ژاپنی، هنر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
'''دورۀ آشیکاگا''' یا '''موروماچی''' '''(۱۳۹۲ـ۱۵۶۸م)'''. اگرچه ذن بودیسم<ref>Zen Buddhism </ref> در دورۀ کاماکورا مستقر شد، تا دورۀ آشیکاگا<ref>Ashikaga</ref> يا [[موروماچی]]<ref>Muromachi</ref> تأثیری در هنر ژاپنی نگذاشت. موازین اخلاقی سامورایی<ref>Samurai </ref>ها، که به مهارت و قدرت در هنرهای رزمی شهره بودند، با اصول ذن بودیسم مطابقت داشت. سامورایی میبایست شمشیرش را با ضربههای آنی و خودجوش فرود میآورد، و همین کیفیت در طرحهای سیاهقلم خطی سریع نیز نمایان شد. مضامین این نقاشیها مناظر طبیعی بودند و نقاش میبایست نقوش طبیعی را مستقیم و خودانگیخته از طبیعت برمیگرفت و با مرکب میکشید. در مکتب نقاشی کانو، این طرحها سبْکی لطیفتر و تزیینیتر داشتند. در اواخر این دوره، از اعتبار پیشین ذن کاسته شد، و مراسم چای (''چا ـ نو ـ یو''<ref>''cha-no-yu''</ref>)، که نخست مختص راهبان بودایی بود، توجه عموم را برانگیخت، و تولید ظروف سفالی و تزیین ظرفها و فنجانها را در پی داشت. نیز صورتکها و لباسهایی برای تئاتر نو<ref>No </ref> تولید شد که از قرن ۱۴م تا قرن ۱۶ تکامل یافت. | '''دورۀ آشیکاگا''' یا '''موروماچی''' '''(۱۳۹۲ـ۱۵۶۸م)'''. اگرچه ذن بودیسم<ref>Zen Buddhism </ref> در دورۀ کاماکورا مستقر شد، تا دورۀ آشیکاگا<ref>Ashikaga</ref> يا [[موروماچی]]<ref>Muromachi</ref> تأثیری در هنر ژاپنی نگذاشت. موازین اخلاقی سامورایی<ref>Samurai </ref>ها، که به مهارت و قدرت در هنرهای رزمی شهره بودند، با اصول ذن بودیسم مطابقت داشت. سامورایی میبایست شمشیرش را با ضربههای آنی و خودجوش فرود میآورد، و همین کیفیت در طرحهای سیاهقلم خطی سریع نیز نمایان شد. مضامین این نقاشیها مناظر طبیعی بودند و نقاش میبایست نقوش طبیعی را مستقیم و خودانگیخته از طبیعت برمیگرفت و با مرکب میکشید. در مکتب نقاشی کانو، این طرحها سبْکی لطیفتر و تزیینیتر داشتند. در اواخر این دوره، از اعتبار پیشین ذن کاسته شد، و مراسم چای (''چا ـ نو ـ یو''<ref>''cha-no-yu''</ref>)، که نخست مختص راهبان بودایی بود، توجه عموم را برانگیخت، و تولید ظروف سفالی و تزیین ظرفها و فنجانها را در پی داشت. نیز صورتکها و لباسهایی برای تئاتر نو<ref>No </ref> تولید شد که از قرن ۱۴م تا قرن ۱۶ تکامل یافت. | ||
'''دورۀ مومویاما''' '''( | '''دورۀ مومویاما''' '''(۱۵۶۸ـ۱۶۱۵م)'''. هنرمندان دورۀ موموياما<ref>Momoyama</ref> پاراوانهای زیبا، درهای کشویی، و دیوارنگارههایی برای تزیین کاخها و دژها خلق کردند. طرحهای مجلل آنان، گلها، مناظر، و پیکرهایی بر روی ورق زر، را دربر میگرفت. در این دوران تماس با اروپا نیز نخست با هجوم مبلّغان مسیحی، و سپس بازرگانان اروپایی برقرار شد، و ورود آنان هنر