Automoderated users، رباتها، دیوانسالاران، checkuser، مدیران رابط کاربری، moderation، Moderators، پنهانگران، مدیران، userexport، سرویراستار
۴۶٬۷۰۹
ویرایش
فنی زاده، پرویز: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
برخی از نمایشهایی که در آنها بازی کرد، عبارتاند از ''در منطقۀ جنگی''، ''مستأجر''، ''فرانسوا''،'' پرواربندان''، ''وای بر مغلوب''، ''یک نوکر و دو ارباب''، ''[[حسن کچل|حسن کچل]]''، ''مردههای بیکفن و دفن''، ''باغ وحش شیشهای''، ''استثنا و قاعده''، ''سرگذشت مرد خسیس''، ''سرباز لافزن''، ''جعفرخان از فرنگ برگشته''، ''پستخانه''، ''مسافران''، ''گرگها''، و ''شش شخصیت در جستوجوی نویسنده''. | برخی از نمایشهایی که در آنها بازی کرد، عبارتاند از ''در منطقۀ جنگی''، ''مستأجر''، ''فرانسوا''،'' پرواربندان''، ''وای بر مغلوب''، ''یک نوکر و دو ارباب''، ''[[حسن کچل|حسن کچل]]''، ''مردههای بیکفن و دفن''، ''باغ وحش شیشهای''، ''استثنا و قاعده''، ''سرگذشت مرد خسیس''، ''سرباز لافزن''، ''جعفرخان از فرنگ برگشته''، ''پستخانه''، ''مسافران''، ''گرگها''، و ''شش شخصیت در جستوجوی نویسنده''. | ||
نخستین بازیاش در سینما، ایفای نقش روشنفکری پرحرف و مخالفخوان در ''[[خشت و آینه|خشت و آینه]]'' (۱۳۴۴) بود. در ''[[رگبار]]'' (۱۳۵۰) در نقش معلمی مظلوم، حیران، و با حجبوحیا، یکی از شخصیتهای ماندگار سینمای ایران را خلق کرد. نگاه نافذش، که از ویژگیهای ممتاز او بود، با بازی در نقش آقای حکمتی (''رگبار'') و اسماعیل (''[[تنگسیر]]''، ۱۳۵۲) آشکار شد. بسیاری او را بهسبب همین نگاه نافذش ستودند و با همین ویژگی نقشهای تأثیرگذاری در ''[[گوزن ها|گوزنها]]'' (۱۳۵۴) و ''بوف کور'' (۱۳۵۴) ایفا کرد. در این فیلمها به ترسیم شخصیتهایی چندلایه و دارای ویژگیهای فردی پرداخت که تا قبل از آن در سینمای ایران کمتر دیده میشد. همچنین در دو مجموعۀ تلویزیونی [[دایی جان ناپلئون، مجموعه تلویزیونی|''داییجان ناپلئون'']]<nowiki/> (۱۳۵۴)، در نقش مشقاسم و [[سلطان صاحبقران|''سلطان صاحبقران'']] (۱۳۵۵)، در نقش ملیجک استعداد شگفتانگیزی از خود نشان داد، و توانست به کمک [[ | نخستین بازیاش در سینما، ایفای نقش روشنفکری پرحرف و مخالفخوان در ''[[خشت و آینه|خشت و آینه]]'' (۱۳۴۴) بود. در ''[[رگبار]]'' (۱۳۵۰) در نقش معلمی مظلوم، حیران، و با حجبوحیا، یکی از شخصیتهای ماندگار سینمای ایران را خلق کرد. نگاه نافذش، که از ویژگیهای ممتاز او بود، با بازی در نقش آقای حکمتی (''رگبار'') و اسماعیل (''[[تنگسیر]]''، ۱۳۵۲) آشکار شد. بسیاری او را بهسبب همین نگاه نافذش ستودند و با همین ویژگی نقشهای تأثیرگذاری در ''[[گوزن ها|گوزنها]]'' (۱۳۵۴) و ''بوف کور'' (۱۳۵۴) ایفا کرد. در این فیلمها به ترسیم شخصیتهایی چندلایه و دارای ویژگیهای فردی پرداخت که تا قبل از آن در سینمای ایران کمتر دیده میشد. همچنین در دو مجموعۀ تلویزیونی [[دایی جان ناپلئون، مجموعه تلویزیونی|''داییجان ناپلئون'']]<nowiki/> (۱۳۵۴)، در نقش مشقاسم و [[سلطان صاحبقران|''سلطان صاحبقران'']] (۱۳۵۵)، در نقش ملیجک استعداد شگفتانگیزی از خود نشان داد، و توانست به کمک [[تقوایی، ناصر|تقوایی]]<nowiki/> (کارگردان داییجان ناپلئون) و [[حاتمی، علی (تهران ۱۳۲۳ـ۱۳۷۵ش)|حاتمی]]<nowiki/> (کارگردان سلطان صاحبقران) دوشخصیت متفاوت و دشوار را طراحی و اجرا کند، که شاید کمتر کسی قادر به ایفای آنها بود. | ||
فنیزاده در اوج پختگیاش، بر اثر بیماری [[کزاز]] در ۴۲ سالگی در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت. این زندگی کوتاه سرنوشتی بود که برای دخترش، دنیا فنیزاده، که یکی از بهترین عروسکگردانهای ایرانی بود نیز رقم خورد. | فنیزاده در اوج پختگیاش، بر اثر بیماری [[کزاز]] در ۴۲ سالگی در بیمارستان ایرانمهر تهران درگذشت. این زندگی کوتاه سرنوشتی بود که برای دخترش، دنیا فنیزاده، که یکی از بهترین عروسکگردانهای ایرانی بود نیز رقم خورد. | ||