آرگون (شیمی): تفاوت میان نسخه‌ها

آرْگون (شیمی)(argon)<br/> از واژۀ یونانی [[آرگوس]] به‌معنی کاهل، عنصری گازی‌شکل، بی‌رنگ، بی‌بو و [[نافلزات|نافلز]]<ref>nonmetallic</ref>، با نماد Ar، [[عدد اتمی]] ۱۸ و [[عدد جرمی]] نسبی ۳۹,۹۴۸. در گروه [[گاز نادر|گازهای نادر]]<ref>rare gases</ref> قرار دارد و مدت‌ها تصور می‌شد با سایر مواد واکنش نمی‌دهد، اما براساس آزمایش‌های اخیر می‌تواند با [[فلویورید|فلوئورید]] بور واکنش کند و ترکیب‌هایی بسازد. آرگون کمتر از یک درصد [[جو]] زمین را تشکیل می‌دهد. در ۱۸۹۴م، [[ریلی، جان (۱۸۴۲ـ۱۹۱۹)|جان ریلی]]<ref>John Rayleigh</ref> و [[رمزی، ویلیام (۱۸۵۲ـ۱۹۱۶)|ویلیام رمزی]]<ref>William Ramsay</ref>، شیمی‌دانان انگلیسی، بعد از خارج‌کردن شیمیایی همۀ [[اکسیژن]] و [[نیتروژن]] نمونه‌ای از [[هوا]]، آن را کشف کردند. آرگون در حباب‌های تخلیه الکتریکی و [[لیزر]] به‌کار می‌رود. به سه روش از نیتروژن جو به‌دست می‌آید: ۱. با عبور نیتروژن از روی نوارهای مارپیچ [[منیزیوم]]، ۲. با جرقه‌زدن در گاز نیتروژن حاوی مقدار فراوان اکسیژن، در مجاورت قلیای سوزآور، ۳. با استفاده از قابلیت حلِ بیشتر آرگون در [[آب]]، نسبت به نیتروژن. آرگون صنعتی را از تقطیر جزء‌به‌جزء هوای مایع به‌دست می‌آورند؛ سپس آن را متراکم کرده و مایع بی‌رنگی به‌دست می‌آورند که در ۱۸۷- درجه سانتی‌گراد می‌جوشد و در ۱۸۹.۶- درجه سانتی‌گراد منجمد می‌شود.