جواهرده: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:2042168498.jpg|بندانگشتی|سراسرنمایی از روستا]]
{{الگو: جعبه اطلاعات شهر ایران
| نام فارسی =
|نام لاتین =Bala Marzbal
| نام‌ قدیمی =
| نام دیگر =
| استان = مازندران
| شهرستان =بابل
| بخش = گتاب
| موقعیت = فاصله 15کیلومتری جنوب شهر بابل
| جمعیت = 152نفر (1395ش)
| نوع اقلیم = 
| ارتفاع از سطح دریا =65متر
| تولیدات و صنایع مهم =برنج، انواع مرکبات، صیفی‌جات و تولیدات دامی
| برخی بناهای مهم =
| شهر ها و آبادی های مهم =
|دهستان=گتاب جنوبی}}[[پرونده:2042168498.jpg|بندانگشتی|سراسرنمایی از روستا]]
[[پرونده:2042168498- 2.jpg|بندانگشتی|مسجد آدینۀ جواهرده]]
[[پرونده:2042168498- 2.jpg|بندانگشتی|مسجد آدینۀ جواهرده]]
[[پرونده:2042168498- 3.jpg|بندانگشتی|از مناظر طبیعی روستا]]
[[پرونده:2042168498- 3.jpg|بندانگشتی|از مناظر طبیعی روستا]]

نسخهٔ ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۹

جواهرده
استان مازندران
شهرستان بابل
بخش گتاب
دهستان گتاب جنوبی
جمعیت 152نفر (1395ش)
موقعیت فاصله 15کیلومتری جنوب شهر بابل
ارتفاع از سطح دریا 65متر
تولیدات و صنایع مهم برنج، انواع مرکبات، صیفی‌جات و تولیدات دامی
نام لاتین Bala Marzbal
سراسرنمایی از روستا
مسجد آدینۀ جواهرده
از مناظر طبیعی روستا

جواهرده (Javaher Deh)

آبادی ییلاقی مشهور، از دهستان سخت‏‌سر در بخش مرکزیِ شهرستان رامسر. در فاصلۀ 27کیلومتری جنوب غربی مرکز شهر رامسر و در ارتفاع 18۵0متری از سطح آب‌های آزاد قرار دارد. جواهرده به گویش گیلکی، جورده/ جوردیه تلفظ می‌شود. روستا که در دو کیلومتری رشته‌کوه البرز واقع شده است، اقلیمی معتدل مایل به سرد و مرطوب دارد و همۀ شهرت آن به دلیل آب‌وهوایِ خوشِ ییلاقی، مناظر بکر طبیعی و شکل زیست سنتی بومیان آن است. پیش از رونق گرفتن رامسر (از دورۀ پهلوی اول) در جواهرده بازارهای نمدمالی، کلاه‏‌مالی، کلاه‏‌دوزی، آهنگری، مسگری، قماش و رنگرزی بود و کالاهایی چون سالامبور، موی بز، گل گاوزبان، گیاهان خشک‏‌شدۀ کوهی، چرم، بلور، مغز گردو، کشمش و لبنیات محلی داشت. با سرمایه‌گذاری گستردۀ پهلوی در رونق شهر رامسر، بازار جواهرده به‌تدریج از رونق افتاد و اکنون دارای چند قهوه‏‌خانه، نانوایی، قصابی و میوه‏‌فروشی است.

جواهرده ۱۲ محلۀ قدیمی دارد که «جولاخیل» بزرگ‌ترین محلۀ ده و بعد از آن «اوشیان سر»، «سید محله»، «برشی محله»، «آموسی خیل»، «صیقل محله»، «چاک دشت»، «سراب یا کربلا بنه»، «رمک محله»، «تنگدره»، «فتوک محله»، «کهنه تنگدره» و «شل محله» از دیگر محله‌های این ده به‌شمار می‌روند. جواهرده مسجد آدینه (متعلق به دورۀ پادوسبانیان) و زیارتگاهی به نام امامزاده سیدجعفر دارد. آب شرب روستا را چشمه‌های طبیعی تأمین می‌کند.

برپایۀ سرشماری نفوس و مسکن سال 1395ش، جمعیت جواهرده 29نفر بوده است؛ اما به این جمعیت ساکنِ دائمی باید شمار زیادتری جمعیت فصلی (با توجه به وجود بیش‌تر از 2500 واحد مسکونی در روستا) را اضافه کرد. همچنین طی فصل‌های بهار و تابستان ده‌ها هزار گردشگر ایرانی و خارجی از جواهرده بازدید می‌کنند که در رونق گرفتن اقتصاد روستا و مناطق پیرامون نقشی کلیدی‌ دارد. مردم روستا کشاورزی و دامداری می‏‌کنند و فرآورده‏‌های آن‏‌ها گندم، جو، سیب‏‌زمینی، فندق، گردو، گلابی، به، انار و لبنیات است. علاوه بر آن به پرورش زنبورعسل و تولید عسل نیز می‏‌پردازند.

غزاله علیزاده، داستان‌نویس برجستۀ ایرانی، در این روستا به زندگی‌اش خاتمه داد.