تندائی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
تِندائی (Tendai)<br /> همتای ژاپنی مکتب چینی تی‌ین تائی<ref>Tien Tai</ref>، شاخه‌ای از آیین بودا، تأسیس‌شده به‌دست راهبی با نام سائیچو<ref>Saicho </ref> (۷۶۷ـ۸۸۲م)، در ۸۰۵م در ژاپن. تندائی می‌آموزد که هر کس در ذاتش بودایی دارد که باسلوک و انضباط اخلاقی خویش می‌تواند آن را از قوه به فعل درآورد. سائیچو که پس از مرگ به دِنگ‌یو دائیشی<ref>Dengyo Daishi</ref> مشهور شد، نخستین معبدش اِنریاکو ـ جی<ref>Enryaku-ji </ref> را در ۷۸۸م بر فراز کوه هی‌اِئی<ref>Hiei </ref> در شمال شرق کیوتو<ref>Kyoto </ref> بنا کرد و بعدها مکتب تندائی رسماً در آن‌جا تأسیس شد. او خواستار مشارکت فعالانۀ راهبان تندائی در حیات ملی بود. از این‌رو، انریاکو ـ جی رفته‌رفته به پایگاه قدرت آنان، با معابد و املاک فراوان، تبدیل شد. از قرن ۱۱م راهبان مسلح از کوه هی‌ائی به کیوتو سرازیر می‌شدند و از مردم اعانه می‌گرفتند و در سیاست مداخله می‌‌کردند. در جنگ‌های داخلی قرن ۱۶ سپاهیان سردار اودا نوبوناگا<ref>Oda Nobunaga</ref> (۱۵۳۴ـ۱۵۸۲) معبدها را ویران کردند و راهبان را کشتند، اما پس از آن بار دیگر دیرها جایگاه پیشین خود را به‌دست آوردند اگرچه قدرت آن‌ها از بین رفت. ''سوترای نیلوفر''<ref>''Lotus Sutra''</ref> متن مقدس اصلی مکتب تندائی است. به استناد آن، هیچ چیز پایدار نیست و پوچی در نهایت وجه مشترک همه‌چیز است. تندائی مکتبی کاملاً التقاطی است، وجوهی سّری و باطنی هم دارد، و در ملغمۀ آیین‌های شینتو<ref>Shinto</ref> و بودا (ریوبو شینتو<ref>Ryobu Shinto</ref>) سهیم است. | تِندائی (Tendai)<br /> همتای ژاپنی مکتب چینی تی‌ین تائی<ref>Tien Tai</ref>، شاخه‌ای از آیین بودا، تأسیس‌شده به‌دست راهبی با نام سائیچو<ref>Saicho </ref> (۷۶۷ـ۸۸۲م)، در ۸۰۵م در ژاپن. تندائی می‌آموزد که هر کس در ذاتش بودایی دارد که باسلوک و انضباط اخلاقی خویش می‌تواند آن را از قوه به فعل درآورد. سائیچو که پس از مرگ به دِنگ‌یو دائیشی<ref>Dengyo Daishi</ref> مشهور شد، نخستین معبدش اِنریاکو ـ جی<ref>Enryaku-ji </ref> را در ۷۸۸م بر فراز کوه هی‌اِئی<ref>Hiei </ref> در شمال شرق کیوتو<ref>Kyoto </ref> بنا کرد و بعدها مکتب تندائی رسماً در آن‌جا تأسیس شد. او خواستار مشارکت فعالانۀ راهبان تندائی در حیات ملی بود. از این‌رو، انریاکو ـ جی رفته‌رفته به پایگاه قدرت آنان، با معابد و املاک فراوان، تبدیل شد. از قرن ۱۱م راهبان مسلح از کوه هی‌ائی به کیوتو سرازیر می‌شدند و از مردم اعانه می‌گرفتند و در سیاست مداخله می‌‌کردند. در جنگ‌های داخلی قرن ۱۶ سپاهیان سردار اودا نوبوناگا<ref>Oda Nobunaga</ref> (۱۵۳۴ـ۱۵۸۲) معبدها را ویران کردند و راهبان را کشتند، اما پس از آن بار دیگر دیرها جایگاه پیشین خود را به‌دست آوردند اگرچه قدرت آن‌ها از بین رفت. ''سوترای نیلوفر''<ref>''Lotus Sutra''</ref> متن مقدس اصلی مکتب تندائی است. به استناد آن، هیچ چیز پایدار نیست و پوچی در نهایت وجه مشترک همه‌چیز است. تندائی مکتبی کاملاً التقاطی است، وجوهی سّری و باطنی هم دارد، و در ملغمۀ آیین‌های شینتو<ref>Shinto</ref> و بودا (ریوبو شینتو<ref>Ryobu Shinto</ref>) سهیم است. | ||
نیز ← [[ | نیز ← [[تی ین تائی|تی‌ین تائی]] | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۴۸
تِندائی (Tendai)
همتای ژاپنی مکتب چینی تی‌ین تائی[۱]، شاخه‌ای از آیین بودا، تأسیس‌شده به‌دست راهبی با نام سائیچو[۲] (۷۶۷ـ۸۸۲م)، در ۸۰۵م در ژاپن. تندائی می‌آموزد که هر کس در ذاتش بودایی دارد که باسلوک و انضباط اخلاقی خویش می‌تواند آن را از قوه به فعل درآورد. سائیچو که پس از مرگ به دِنگ‌یو دائیشی[۳] مشهور شد، نخستین معبدش اِنریاکو ـ جی[۴] را در ۷۸۸م بر فراز کوه هی‌اِئی[۵] در شمال شرق کیوتو[۶] بنا کرد و بعدها مکتب تندائی رسماً در آن‌جا تأسیس شد. او خواستار مشارکت فعالانۀ راهبان تندائی در حیات ملی بود. از این‌رو، انریاکو ـ جی رفته‌رفته به پایگاه قدرت آنان، با معابد و املاک فراوان، تبدیل شد. از قرن ۱۱م راهبان مسلح از کوه هی‌ائی به کیوتو سرازیر می‌شدند و از مردم اعانه می‌گرفتند و در سیاست مداخله می‌‌کردند. در جنگ‌های داخلی قرن ۱۶ سپاهیان سردار اودا نوبوناگا[۷] (۱۵۳۴ـ۱۵۸۲) معبدها را ویران کردند و راهبان را کشتند، اما پس از آن بار دیگر دیرها جایگاه پیشین خود را به‌دست آوردند اگرچه قدرت آن‌ها از بین رفت. سوترای نیلوفر[۸] متن مقدس اصلی مکتب تندائی است. به استناد آن، هیچ چیز پایدار نیست و پوچی در نهایت وجه مشترک همه‌چیز است. تندائی مکتبی کاملاً التقاطی است، وجوهی سّری و باطنی هم دارد، و در ملغمۀ آیین‌های شینتو[۹] و بودا (ریوبو شینتو[۱۰]) سهیم است.
نیز ← تی‌ین تائی