پرش به محتوا

ویتیگ، گئورگ: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Mohammadi3 صفحهٔ ویتیگ، گیورگ (۱۸۹۷ـ۱۹۸۷) را به ویتیگ، گئورگ منتقل کرد)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =گیورگ ویتیگ
|عنوان =گئورگ ویتیگ
|نام =Georg Wittig
|نام =Georg Wittig
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۱۳: خط ۱۳:
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=کاسل و ماربورگ
|تحصیلات و محل تحصیل=کاسل و ماربورگ
| شغل و تخصص اصلی =شیمی دان
| شغل و تخصص اصلی =شیمی‌دان
|شغل و تخصص های دیگر=
|شغل و تخصص های دیگر=
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
|سمت =استاد (از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۴، در فرایبورگ و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۶، در توبینگن و از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۷، در هایدلبرگ) 
|سمت =استاد (از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۴م، در فرایبورگ و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۶م، در توبینگن و از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۷م، در هایدلبرگ) 
|جوایز و افتخارات =جایزه نوبل شیمی (۱۹۷۹) به سبب عرضه روش سنتز اولفین ها (آلکن ها) از ترکیبات کربونیل
|جوایز و افتخارات =جایزه نوبل شیمی (۱۹۷۹م) به سبب عرضه روش سنتز اولفین‌ها (آلکن‌ها) از ترکیبات کربونیل
|آثار =
|آثار =
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}ویتیگ، گِئورگ (۱۸۹۷ـ۱۹۸۷)(Wittig, Georg)<br/> [[File:40132400.jpg|thumb|ويتيگ، گِئورگ]] شیمی‌دان آلمانی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۷۹ را به‌سبب عرضۀ روش سنتز اولفین‌ها<ref>olefins </ref> (آلکن‌ها<ref>alkenes </ref>) از ترکیبات کربونیل<ref>carbonyl</ref> به‌دست آورد. این واکنش را غالباً سنتز ویتیگ<ref>  witting synthesis </ref> می‌نامند. در برلین زاده شد و در کاسل<ref>Kassel </ref> و ماربورگ<ref>Marburg </ref> درس خواند. از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۴، در فرایبورگ<ref>Freiburg </ref> و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۶، در توبینگن<ref>Tübingen </ref> و از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۷، در هایدلبرگ<ref>Heidelberg </ref> استاد بود. در واکنش ویتیگ، که برای اولین‌بار آن را در ۱۹۵۴ تبیین کرد، یک ترکیب کربونیل<ref>carbonyl compound </ref> (آلدهید<ref>aldehyde </ref> یا کتون<ref>ketone</ref>) با یک ترکیب فسفردار آلی<ref> organic phosphorus </ref> (آلکیلیدین تری فنیل فسفران<ref> alkylidenetriphenylphosphorane </ref>، (C<sub>۶</sub>H<sub>۵</sub>)<sub>۳</sub> P=CR<sub>۲</sub> واکنش می‌کند که در آن، R اتم هیدروژن یا رادیکال آلی<ref>organic radical </ref> است. گروه آلکیلیدین<ref>alkylidene group </ref>(=CR<sub>۲</sub>) در این معرف<ref>reagent </ref> با اتم اکسیژن در گروه کربونیل<ref>carbonyl group </ref>وارد واکنش می‌شود و هیدروکربنی<ref>hydrocarbon</ref> با پیوند دوگانه، به‌صورت اُلفین<ref> olefin </ref> (الکن<ref>alkene </ref>)، تشکیل می‌دهد. در حالت کلی:
}}ویتیگ، گِئورگ (۱۸۹۷ـ۱۹۸۷م)(Wittig, Georg)<br/> [[File:40132400.jpg|thumb|ويتيگ، گِئورگ]] شیمی‌دان آلمانی. جایزۀ نوبل شیمی ۱۹۷۹ را به‌سبب عرضۀ روش سنتز اولفین‌ها<ref>olefins </ref> (آلکن‌ها<ref>alkenes </ref>) از ترکیبات کربونیل<ref>carbonyl</ref> به‌دست آورد. این واکنش را غالباً سنتز ویتیگ<ref>  witting synthesis </ref> می‌نامند. در برلین زاده شد و در کاسل<ref>Kassel </ref> و ماربورگ<ref>Marburg </ref> درس خواند. از ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۴، در فرایبورگ<ref>Freiburg </ref> و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۶، در توبینگن<ref>Tübingen </ref> و از ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۷، در هایدلبرگ<ref>Heidelberg </ref> استاد بود. در واکنش ویتیگ، که برای اولین‌بار آن را در ۱۹۵۴ تبیین کرد، یک ترکیب کربونیل<ref>carbonyl compound </ref> (آلدهید<ref>aldehyde </ref> یا کتون<ref>ketone</ref>) با یک ترکیب فسفردار آلی<ref> organic phosphorus </ref> (آلکیلیدین تری فنیل فسفران<ref> alkylidenetriphenylphosphorane </ref>، (C<sub>۶</sub>H<sub>۵</sub>)<sub>۳</sub> P=CR<sub>۲</sub> واکنش می‌کند که در آن، R اتم هیدروژن یا رادیکال آلی<ref>organic radical </ref> است. گروه آلکیلیدین<ref>alkylidene group </ref>(=CR<sub>۲</sub>) در این معرف<ref>reagent </ref> با اتم اکسیژن در گروه کربونیل<ref>carbonyl group </ref>وارد واکنش می‌شود و هیدروکربنی<ref>hydrocarbon</ref> با پیوند دوگانه، به‌صورت اُلفین<ref> olefin </ref> (الکن<ref>alkene </ref>)، تشکیل می‌دهد. در حالت کلی:


(C<sub>۶</sub>H<sub>۵</sub>)<sub>۳&nbsp; </sub>P=CR<sub>۲</sub> + R<sub>۲</sub>CO →&nbsp;(C<sub>۶</sub>H<sub>۵</sub>)<sub>۳ </sub>PO + R<sub>۲</sub>C=CR<sub>۲</sub>
<sub>۳</sub>(C<sub>۶</sub>H<sub>۵</sub>)<sub>&nbsp; </sub>P=CR<sub>۲</sub> + R<sub>۲</sub>CO →&nbsp;(C<sub>۶</sub>H<sub>۵</sub>)<sub>۳ </sub>PO + R<sub>۲</sub>C=CR<sub>۲</sub>


این واکنش عمدتاً برای سنتزهای آلی<ref>organic synthesis</ref>، ازجمله ساخت اسکوالن<ref> squalene</ref>، پیش‌ماده سنتزی کلسترول<ref> cholesterol</ref>، و ویتامین د۳ استفاده می‌‌کنند.
این واکنش عمدتاً برای سنتزهای آلی<ref>organic synthesis</ref>، ازجمله ساخت اسکوالن<ref> squalene</ref>، پیش‌ماده سنتزی کلسترول<ref> cholesterol</ref>، و ویتامین د۳ استفاده می‌‌کنند.
۴۶٬۱۸۷

ویرایش