بهمنگان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بَهْمَنْگان <br> | بَهْمَنْگان <br> | ||
(یا: بَهْمَنْجَنه) جشن ویژۀ دومین روز از ماه بهمن در تقویم زردشتیان. ایرانیان در این روز در بهمنجه آشی به نام دانگو با | (یا: بَهْمَنْجَنه) جشن ویژۀ دومین روز از ماه بهمن در تقویم زردشتیان. ایرانیان در این روز در بهمنجه آشی به نام دانگو با گوشت انواع حیوانات حلالگوشت، غلات و حبوبات و سبزیها میپختند و مهمانی میدادند. همچنین در این روز برای ازدیاد حافظه و بازداشتن چشم بد برگ اسپند را با شیر میخوردند. از دیگر مراسم قابل توجه بهمنگان، رفتن مردم به کوه و دشت به منظور گردآوری گلها و گیاهان دارویی و تهیۀ روغنهای طبی و جمعآوری گیاهان معطر برای تهیۀ بخور بوده است. منابع زردشتی و اسلامی به مبارک بودن ازدواج، خرید و فروش، سفر و بازگشت از سفر، عمارت کردن، بریدن و پوشیدن جامۀ نو، چیدن ناخن، پیراستن موی، حاجت خواستن از خدا و آغاز کردن هر کار در بهمن روز اشاره دارند. بهمنگان تا زمان حملۀ مغول مورد توجه ایرانیان بوده و پس از آن احتمالاً جشن سده که در دهمین روز بهمن برگزار میشود این جشن را بسیار کمرونق کرده است. | ||
بهرغم نقشی که فرشتۀ بهمن ( | بهمن از اَمشاسپندان یا ایزدان مقدس دین زردشتی است که زردشت را به بارگاه اهورامزدا رهنمون شد. سحرخیزی و کشت و کار از صفات ایزد بهمن شمرده میشود و نیز جامۀ سپید و گل یاسمن سفید نمادهای وی هستند. براساس بندهش، زادسپرم و اوستا نخستین آفریدۀ اهورامزدا است که در عالم مینو، رهنمونی پرهیزکاران به بهشت و در جهان مادی حمایت جانوران سودمند را بر عهده دارد. در سالنامههای زردشتی، دومین روز از هر ماه بهمن نام دارد و تقارن روز بهمن از ماه بهمن، روز جشن و شادی است. از لحاظ زبانشناسی بهمن صورت دگرگونشدۀ واژۀ اوستایی وُهُومَهنَه و مرکب از وُهوُ (نیک) و مَهنَه (اندیشه و منش) است. بهرغم نقشی که فرشتۀ بهمن (نیکمنش) در آیین زردشت داشته، چیز چندانی دربارۀ آن نمیدانیم. | ||
---- | ---- | ||