و فرهنگ ژاپنی را متأثر ساخت. مسیحیت بهرغم همۀ سرکوبها پا گرفت و هنر غربی در سنّتهای ژاپنی رخنه کرد. ترسیم ژرفانمایی<ref>perspective</ref> و طراحی از طبیعت رواج یافت. نقاشی رنگوروغن نیز با نسخهبرداری از شمایلهای مسیحی آغاز شد. با تداول مراسم چای، ژاپنیها متوجه ظروف سفالی کرهای شدند. سبکهای سفالگری تازهای ازجمله استفاده از لعاب ضخیم پدید آمد، و بازآفرینی عمدی جلوههای تصادفی که حین پخت ظرفها رخ میداد، مورد توجه قرار گرفت. | ||
'''دورۀ توکوگاوا''' یا '''اِدو''' ( | '''دورۀ توکوگاوا''' یا '''اِدو''' (۱۶۱۵ـ۱۸۶۷م). در دورۀ [[توکوگاوا]]<ref>Tokugawa</ref> با اِدو<ref>Edo</ref> باسمههای'' اوکیوئه''<ref>''ukiyo-e''</ref> با تصویرهایی از زندگی روزمره ظهور کردند. نخست آنها را بر روی پاراوانها و دیوارآویزها نقاشی میکردند، اما بعدها در مصورسازی کتابها نیز بهکار گرفته شد. باسمههای اوکیوئه که تصویری بود از زیبارویان روسپیخانهها، بازیگران کابوکی<ref>kabuki </ref>، و زنانِ چایخانهها، بسیار رواج یافت. پس از اختراع چاپ چندقالبی<ref>multi-block</ref> با رنگهای طبیعی در ۱۷۶۵م، تنوع موضوعی تصویرها بیشتر شد، اگرچه همچنان تصاویر زنان زیبا را با شکلهای قراردادی، دربر میگرفت. [[اوتامارو، کیتاگاوا (۱۷۵۳ـ۱۸۰۶)|اوتامارو]]<ref>Utamaro </ref>، [[هیروشیگه، آندو (۱۷۹۷ـ۱۸۵۸)|هیروشیگه]]<ref>Hiroshige</ref>، و [[هوکوسای، کاتسوشیکا (۱۷۶۰ـ ۱۸۴۹)|هوکوسای]]<ref>Hokusai</ref> از هنرمندان برجستۀ اوکیوئه بودند. نقاشی لاکی<ref>lacquer</ref> تکامل یافت و همراه با منسوجات مجللتر شد. هنرمندان در این دوره پیکرههای کندهکاری شدهای، اغلب از عاج<ref>ivory </ref> یا چوب، موسوم به'' نِتسوکه''<ref>''netsuke''</ref>، نیز میساختند. | ||
'''ژاپن معاصر'''. در نیمههای قرن ۱۹م، ژاپن که دورانی از انزوا را پشت سر نهاده بود، احساس کرد که از پیشرفت دنیا دور است، و از ۱۸۶۷م به غربگرایی و مدرنسازی گرایید: | '''ژاپن معاصر'''. در نیمههای قرن ۱۹م، ژاپن که دورانی از انزوا را پشت سر نهاده بود، احساس کرد که از پیشرفت دنیا دور است، و از ۱۸۶۷م به غربگرایی و مدرنسازی گرایید: | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''دورۀ شوا''' '''(از ۱۹۲۶م)'''. در دورۀ شوا<ref>Showa Period</ref> کوششهایی در احیای سبک نقاشی سنّتی ژاپن، و تلفیق شیوههای سنّتی با سبکهای خارجی بهعمل آمد. | '''دورۀ شوا''' '''(از ۱۹۲۶م)'''. در دورۀ شوا<ref>Showa Period</ref> کوششهایی در احیای سبک نقاشی سنّتی ژاپن، و تلفیق شیوههای سنّتی با سبکهای خارجی بهعمل آمد. | ||
---- | |||
<!--24000900--> | <!--24000900--> | ||
[[رده:هنر]] | [[رده:هنر]] | ||
[[رده:اصطلاحات، تاریخ عمومی و اشخاص]] | [[رده:اصطلاحات، تاریخ عمومی و اشخاص]] | ||