بلوآ: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref>. جمعیت آن 47,092 نفر (۲۰۲۲) و مساحتش 37.46 کیلومتر مربع است. ارتفاع متوسط آن ۷۳ متر از سطح دریاست. اسقف‌نشین و دارای قلعه‌ا‌ی‌ تاریخی است. صنایع آن عبارت‌اند از تولید ظروف‌ چینی، [[جواهرات]]، [[کفش]]، و [[شکلات]]. در این ولایت تجارت [[شراب]]، الوار، و [[غلات (گیاهان)|غله]] رواج بسیار دارد و مرکز مهم جهانگردی در درّۀ لوآر است. بلوآ در قرن ۶م بنا شد؛ تا [[قرون وسطا]] کنت‌های بلوآ از قدرت‌مندترین اشراف فئودال فرانسه بودند. در قرن ۱۴م، بلوآ مقرّ لوئی<ref>Louis F</ref>، دوک اورلئان، پدربزرگ [[لویی دوازدهم|لوئی دوازدهم]]، شد. در ۱۴۹۸م به فرانسه واگذار شد و در قرن ۱۶، بسیاری آن را پایتخت دوم فرانسه می‌دانستند. قلعۀ اولیه شهر در قرن ۱۳م ساخته‌ شد، اما در قرن ۱۶ [[فرانسوای اول (۱۴۹۴م ـ۱۵۴۷)|فرانسوای اول]]<ref>rancis I </ref> آن را به‌شیوۀ [[رنسانس، معماری|رنسانس]]<ref>Renaissance </ref> بازسازی کرد. بعدها، بناهایی به سبک [[گوتیک، معماری|گوتیک]]<ref>Gothic </ref> و [[باروک]] به‌ آن افزوده و به یکی از بزرگ‌ترین بناهای فرانسه تبدیل شد. از قرن ۱۵ تا ۱۷ اقامتگاه سلطنتی، محل تولد دوک [[شارل بلوایی|شارل بلوا]]<ref>Duke Charles of Blois </ref>، و لوئی دوازدهم (۱۴۶۲م)، همچنین محل قتل دوک سوم گیز<ref>3rd Duke of Guise </ref> (۱۵۸۸) بود؛ [[کاترین دو مدیسی]] (مدیچی)<ref>Catherine de Medici</ref>، ملکۀ فرانسه، نیز در ۱۵۸۹ در این شهر درگذشت؛ شهر مزبور محل حبس [[ماری دو مدیسی]]<ref>Marie de Médici</ref>&nbsp;توسط پسرش، [[لویی سیزدهم|لوئی سیزدهم]] بود که پس از دو سال سرانجام از آن‌جا گریخت. گرچه بسیاری از بناهای قدیمی شهر در [[جنگ جهانی دوم]] نابود شدند، برخی از ساختمان‌های گوتیک و رنسانس باقی مانده‌اند. کلیسای سن نیکلا<ref>St-Nicholas</ref>، که در گذشته [[صومعه]] بوده، نمونۀ بارزی از معماریِ قرن ۱۲م است.