هنر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بازنمایی و الهام‌گیری.''' دو جریان فکری از گذشته تا حال دربارۀ هنر وجود داشته ‌است. نخست، نظریۀ ارسطو (ح ۳۸۴پ‌م) که ‌بر اصل تقلید (یا می‌‌مسیس)<ref>mimesis</ref> مبتنی بود؛ یعنی بازنماییِ عینِ آنچه مرئی است. در این باور، هرقدر شباهتِ اثر با جهان واقع، با مهارت و موشکافی بیشتری به‌اجرا درآید، التذاذ هنریِ حاصل از آن، افزون می‌شود. جریان فکری دوم از تعالیم دیگر فیلسوف یونانی، افلاطون (ح ۴۲۷پ‌‌م) سرچشمه گرفت. افلاطون معتقد بود که هنرمند از الهه‌های هنر<ref>Muses</ref> الهام می‌گیرد (یا از عالم ربانی، انگیزۀ درون‌زاد<ref>inner impulses</ref>، یا ناخودآگاه قومی<ref>collective unconscious</ref>) تا آنچه را ورای عالم مشهود یا ظواهر طبیعت است به بیان درآورد: احساسات و ادراک‌های باطنی، حقایق ازلی، یا جوهر و روح زمانه.