ پلیمر‌های سنتزی<ref>synthetic polymers</ref> [[میکروسکوپ الکترونی]]<ref>electron microscopy</ref> را برای مطالعۀ [[سلولز]]<ref>cellulose</ref> مصنوعی و طبیعی، تکنیک‌های پراش [[اشعه ایکس|اشعۀ ایکس]]<ref>X-ray diffraction techniques</ref> را برای بررسی فیبرهای سلولزی<ref>cellulose fibres</ref>، و پراش الکترونی<ref>electron diffraction</ref> را برای آنالیز میسل‌های کلوئیدی<ref>colloidal micelles</ref> و بلورک‌ها<ref>crystallites</ref> به‌کار برد.
 <br />